‘Je moet er wel tegen kunnen dat je hier zelf niks bouwt.’ Steven kreeg het de afgelopen weken tijdens zijn stage een aantal keer te horen. Van Scheepsbouwkunde is bij Lloyd’s dus eigenlijk geen sprake. Voor Steven maakt dat niet uit. Of eigenlijk: op dit moment niet.

Rondkijken
‘Het is leuk hier. Je krijgt een kijkje in de keuken van het bedrijf en ook van scheepswerven in Nederland. Als je hier werkt, ga je de tekeningen die je moet controleren ook bespreken bij de klant, op de werf dus.’ Toch ziet Steven een baan op het kantoor van Lloyd’s niet meteen zitten. ‘Ik wil eerst meer rondkijken en ervaring opdoen. Maar de kans bestaat dat ik hier ooit eindig.’

Steven wil zelf schepen ontwerpen, het liefst van die super-de-luxe jachten van tig miljoen. ‘Het lijkt me wel wat om mee te varen met de proefvaart van zo’n jacht waarop de kranen en trapleuningen van goud zijn. Dat is toch tof?’ Het eerste doel van de student is om voor zijn afstuderen aan te slag te gaan bij een werf in Amerika.

Keurmerk
Terug naar de controles. Hoe gaat dat in z’n werk? ‘Je kunt het vergelijken met auto’s die worden gekeurd voordat ze de weg op mogen’, vertelt Steven. Lloyd’s is een soort keurmerk en kijkt naar alle aspecten van een schip. Naast de ‘field survey’ (controle op de scheepswerf) controleren medewerkers van Lloyd’s Register, op hun kantoor op het Rotterdamse Brainpark, de door werven opgestuurde bouwtekeningen en -beschrijvingen.

Steven: ‘Dan gaat het bijvoorbeeld over ventilatieopeningen op een schip. Die moeten er zijn, maar je wilt niet dat door zo’n gat water naar binnen stroomt. De eis is dus dat er plaat voor die opening moet komen, een soort drempel die een bepaalde hoogte moet hebben. Zulke dingen controleer ik. Mijn stagebegeleider vraagt dan of ik er naar wil kijken, en daarna kijkt er altijd nog iemand mee om te zien of ik het goed heb gedaan. Uiteindelijk gaat er naar de scheepswerf een document met opmerkingen.’

Studentenleven
Een leerzame stage ervaart Steven, maar voor hem geen plek om er meteen aan de slag te gaan. Laat staan fulltime. ‘Ik denk dat ik daar nog niet aan toe ben, ik ben 21 en nog lekker aan het genieten van het studentenleven. In Delft (Steven begon daar aan de universiteit met scheepsbouwkunde, maar stapte over naar het hbo, red.) ben ik lid van een studentenvereniging en dan kan het nog weleens laat worden.’

Tijdens z’n stage heeft hij z’n uitgaanspatroon wat aangepast. Steven: ‘Ik had nog nooit fulltime gewerkt. Dat was in het begin dus wel wennen; als student ben je het namelijk gewend om af en toe uit te slapen.’

Jos van Nierop