Eind augustus vertrek ik voor vijf maanden. Ik ken er niemand, ga er alleen naartoe. Ik laat mijn man hier achter, maar ook mijn klasgenoten en docenten. Wat zal dat raar zijn, om alleen via mail en Skype contact te hebben straks.

Ik wil leren hoe de gezondheidszorg daar is georganiseerd, kunnen vergelijken hoe het is om te denken dat je weinig geld hebt (hier) en écht weinig geld te hebben (daar) en creatief met minder middelen om leren gaan. Waar kan dat beter dan daar, waar de middelen zo beperkt zijn.

Wat zijn de keuzes als er gewoon geen geld is en hoe overweeg je dan wat en hoe te behandelen? Dementie, dubbele vergrijzing (80-plussers, red.), obesitas, nieuwe heupen of knieën verwacht ik niet of weinig te zien. Malaria, kindersterfte, HIV en aids waarschijnlijk wel. Ook vind ik resistentie tegen bacteriën het onderzoeken waard. Hoe gaan artsen om met het voorschrijven van medicatie en zijn pillen ook zonder recept verkrijgbaar? Ik kan niet wachten met het onderzoeken van overeenkomsten en verschillen en hoop creatiever en wijzer terug te komen met een rugzak vol ervaringen.

Nu ben ik druk met de voorbereidingen. Volgens de checklist werk ik alles af: visa, inentingen, contact leggen met mensen die er al zijn geweest. Aan hen heb ik veel vragen: Wat moet ik in het ziekenhuis aan? Hoe werkt het in het ziekenhuis? Kan ik mij voldoende verstaanbaar maken in het Engels? Moet ik nog iets bijzonders meenemen?

En last but not least ben ik begonnen met een cursus Swahili. Hakuna matata kent iedereen wel en jambo (hallo) lukt ook nog wel, maar dan houdt mijn kennis van de taal wel op. Tijd voor woordjes leren. Dat heb ik de laatste dertig jaar niet meer gedaan, dus ik ben benieuwd of ik mijn geheugen nog zover kan krijgen.

Ik hoef mij deze zomer dus niet te vervelen. Naast vakantiewerk in de zorg kan ik de voorbereidingen treffen voor het grote avontuur! Ik ben reuze benieuwd en kijk ernaar uit. In september kunnen jullie lezen hoe het mij daar vergaat…

Tot dan!

Ellen