Hij liep naar het raam van het atelier en keek door de luxaflex naar buiten.

‘Het is degene aan het water, de gesnoeide.’

Ik keek uit het raam, speurde de kade af en liet mijn blik een paar keer heen en weer gaan, tot ik het zag. Rechts aan de kade stond een dun boompje waarvan de dikke takken gesnoeid waren. De gesnoeide takken lagen verloren naast de dunne boom. De boom zelf was omlijnd door houtjes die in de aarde gestoken waren. Ze hadden de boom gekaderd, in laten krimpen.

‘Ze hebben hem veel te veel gesnoeid. Vroeger was hij groot en knoestig, hingen zijn takken in het water en groeiden de appels in groten getale aan de boom, maar dat vond de gemeente te wild, het moest worden ingekaderd’, zei hij. ‘Ik heb deze appelboom een aantal jaar geleden ontdekt en merkte dat het een boom was die veel meegemaakt heeft, een verhaal meedraagt. Daarom vertelde ik mensen over de boom en deelde het verhaal. Een keer heeft een student de appels van de boom geplukt en er een appeltaart van gemaakt voor de klas. Dat was prachtig.’

Ik knikte en keek naar de bijzondere boom waarvan het verhaal indruk op me maakte. De boom die er nu echter zielig bijstond, de boom die elk moment kon omwaaien in een zware storm.

‘Hoe oud is de boom eigenlijk?’, vroeg ik.

‘Zo’n negentig jaar oud. De boom heeft de oorlog meegemaakt en is blijven staan. Het is een monument geworden dat de gemeente een paar jaar geleden wilde omhakken, maar de buurt kwam toen in opstand. Gelukkig zagen zij ook in dat de boom niet zomaar gekapt kon worden en hier hoorde. De gemeente besloot hem te laten staan, maar dan wel te snoeien, te maken als de andere bomen aan de kade, in een strakke rij en met stenen eromheen.’

Ik merkte dat, ondanks dat de gemeente de appelboom had proberen te snoeien en omlijnen, de boom niet werd als de andere keurig geplante bomen aan de kade. De appelboom heeft in tegenstelling tot de andere bomen lef en karakter. De appelboom laat zich niet zomaar aanpassen. Hij groeit ondanks zijn beperkingen door.

Ik keek nogmaals naar de boom waar ik volgende week zou afspreken met de schrijfclub en dacht toen: Het komt wel goed, hij laat zich niet zomaar klein krijgen. Ik zal over de boom vertellen, het verhaal delen en de appels plukken.