Enerzijds begrijp ik hem wel en vind ik dat de acceptatie en tolerantie van homoseksualiteit niet extra benadrukt hoeven te worden: het zou immers vanzelfsprekend moeten zijn in deze tijd en in dit land. Maar aan de andere kant staat die regenboog voor nog veel meer… en daar zou weleens wat meer aandacht aan geschonken mogen worden.

Ik vind dat het begrip coming out op iedereen van toepassing kan zijn. Iedereen moet op zeker moment de maatschappij in, de wereld in, uitkomen voor wie hij is en voor al zijn struggles, fouten, onzekerheden en zwaktes. Iedereen heeft wel iets waar hij zich voor schaamt of wat hij graag anders had gezien. We hebben allemaal een persoonlijkheid en moeten allemaal ons plekje zien te vinden, en voor ons allemaal komt er een moment waarop we moeten bepalen wie we willen zijn en hoe we willen dat anderen ons zien. Een moment dat je beseft dat maskers en schijnversies van jezelf de aftocht moeten blazen en dat jij degene bent die er wat van moet zien te maken, van dat grote, enge leven. Die coming out is voor ons allemaal even eng. En in dat opzicht is het prima dat de Hogeschool Rotterdam een veilige haven biedt aan ons allemaal, wat voor coming out we dan ook doormaken.

Maar die regenboogvlag staat in mijn ogen ook voor nog een heel andere groep jongeren, studenten, mensen. De regenboogvlag moet laten zien dat iedereen welkom is, dat diversiteit alleen maar omarmd wordt als verrijking. Dat gaat niet alleen over seksualiteit, maar ook over etniciteit, gezondheid, achtergrond en noem het maar op. Je mag er zijn en je hoort erbij, maakt niet uit welke huidskleur je hebt, of je in een rolstoel zit, of je familie moet rondkomen van een minimumloon of wat dan ook. Dat vind ik een veel belangrijkere kant van de regenboogvlag. Een kant die mij persoonlijk raakt en aanspreekt.

En… let’s face it. Hoe we ook beweren dat seksualiteit in onze eenentwintigste-eeuwse, westerse wereld niet meer zo’n issue is, dat liefde hoe dan ook liefde is en dat je moet zijn wie je bent… er is nog altijd een hoop negativiteit en die bewustwording en positieve beeldvorming zijn nog steeds ongelofelijk belangrijk. Er wordt nog steeds gediscrimineerd, buitengesloten en onderscheid gemaakt en als er een regenboogvlag voor nodig is om dat te helpen terugschroeven… waarom dan niet? Wat is dan het verschil met de hogeschoolvlag, die ook draait om tolerantie, individualiteit én saamhorigheid?