Blog Vivian: Thuiswonend studeren is het nieuwe taboe
Gepubliceerd: 20 September 2016 • Leestijd: 1 minuten en 57 seconden • Vivian Dit artikel is meer dan een jaar oud.Studeren en bij mijn ouders wonen: voor mij is het vanzelfsprekend. In het begin vond ik het nog weleens jammer dat ik niet de ervaring zou hebben van een studentenkamer, je eerste eigen stekje, huisgenoten en in de stad wonen, maar tegenwoordig ben ik alleen maar blij dat ik nog lekker de nabijheid van mijn ouders en mijn vertrouwde kamer heb om in thuis te komen na een dag stage of college. Het lijkt wel alsof er in deze tijd een soort taboe rust op thuiswonend studeren, terwijl ik dat grote onzin vind. Het heeft juist zo veel voordelen.
De hechte relatie die ik met mijn ouders heb, zou ik bijvoorbeeld echt niet willen missen. Mijn moeder is nog steeds degene aan wie ik in geuren en kleuren verslag doe van mijn dag en alle anekdotes, maar ook degene naar wie ik toe ga als ik dingen moeilijk vind of onzeker ben. Daarnaast schaam ik me er niet voor dat ik het fijn vind om met haar te winkelen, een filmpje te pakken of het gewoon thuis gezellig te hebben. Mijn vader is een kei in advies geven als ik met dilemma’s zit of me geen raad weet met mijn administratie. Dat zou ik enorm missen: de nabijheid van mijn ouders en de mogelijkheid om hulp en advies aan hen te vragen.
Stressen
Als je studeert en je woont ook nog eens op kamers, is er een hoop waarover je kunt stressen. Niet alleen je deadlines en struikelpunten, maar ook de huur, de boodschappen, het onderhoud van je stekje, rekeningen en belastingen… alles bij elkaar kan het een hoop kopzorgen geven. Natuurlijk is het goed dat je daarmee leert omgaan als je op jezelf gaat, maar ik weet niet of ik het wel zou trekken. Je moet ineens voor veel meer dingen zelf zorgen en ik denk dat je dan vrij gemakkelijk vergeet om ook nog voor jezélf te zorgen.
Comfortzone
Want tja, ook al klinkt het misschien een beetje kneuterig, het is wel zo. Thuis is je comfortzone. Je eigen kamer, je eigen bed, de knuffelbeer waarmee je slaapt, het vertrouwde uitzicht vanuit je raam, de versleten meubels… alles is van jou, alles is eigen. En dat kan superfijn zijn. Als je het zwaar hebt met je studie wil je thuis kunnen ontspannen. Stel dat je na een loodzware dag thuiskomt in je kamer waar alles nog onbekend en niet echt van jou is… daar word je niet echt relaxed van.
Vanwege mijn gezondheid ligt de situatie voor mijzelf een beetje anders. Uit huis gaan is (voorlopig nog) geen optie omdat ik simpelweg niet genoeg energie heb om volledig voor mezelf en mijn levensonderhoud te zorgen. Maar ook los daarvan woon ik heel graag thuis, al is het maar omdat het thuis is en het moeilijk is om van een andere plek een thuis te maken… zeker als je nog volop in de knoop zit met wie je eigenlijk bent, laat staan waar je thuishoort. En hoe goed het ook voelt om uit te vliegen en alles zelf uit te zoeken, het is óók heel fijn om terug te kunnen vliegen naar het vertrouwde nest.
Dat studenten aan een HBO thuis wonen, is in mijn beleving nooit een taboe geweest. Voor de meeste studies is er een HBO-opleiding op reisafstand. In combinatie met een OV-kaart en het huidige leenstelsel is het logisch dat er dan veel studenten thuis blijven wonen. Wat mij wel verbaast, is dat bijna alle studenten aangeven dat zij geen enkele bijdrage aan het huishouden thuis doen: dus geen wekelijkse boodschappen halen, nooit zelf koken of de kleren strijken, zelfs geen afwasje doen. (Wij bespreken dat in jaar 1 bij SLC bij tijdplanning, vandaar). Wonen in ‘Hotel Mama’ op je 20ste, volledig onzelfstandig. Is dat niet het nieuwe taboe?
Ik woon al ruim 7 jaar op mijzelf, en dus nu ook tijdens mijn studie en vind het heerlijk. Mijn thuis is ook mijn comfortzone, waarom zou dat dan alleen zijn als je thuis bij je ouders woont? Ik denk dat de vaardigheden die je opdoet als je zelfstandig woont, juist van pas komen tijdens je studie.
Ik woon al vier jaar op mezelf, al ben ik veel bij mijn moeder thuis. In periodes van depressie ben ik ook wel eens maanden bij mijn moeder teruggetrokken, voor meer structuur.
Maar toch voel ik me het fijnst op mezelf. Eigen baas spelen, vrijheidje blijheidje, en ja daar komt af en toe een afwas van de laatste week doen bij.
Thuiswonen is in mijn ogen echt wel een taboe, ook als je dichtbij je faculteit woont.
Ik vind dat je rond je 20e wel echt op eigen benen moet kunnen staan (uitzonderlijke situaties daar gelaten). In mijn ervaring kunnen sommige ‘thuiswoners’ nog geen pasta bolognese koken. Ook zijn het de gasten die altijd voor twaalf uur de een-na-laatste trein terug naar huis pakken, dus qua uitgaan heb je ook geen reet aan ze.
Zelf zie ik het als een enorme zonde dat mensen eerst twee a drie jaar thuis blijven omdat ze nog willen wachten. Veelgehoorde argumenten hiervoor zijn: “Eerst m’n P halen”, of “Financieel red ik het nog niet.”
Vervolgens zijn ze dan al in de twintig en aan het laatste jaar van hun bachelor toe en dan komen ze tot de conclusie:
‘Goh, ik kan nu beter nog effe wachten… Tot ik geld heb voor een appartementje.’
Tada, dat is het recept voor het aan je voorbij laten gaan van je studententijd. Hiermee bedoel ik overigens totaal niet alleen het zuipen. Je eigen keuzes/overwegingen maken, je eigen plan uitvoeren, op je bek gaan en er van leren. Koken, strijken enzovoort kun je later nog wel leren. Het gaat om het stukje zelfstandigheid dat je in mijn ogen voor jezelf wegneemt als je lang bij je ouders blijft wonen.
Dus, oproep aan alle thuiswoners: Kap met janken en bak je biezen!!!
…Of leef je leven als een middelbare scholier.
Was getekend,
J
Jan stelt scherp, maar inderdaad: je studietijd is niet alleen leren en studiepunten halen, maar ook een belangrijke fase in je leven op weg naar zelfstandigheid. Ik snap best dat uit huis gaan in Vivians geval wat praktische bezwaren met zich meebrengt, maar voor de gemiddelde student heeft het eigenlijk alleen maar voordelen.
En inderdaad als docent zie je echt het verschil tussen de uit- en thuiswonende studenten terugkomen in meer danwel minder zelfstandig zijn. Helaas blijven door het leenstelsel alleen maar meer jongens en meiden thuis wonen.
Vivian heeft hier een, naar mijn mening, goede blog geschreven. De voor- en nadelen genuanceerd beschreven en deze vervolgens op haar specifieke situatie betrokken, chapeau! Helaas valt dit niet te zeggen van de commentaren hier in deze donkere steeg van de digitale snelweg, uitzonderingen daar gelaten. Ongefundeerd en zelfs minachtend.
@Ni Mali Is het daadwerkelijk een verassing om te leren dat studenten niet meehelpen in het huishouden? Ikzelf doe ook geen van de punten die je noemt in je comment, ben ik nu een slechte zoon? Dat ik het niet doe, betekent natuurlijk niet dat ik het niet kan, er niet bereid toe ben of mijn moeder niet dankbaar ben.
@Jan Je zegt dat je rond je 20ste eigenlijk niet thuis zou moeten wonen omdat je op je eigen benen moet kunnen staan. Sluit het één het ander uit dan? Iets kunnen en het ook daadwerkelijk doen zijn niet wederzijds exclusief. En bén je wel daadwerkelijk zelfstandig als je een kamer deelt met 3 andere gasten/meiden, betaald van het geld van DUO of papa en mama? Naar mijn idee ben je dan volledig afhankelijk van anderen, en geenszins zelfstandig. Het wekelijks thuisbrengen van vieze kleren zodat mama deze kan wassen in het weekend, is dat zelfstandigheid?
En als je thuis woont, laat je dan je studententijd aan je voorbij gaan? In de regio Rotterdam zijn we gezegend met de BOB-bussen en is er dus weinig reden om vroeg naar huis te gaan, behalve dan eindelijk weg te zijn van die ene vervelende gozer die maar niet ophoud over hoe ‘op kamers wonen’ zovéél beter is dan thuis wonen. Daarnaast, mijn ouders maken niet keuzes/overwegingen, trekken niet mijn plan en gaan niet op hun bek voor me. Dat mag ik helemaal zelf doen, en doe dat dus ook.
@Eelke Komt dat verschil tussen thuiswonenden en uitwonenden omdat ze thuis- of uitwonend zijn, of is het misschien andersom? Zijn ze zelfstandig omdat ze uitwonend zijn, of zijn ze uit huis gegaan omdat ze zelfstandig zijn. Het verschil komt naar mijn idee niet zozeer door de woonsituatie, maar door levenservaring. Een student die al een andere (universitaire) studie heeft geprobeerd en/of al full-time heeft gewerkt, zal waarschijnlijk een professionelere houding hebben en zelfstandiger zijn. Deze houding en zelfstandigheid komen wellicht ook tot uiting in de woonsituatie.
Kortom, iemand die zelf beide mogelijkheden heeft afgewogen en tot de conclusie is gekomen dat thuiswonen voor hem of haar beter is, is die niet meer zelfstandig dan iemand die maar op kamers gaat ‘omdat het hoort’? Zelf zal ik mijn gehele studententijd in hotel mama blijven wonen, gewoon, omdat dat ik dat wil. Zelfs als dat betekend dat ene Jan mij op het internet uitmaakt voor middelbare scholier.
Groet,
K.A.
[quote] ben ik nu een slechte zoon? Dat ik het niet doe, betekent natuurlijk niet dat ik het niet kan, er niet bereid toe ben of mijn moeder niet dankbaar ben.[/quote]
Beste Karel, keep on dreaming 🙂 Je bent wat je doet, niet wat je roept. Als je niks doet in huis, laat je zien dat je een gemakzuchtige zoon bent, die niet bereid is iets te doen.
Het label ‘slechte zoon’ is een oordeel dat je daar zelf aan verbindt 😉