Lieve Tosca: Ik moet m’n stiefmoeder niet
Lieve Tosca,
Er is geen manier om dit netjes te zeggen: ik moet mijn stiefmoeder niet. Dit was voorheen niet zo’n probleem, ik kon haar vaak negeren, maar nu komt ze bij ons wonen en dat trek ik helemaal niet. Toen ik nog op de basisschool zat, is mijn moeder overleden. Jarenlang is mijn vader alleen geweest en hadden we het heel leuk thuis. Sinds een paar jaar heeft hij een nieuwe vriendin en tot mijn grote verdriet woont ze sinds kort ook bij ons. Als ik thuiskom uit college is zij er ook en houdt ze moederlijke gesprekjes met me. Ook corrigeert ze me als ik te laat thuis ben na het stappen of als ik de vaatwasser niet heb uitgeruimd. M’n vader hoort dat soort dingen tegen me te zeggen. Zij is mijn moeder niet.
Hoe zorg ik dat zij zich niet meer met me bemoeit of dat ze verhuist?
Lfs,
Anoniempje
Lief Anoniempje,
Het antwoord dat ik je ga geven gaat je waarschijnlijk niet bevallen: ik denk niet dat zij, maar jij het huis moet verlaten.
Als jij aan onze hogeschool studeert, ben je waarschijnlijk oud genoeg om op kamers te gaan. De meeste studenten doen dat omdat het dichter bij de opleiding is, maar ook omdat ze hun ouders een beetje zat zijn. Dat is gewoon hoe het gaat, je wordt ouder, zelfstandiger en vrijer en iedereen die dat probeert in te perken, ergert je. Hoe leuk of stom je ze ook vindt.
Waarschijnlijk zou je – wanneer je nog alleen met je vader woonde – dezelfde strubbelingen met hem hebben gehad. Maar die nieuwe vriendin is de perfecte aflaat voor je frustraties. Want ja, ze is je moeder niet.
Als ik jou was, zou ik een plekje voor jezelf gaan zoeken zodat je je leven in kan richten zoals jij dat wilt en je vader een gelukkige relatie op kan bouwen met zijn nieuwe vriendin. Ik lees niet dat zij slecht voor hem is, dus gun hem dat geluk dan ook.
En misschien, als jullie niet meer onder een dak wonen, ga je haar ook meer waarderen. Want waarschijnlijk is de vrouw die je vader heeft gekozen als nieuwe partner een superleuk mens, anders zou hij zich nooit zeker genoeg hebben gevoeld om haar aan je voor te stellen en zijn leven met haar te delen.
En ik snap natuurlijk dat jij je moeder mist en zal blijven missen. Daar verandert deze stiefmoeder niets aan, hoe stom of leuk ze ook is.
Lfs, Tosca
Mail dan naar t.sel@hr.nl
Tosca Sel schrijft maandelijks de column ‘Daten met Tosca’. En speciaal voor onze lezers is ze nu ook ‘Lieve Tosca’. Je kunt haar om raad vragen over liefde, leven, daten, uitgaan en seks. Want daar weet ze alles van. Nou, bijna alles.
De horror! “(…) houdt ze moederlijke gesprekjes met me.” Bel de kindertelefoon!
“Ook corrigeert ze me als ik te laat thuis ben na het stappen of als ik de vaatwasser niet heb uitgeruimd.” Ik mag hopen dat je hier geen gewoonte van maakt of dat je dit bewust doet. Een keer vergeten kan altijd, maar anders is het gewoon absurd gedrag.
Daarnaast is “Zij is mijn moeder niet” natuurlijk een kinderachtige reactie en een argument dat kant noch wal raakt. Zij woont nu ook in dat huis en voelt de gevolgen van jouw gedrag. Verder, ze geeft duidelijk om je. Als ze niks om je gaf, zou ze je niet corrigeren wat laat thuis komen betreft. Als ze gewoon de huiselijke regels van je vader overneemt en hanteert ben jij degene met het probleem, niet zij.
Het kan natuurlijk dat deze reactie van je voortkomt uit het gemis van je moeder. Maar wees je hiervan bewust en pas je gedrag aan. Nu wordt het voor jullie beide geen leuke situatie.
Enkel het feit dat iemand een relatie heeft met je gescheiden vader/ moeder betekent niet dat je gelijk naar hem of haar moet luisteren. Uiteraard is het belangrijk elkaar met respect te behandelen maar dat moet van twee kanten komen.
En inderdaad, wat meneer K.Anker zegt in bovenstaande reactie klopt; zij voelt de gevolgen van je gedrag. Maar corrigeren bij te laat thuis komen na het stappen heeft niets met haar te maken en het is de verantwoordelijkheid van de ouder om het kind daarop aan te spreken.
Ik zou in dit geval in een gesprek met mijn vader en stiefmoeder vertellen dat ik niet wil dat zij zich met mijn opvoeding bemoeit. Mocht mijn vader het daar niet mee eens zijn dan lijkt mij de enige optie uit huis.
@Tom Als kind zeggen dat je niet opgevoed wilt worden, als dat toch eens kon…
Daarnaast hoeft een biologische band met iemand geen betekenis te spelen in wel of niet opvoeden. Moet een leraar ook niet kinderen opvoeden? Een kind van geadopteerde ouders of een wees hoeft helemaal niet te worden opgevoed? In mijns inziens gaat het niet om de biologische band die je hebt met iemand, maar de rol die iemand vervult. Deze dame is stiefmoeder. Het woord moeder zit erin. Is het niet meer dan logisch dat ze enkele van deze teken probeert uit te voeren?
Ten slotte, te laat thuiskomen heeft niets met haar te maken? Wie denk je dat degene is die wakker wordt van de pokkieherrie van een stomdonken kind dat zijn of haar bed probeert te vinden? Wie denk je dat de (eventuele) kots van dit kind mag opruimen? Wie denk je dat er nachten lang wakker ligt, afvragend of het kind niet iets erg is overkomen? De egocentrische gedachtegang dat je daar alleen zelf mee te maken hebt is schokkend!
Er is een verschil tussen een kleuter en een tiener/ volwassenen. Ik neem aan dat de schrijver van het originele bericht oud genoeg is eigen keuzes te maken. Dit houdt ook in dat je de mogelijkheid moet hebben de vrouw waar je vader een relatie mee heeft te vertellen dat je niet zit te wachten op haar opvoeding.
Het gaat er niet om of er een biologische band is. De stiefmoeder vervult een rol die niet vervult hoeft te worden. Ze forceert zich in het leven van het kind terwijl hij/ zij er niet op zit te wachten. Leuk voor de vader dat hij een relatie heeft, maar daar heeft de schrijver niet voor gekozen.
Dat de stiefmoeder zogenaamd nachten wakker ligt hoeft het leven van het kind niet te beïnvloeden, dat is haar probleem. Daarnaast kan kots door het kind worden opgeruimd en het is mogelijk stil thuis te komen zonder iedereen wakker te maken. Alle punten in je laatste alinea zijn problemen die je zelf creëert.
De oplossing is niet om gewoon iemand te vertellen uit huis te gaan omdat die student is aan de hogeschool, dat antwoord slaat helemaal nergens op. Je kan absoluut niet zomaar iemand vertellen maar gewoon het huis te verlaten. er zijn veel verschillende factors die spelen als iemand de beslissing maakt op kamers te wonen. misschien heeft het kind in kwestie wel helemaal het geld daar niet voor,of is er simpelweg nog niet klaar voor.
De oplossing is echter wel om als volwassenen een gesprek met elkaar te voeren en aan die schoonmoeder uit te leggen dat ze het totaal niet waardeert dat ze een moeder rol aanneemt waar het kind zich niet comfortabel bij voelt. dan kunnen er afspraken gemaakt worden waar het kind zich comfortabel bij voelt.
Het kind in kwestie heeft al sinds de basisschool haar moeder niet meer in haar leven gehad en dus nooit een persoon gehad die de moeder rol vervulde, het is dan ook erg begrijpelijk als het kind in kwestie zich niet makkelijk voelt om bij iemand die niet haar moeder is, haar als moeder te accepteren. Het kind geeft aan nooit strubbelingen gehad te hebben toen ze alleen met haar vader woonde dat tosca dan zegt dat ze wel strubbelingen met haar vader zou hebben gehad gaat dan ook nergens over.
Ik denk dat zowel meneer K.Anker als meneer T.Ering gelijk hebben in hun reacties. Het komt in deze situatie aan op een stukje volwassenheid van zowel de stiefmoeder als de schrijver van de vraag. Beiden schieten er niets mee op om elkaar verwijten te maken. Ook al is het misschien niet de beste oplossing, maar kies voor het geluk van je echte vader en verlaat zelf de situatie. Voelt wellicht als ‘weggepest’ worden ofzo, maar kan je leefomgeving zeer positief beïnvloeden. Ik ken mensen uit mijn omgeving die in dezelfde situatie hebben gezeten.
@Tom Het enige verschil tussen en kleuter en een tiener is dat de kleuter weet dat hij geen volwassene is, terwijl de tiener denkt alles te weten. Zolang je in het huis van je ouder(s) woont, heb je je te houden aan de regels die zij opleggen. Als de vader het goed vindt dat zijn vriendin het kind aanspreekt op ongewenst gedrag, heb je daar maar mee te doen.
De gevoelens die het kind bij deze situatie heeft, zijn ondergeschikt aan die van de vader als hoofd van het huis(houden). Als ik iets dergelijks in m’n hoofd haal, zoals mijn eventuele stiefmoeder vertellen dat ze zich niet met mij moet bemoeien zou ik dezelfde dag nog met mijn koffer op straat staan!
Daarnaast, je zegt dat de stiefmoeder een rol vervult die niet vervult hoeft te worden. Dat is alleen vanuit het oogpunt van de schrijver/schrijfster. Misschien is een opvoeding wel heel erg nodig! Het kan voor een alleenstaande vader lastig zijn geweest een goede opvoeding te verzorgen en nu kan de stiefmoeder hier heel veel in helpen.
Ik ben het eigenlijk wel eens met Tosca’s antwoord. Gezien de info die er is.
Verder vermoed ik dat de stiefmoeder in kwestie gewoon haar best probeert te doen met die “moederlijke gesprekjes”. Misschien houdt ze gewoon wel veel van die man, en probeert dan om liefdevol met stiefdochter om te gaan. En interpreteert ze liefdevol als moederlijk.
I.e. intenties verschillen zo vaak van wat er daadwerkelijk uitkomt, en helemaal aan hoe het wordt opgevat.
Even een punt van orde mensen; de namen “K.anker, T.ering, T.yfus” zijn volgens mij net zo goed in strijd met de goede smaak en de huisregels van dit forum, als het voluit schrijven van de ziektes die gesuggereerd worden. Ik roep de redactie op hier iets aan te doen en ik roep u allen op smaakvoller gedrag te vertonen.
Inhoudelijk: ik ben het oneens met de persoon die zich dhr. Anker noemt, ouders hebben niet zomaar van alles te zeggen over hun kinderen. Kinderen hebben rechten en met goede reden; ze zijn vaak weerloos tegen negatief gedrag van de ouders, denk aan fysiek maar ook aan psychisch geweld. Ouders worden niet opgeleid tot ouder en het kan falikant misgaan door onkundigheid in de omgang met hun kroost.
Daarnaast leef je in een huis samen en heeft het kind – in dit geval jongvolwassene – er niet voor gekozen om daar te wonen. Het is niet meer dan redelijk om uit te gaan van elkaars gelijkwaardigheid en elkaar met respect te behandelen. Ik ken uit eerste hand de ervaring met een oppressieve ouder die ver over de streep ging. Ook ik koos wat Tosca adviseert, ik verhuisde zo snel als ik kon. Het is een goed advies.
De gevoelens van het kind zijn in deze situatie juist NIET ongeschikt. Ik neem aan dat de vader een relatie met zijn eigen kind belangrijker vindt dan een relatie met de stiefmoeder. Als dit niet het geval is lijkt het mij inderdaad verstandig het huis te verlaten. Maar niet door problemen met de stiefmoeder maar om het contact met de vader te verbreken.
Jij doet alsof het kind gekozen heeft bij de vader in huis te gaan wonen. De vader heeft kinderen en dat brengt verantwoordelijkheden met zich mee. Het belangrijkste is dat vader een prettige thuissituatie creëert, iets wat duidelijk niet gebeurt. Misschien moet de vader overwegen te wachten met samenwonen tot het kind uit huis is.
En het is onzin dat je moet luisteren naar alles wat een ouder je opdraagt. De regels die een ouder oplegt moeten realistisch en eerlijk zijn.
@ABC Ik dacht na de middelbare school wel verlost te zijn van mensen die mijn naam belachelijk maken of denken dat ik hier voor gekozen heb. Je hebt het tegendeel bewezen, bedankt (Ik spreek natuurlijk niet voor Tom en Tim, en vermijd ook het voluit schrijven van die namen).
Daarnaast denk ik dat we een ander artikel hebben gelezen. Fysiek of psychisch geweld? Het gaat over op tijd thuis zijn en de vaatwasser uitruimen. Dat zijn mijns inziens toch hele redelijke eisen. Verder is het kind niet gelijkwaardig aan de vader. De vader betaalt de hypotheek/huur, het gas/water/licht, het eten, alles. En dat alles naast de opvoeding en het huishouden. Dan is toch het minste wat je kan verwachten van je kind dat die open staat voor je nieuwe relatie en een paar heel redelijke regels respecteert.
@Tom Een prettig thuissituatie creëren moet van beide kanten komen. Het kind moet ook tegemoet komen aan het geluk van de vader. Als de vader heel gelukkig is met zijn nieuwe relatie, kan je dat als kind toch een kans geven en hiervoor openstaan? En je hebt gelijk, de regels van een ouder moeten realistisch en eerlijk zijn. Op tijd thuis en de vaatwasser uitruimen lijken mij hier volledig aan te voldoen.
Ten slotte denk ik dat we allen het er wel over eens zijn dat de beste optie voor het kind is om te verhuizen zodra de mogelijkheid zich voordoet.
@Anker. We hebben het zelfde artikel gelezen, in mijn reactie had ik echter deze stellingen van jou in gedachten (uit reactie no. 7).
“Zolang je in het huis van je ouder(s) woont, heb je je te houden aan de regels die zij opleggen. Als de vader het goed vindt dat zijn vriendin het kind aanspreekt op ongewenst gedrag, heb je daar maar mee te doen.
De gevoelens die het kind bij deze situatie heeft, zijn ondergeschikt aan die van de vader als hoofd van het huis(houden).”
Je geeft alle ouders van Nederland hier een vrijbrief om zich onderdrukkend te gedragen. Dat zal niet je bedoeling zijn, maar is meer dan eens wel de realiteit. De vaardigheid van het opvoeden is iets wat veel ouders niet beheersen en waar kinderen vervolgens de dupe van worden. Het is te makkelijk om te zeggen dat elk kind zich maar moet schikken naar elke gril van de ouders.
Over je naam nog overigens; als je meerderjarig bent kunt je via de rechter een gênante naam laten wijzigen. Een connotatie die een naam zoals de jouwe heeft is daar een zeer goede grond voor. Het is in de eerste plaats hoogst uitzonderlijk dat de burgerlijk ambtenaar ooit de aangifte van jouw naam heeft goedgekeurd.
@ABC Ik ben die insinuaties richting mijn naam nu wel meer dan zat. Sla voor de grap eens een telefoonboek open en zoek naar mensen met de achternaam Anker en een voornaam die begint met de K. En nee, ik ga niet mijn naam veranderen omdat een paar vervelende mensen hierover vallen. Ik laat me niet kleineren.
En ik blijf achter mijn opmerkingen staan. Ik bedoel ze natuurlijk wel binnen de grenzen van het redelijke. Kinderen slaan of opsluiten? Nee. Kinderen de vaatwasser laten uitruimen en op een fatsoenlijke tijd thuis zijn? Prima. Daarnaast betwijfel ik of mijn comment op een marginale website alle ouders in Nederland een vrijbrief geeft.
Verder zijn er verschillende manieren van opvoeden. De ene ouder is streng, de ander niet. De ene ouder eist dat kinderen helpen in het huishouden, de ander niet. Dit betekend niet dat deze ouders niet kunnen opvoeden en dat de kinderen hier de dupe van zijn. Ik denk dat je persoonlijke ervaring invloed heeft op je beeld van de situatie. De situatie die hier wordt beschreven is heel redelijk en de vader en stiefmoeder staan wat mij betreft volledig in het gelijk.