Lieve Tosca: Ruziënde ouders uitnodigen?
Lieve Tosca,
Binnenkort studeer ik af en daar hoort een feestje bij. Ik zou graag willen dat allebei m’n ouders komen, maar ze zijn al jaren uit elkaar en hebben alleen het hoogstnoodzakelijke contact. En dat is echt meer dan genoeg, want ze kunnen elkaar niet luchten of zien. En omdat ik niet wil kiezen wie er wel/niet mag komen, wil ik ze allebei uitnodigen. Maar dan moeten ze zich wel gedragen, anders verpesten ze het voor iedereen. Kan ik ze dat vragen of is dat egoïstisch?
Lfs,
Bijna Bachelor
Lieve Bijna Bachelor,
Het halen van een hbo-diploma is een enorme mijlpaal waar je lang (al sinds de basisschool) en waarschijnlijk ook hard aan hebt gewerkt. Het is dus helemaal niet raar dat je dit wilt vieren met de mensen die belangrijk voor je zijn, die je in dit proces hebben gesteund. En daar horen ouders vaak bij.
Ik snap dat jij niet wilt kiezen. Heb je al overwogen ze zelf te laten kiezen? Je kan ze uitleggen waarom je ze graag op je feest wilt hebben, maar dat je twijfelt ze allebei uit te nodigen omdat ze zich meestal niet kunnen gedragen in elkaars nabijheid. Vraag of ze het mogelijk achten om op deze speciale dag een paar uur met elkaar in dezelfde ruimte te zijn zonder heisa te maken.
Mocht een van je ouders van tevoren al weten dat hij/zij zich niet in de hand weet te houden, dan kan je daar een andere afspraak mee maken. Een etentje op een ander moment bijvoorbeeld. Je hebt ze dan niet tegelijk op je feest – wat jammer is – maar je hebt zelf in ieder geval geen partij gekozen.
Als je ouders allebei komen, heb jij precies wat je wilde. Om de bijeenkomst zo soepel mogelijk te laten verlopen, kan je broers en zussen inzetten als schokdempers. Zij kunnen je ouders bezighouden zodat ze niet met elkaar hoeven te praten.
Ben je enigst kind, vraag dan vrienden om een oogje op je vader/moeder te houden. Voer ze van tevoren interessante en relevante informatie over je ouders (hobby’s, werk, passies etc) en zorg dat zij met je ouders praten wanneer die even alleen zijn.
Let op, deze constructie vergt wel enig sociaal en acteertalent van je vrienden, want je ouders moeten natuurlijk niet doorhebben dat ze bespeeld worden. Dat kunnen ze waarschijnlijk niet waarderen.
Alvast gefeliciteerd met je diploma en heel veel feestplezier.
Liefs Tosca
Mail dan naar t.sel@hr.nl
Tosca Sel schrijft maandelijks de column ‘Daten met Tosca’. En speciaal voor onze lezers is ze nu ook ‘Lieve Tosca’. Je kunt haar om raad vragen over liefde, leven, daten, uitgaan en seks. Want daar weet ze alles van. Nou, bijna alles.
De reactie van Tosca is prima als je de lieve vrede wil bewaren en een leuke dag wil hebben. Dat komt wel tegen een prijs: weer alle verantwoordelijkheid op je nemen voor twee volwassen mensen die beter zouden moeten weten.
Als mogelijk alternatief stel ik het volgende voor: je gaat met ze in gesprek en legt uit dat je ze er graag bij wil hebben, maar dat je vraagt, bijna eist, dat ze zich moeten gedragen. Het is van de zotte dat je op deze leeftijd nog steeds het gevoel hebt dat je verantwoordelijk bent voor twee volwassenen die blijkbaar niet in staat zijn zich in te houden. Dat heb je waarschijnlijk in je leven al veel te vaak gehad.
Op de dag zelf laat je de ‘chips fall as they may’. Je probeert je zo min mogelijk aan te trekken van hoe zo zich gedragen. Geloof me, uiteindelijk is die dag ook weer zo vergeten. Maar als ze er weer een potje van maken, laat je ze het later weten, en goed ook. Laat ze zich maar eens goed schuldig voelen.
Stop in ieder geval met je verantwoordelijk voelen voor het onredelijke gedrag van anderen.
Ik zat in een vergelijkbare situatie en heb het opgelost door een ouderwetse “lock-in”. Door een groep of aantal personen op te sluiten, dwing je ze tot samenwerken en, met een beetje geluk, verbetert hun verstandshouding. Het idee was mijn ouders één voor één bij mij thuis uitnodigen en met een “taak” naar de kelder sturen. Toen ze zich beide in de kelder bevonden heb ik de kelderdeur dicht gedaan, met het plan ze na 24 uur te bevrijden. Uiteraard heb ik eten en drinken achtergelaten. Ook een emmer, voor hun behoefte, en een eenpersoonsmatras.
Alles liep geheel volgens plan; nadat ik de deur had gesloten, hebben ze ongeveer een uur op de deur gebonkt en toen werd het stil. Logischerwijs heb ik niet 24 uur de wacht gehouden. Ik had een etentje met mijn werk en daarna zijn we iets gaan drinken. Het drinken liep iets wat uit de hand en we zijn gaan stappen. Om een lang verhaal kort te maken; ik heb ruzie gehad tijdens het uitgaan en heb gevochten met een bewaker. Buiten de discotheek ben ik door de politie opgepakt en meegenomen naar het bureau.
Ik heb twee nachten vastgezeten, en de gehele tijd heb ik geprobeerd het verhaal over mijn ouders aan meerdere agenten te vertellen. Niemand luisterde. Pas na drie dagen heb ik mijn ouders uit de kelder kunnen bevrijden. Ze waren woest, weigeren contact met mij op te nemen en mijn moeder heeft een straat- en contactverbod aangevraagd.
Maar de lock-in heeft geholpen, ze hebben weer contact met elkaar! Al is dit vooral over de rechtszaak die ze tegen mij hebben aangespannen. Toch ben ik erg blij en raad iedereen een lock-in aan. Wel een tip: probeer echt de 24 uur aan te houden, een emmer is namelijk na die periode gevuld.
Niet de eerste keer dat ik in de Tosca-rubriek een vergelijkbare vraag lees met een vraag zoals die enkele weken eerder in de Volkskrant magazine gepubliceerd is bij het onderdeel: ‘Wat zou u doen?’
Ik zou duidelijk maken aan mijn ouders dat wanneer ze zich niet een paar uurtjes kunnen gedragen ze niet hoeven te komen. Het zijn beide grote mensen, dus mogen ze zich daar ook naar gedragen.
Verder denk ik dat Thomas B een waardevolle aanvulling kan zijn aan de profielen columnisten, gezien de vele wilde verhalen die hij hier in de comments plaats. Ik zou graag meer willen horen over zijn avonturen!
@Karel, dat hebben we hem al gevraagd, maar daar had íe tot nu toe geen zin aan. Vinden wij ook jammer!
Ja Jos, dan moet je de Volkskrant maar niet lezen. De blogs van Tante Tos zijn een stuk leuker en er kan op gereageerd worden.
Ik denk dat Thomas een echte levensgenieter is en zich wel raad weet ik zulk soort situaties. Thomas, 5 reeten.
Het grote probleem met ouders die elkaar niet kunnen luchten of zien is soms dat ze zelf niet in de gaten hebben dat ze de helft van het probleem zijn. Waar 2 vechten, hebben 2 schuld. Het probleem is ook dat iedere scheiding anders verloopt en het voor de buitenwereld dus heel lastig is om een goed oordeel of advies over de situatie te geven. Zelfs kinderen van gescheiden ouders hebben andere ervaringen/problemen/oplossingen die voor hun goed werken maar voor een ander totaal niet.
Uit persoonlijke ervaring weet ik dat het niet altijd werkt om met de ouders in discussie te gaan over het “zich gedragen tijdens een feest”, want dan is het “de schuld van de andere ouder” of “dat doe ik als hij/zij zich ook gedraagt”. Helemaal als één van de ouders passief agressief is.
Mijn advies zou zijn; nodig allebei de ouders uit en vertel ze dat de ander ook is uitgenodigd. Dan mogen ze zelf bepalen of ze willen komen of niet. Als ze moeilijk doen van te voren, zeg je ze dat het jou feestje is en dat dit dus jou keuze is en dat moeten ze allebei accepteren. Dat is niet egoïstisch. Als één van de 2 niet wil komen, regel je iets apart met die ouder. Als ze tijdens het feest moeilijk doen, zou ik de schuldige partij er gewoon uitzetten. Ze zijn zelf volwassen en zouden dus in staat moeten zijn zich als volwassenen te gedragen. Dan ontlopen ze elkaar maar tijdens het feest.
Ik weet ook wel dat het niet makkelijk is om (een van de) ouders aan te spreken op dit soort gedrag, maar je bent niet zelf verantwoordelijk voor hun gedrag. Je hoeft het dus ook niet te pikken als ze (mogelijk) je feest verpesten.
Je nodigt ze gewoon uit, staan ze te zeikstralen? Dan zeikstraal je ze er allebei uit en hoef je ze niet meer te zien of spreken totdat het weer goed is. Het zijn volwassen mensen – en ja ze hebben een verleden en ja ze zijn gescheiden voor een reden. In het dagelijks leven ga ik ook met mensen om die ik liever uit mijn leven laat verdwijnen en zet dan mijn mooiste horeca glimlach op. Stel je niet aan en gewoon normaal doen.
En gaan ze toch zeikstralen? Zeg dan gewoon, ik weet genoeg. Groetjes.
Als ze dan volgende keer wat nodig hebben zeg je gewoon, Denk het niet Job!