Vooral bij het wisselen van de diensten is het een drukte van belang. Een kippenhok er niks bij.

Patiënten vragen zich vast af wat er aan de hand is. Een enkeling klaagt over de herrie of de gespreksstof, want er zit nog geen drie meter tussen de zusterpost en de dichtstbijzijnde kamer.

Wat hier aan de hand is? Dit is een leerafdeling.

Tweeëntwintig stagiaires vormen samen met het vaste personeel de bezetting van de afdeling. Het is de bedoeling dat wij worden ingewerkt en als stagiaires onderling de afdeling draaiende zouden kunnen houden. Natuurlijk onder supervisie van ervaren professionals.

Behalve de verpleegkundige taken maken we zelf het rooster, zitten we overleg voor en notuleren we daarbij. Er zijn veel klinische lessen en we schrijven voortdurend beroepsproducten, op verschillend niveau, uit verschillende leerjaren. Dat alles is ons eigen leerproces, waarvan de afdeling maar ook de school nog iets te vinden heeft.

Ik ben een van die stagiaires en vroeg me in aanvang af wat ik er nou van vond. Is dit een wenselijke situatie? Wat zijn de voor- en nadelen? En misschien wel het allerbelangrijkste: wat vind de patiënt hiervan?

Een weegschaaltje met plussen en minnen:

–       Er zijn veel gezichten aan het bed

+   Stagiaires zijn bereidwillig en willen graag leren

–       Er moet altijd met elkaar meegekeken worden

+   Er zijn veel stagiaires, dat geeft iets meer tijd

–       Onervaren mensen voeren handelingen uit

+   Er worden veel stageplaatsen geboden aan de hogeschool

–    Veel tijd in begeleiding van studenten

+   Kennisuitwisseling tussen ervaren en nieuwe mensen

‘Je moet het toch eens leren’

Zo op het oog dus voldoende aanknopingspunten voor een positief of negatief oordeel.

Een klein onderzoekje onder patiënten levert de volgende opmerkingen op:

‘Ik vind het niet fijn als er zoveel mensen aan mijn bed komen.’

‘Ach, je moet het toch eens leren.’

‘Ik vind het wel leuk dat jij de stagiaire bent en die jonge meid jouw begeleidster’

‘Het maakt mij niet uit hoor, het is hier gezellig druk.’

‘Ik wil een klacht indienen over de herrie hier.’

‘Als het voor je opleiding is mag jij wel prikken, maar anders doe ik het zelf hoor.’

Tsja, ook daar zijn voldoende verschillen in mening.

Druk

En ikzelf: ik vind het druk met zoveel mensen en dat leidt me soms af, het is vervelend dat er niet altijd een computer beschikbaar is en soms vind ik het lastig om aan alle regels te voldoen voordat ik zelf iets mag. Aan de andere kant word ik bij de les gehouden en zijn er veel kansen om me kennis en kunde eigen te maken.

Ik leer hier heel veel over ziektebeelden, elektronisch patiënten dossier, planning en organisatie van een OK-patiënt (operatiekamer, red.) enzovoort. Ik zat vorige week nog bij een operatie en was onder de indruk van de robot die werd gebruikt. Gisteren kwam ik terecht bij een familiegesprek met de oncoloog. Heftig maar ook leerzaam. Daarnaast probeer ik het reilen en zeilen van de afdeling te begrijpen en prik ik bloed (of mis), voer ik controles uit en doe verslag, leeg ik katheters, neem ik mensen op en ontsla ze weer. Kortom, ik ben druk aan het leren.

Voor- en nadelen dus bij zo’n leerafdeling, maar de weegschaal slaat wat mij betreft door naar positief. Ik hoop hier een leerzame stage te kunnen lopen en voor zover ik het nu kan bepalen, zijn er mogelijkheden te over.

Ik hoop dat mijn patiënten geduld met me willen hebben, tot ik zover ben dat ik ze voor het grootste gedeelte zelf kan helpen. Waar nodig kan ik rekenen op ondersteuning van professionals en andere stagiaires.

Ik heb het voorlopig prima naar mijn zin.