Voor mijn verpleegkunde-opleiding heb ik in Tanzania kennis opgedaan die ik hier niet had kunnen vergaren. En ik heb mezelf vragen gesteld die hier in Nederland niet eens voorbij zouden zijn gekomen. Ik heb inzicht gekregen in Afrikanen, hun beweegredenen, hun cultuur. En ik probeer door hun ogen te kijken en te snappen wat het betekent om te leven in een Afrikaans land. Natuurlijk was het niet voldoende om alles te begrijpen, maar dit beetje maakte al zoveel indruk.

Daarnaast was het interessant om als leerling-verpleegkundige rond te kunnen kijken in de Tanzaniaanse gezondheidszorg. Veel dingen die daar gebeuren, kunnen wij ons niet voorstellen: Heb je een infuus nodig? Dan moet je familie de onderdelen buiten het ziekenhuis gaan kopen. Een verlosafdeling zonder beschikbare couveuses, als patiënt je eigen eten organiseren? Ondenkbaar! Je laten wassen door een verpleegkundige? Nee, hoezo, dat doet de familie gewoon.

Zorgen zonder geld, hoe doe je dat? Nou zo misschien. En daar kunnen wij nog wel iets van leren. Hoe het niet moet, maar tegelijk ook hoe het misschien wel kan. Ik heb in Afrika leren relativeren. Het is in Nederland misschien zo slecht nog niet in de zorg.

Ik roep iedereen op om een stage in het buitenland te gaan doen. Het geeft je een ervaring die je je leven lang niet meer vergeet en bovendien staat het goed op je CV. Het laat zien dat je open staat voor een andere kijk op de wereld.

Karibu Sana (van harte welkom)!

Foto: Levien Willemse