Blog Maureen: Op zoek naar de verloren tijd
Gepubliceerd: 6 June 2017 • Leestijd: 1 minuten en 57 seconden • Maureen Dit artikel is meer dan een jaar oud.Op zoek naar de verloren tijd, dat is wat de titel van onze bachelorproef zou worden. De test, waarmee ik mijn uitwisseling van de opleiding Woordkunst in Antwerpen afsluit. Ergens is de titel wel gepast: de vijf maanden die ik hier nu ben, voelen aan als twee.
Dat wil niet zeggen dat ik hier weinig gedaan heb, integendeel. Ik wilde juist alles doen wat ik maar kon in dit halfjaar. Misschien is dat dan ook wel de reden dat het zo snel is gegaan. Ik plande alle dagen vol en wilde niets missen. Zo volgde ik zo veel mogelijk vakken, ging ik naar allerlei voorstellingen, verkende ik de stad en gaf ik vrienden uit Nederland tours door mijn nieuwe woonplaats.
Ik keek elke keer weer wat er waar te doen was. Zoals die keer toen ik hier net woonde, de opleiding was pas een paar weken begonnen en ik dacht dat het goed zou zijn om er wat dingen naast te doen. Ik kwam op een poëzieleesgroep die iedere maand een dag bij elkaar zou komen. Uiteindelijk kon ik drie van de zes bijeenkomsten bijwonen. Het werd te druk naast alle andere dingen die ik deed.
Toen klasgenoten hoorden wat ik allemaal ondernam, zeiden ze vaak dat ik in die korte tijd al zo veel had gedaan. Sommigen zeiden zelfs dat ik meer van Antwerpen had gezien dan zijzelf. Ik was me er ook wel van bewust dat ik een hoop deed. Ik vond alles leuk en interessant en wilde zo veel mogelijk uit de tijd halen. Ik dacht dat ik spijt zou krijgen wanneer ik de dingen zou laten, want ik zat er immers maar één keer.
Achteraf gezien heb ik simpelweg te weinig tijd om alles te kunnen doen wat ik nog wil. Misschien hoort dat ook wel bij een uitwisseling, dat je in vogelvlucht door de opleiding en de stad gaat en overal wat van meekrijgt. Toch heb ik in deze korte tijd genoten, veel geleerd en gezien. Een halfjaar een nieuwe opleiding volgen, in een andere omgeving wonen en nieuwe mensen leren kennen, is bijzonder en waardevol. Zelfs wanneer het zo dichtbij is, want je hoeft natuurlijk niet naar het einde van de wereld te reizen om soortgelijke ervaringen te krijgen.
Wel heb ik gemerkt dat het moeilijk zal worden om weg te gaan, ik was graag nog even gebleven. Ik heb het zo naar mijn zin dat het lijkt alsof ik hier pas net ben. Ik vraag me dan soms af of ik niet beter minder had kunnen doen of nog meer had moeten genieten. Maar na die gedachte kom ik vaak toch weer tot de conclusie dat het goed is zo. Dat ik alles uit dit halfjaar heb gehaald en het bijzonder is dat ik dit heb mogen meemaken. En ook dat alles eindig is.
Mooie blog! En interessante verwijzing naar A la recherche du temps perdu. Was die verwijzing bewust? Zijn het ervaringen die de rest van je leven nog zullen resoneren zonder dat je ze nu al kan duiden?
Ha Marcel! Bedankt voor je reactie! Wij hebben voor de bachelorproef inderdaad met het werk van Proust gewerkt, zeer interessant. De ervaringen zal ik zeker in mijn leven meenemen. En ik denk dat die wel te duiden zijn. Alles wat je ergens leert neem je mee in je verdere leven en de dingen die daaruit voortkomen kan je dan terugkoppelen aan die tijd.