Waarom heb je voor dit land gekozen?

‘Ik kon uit veel verschillende landen kiezen toen ik me aanmeldde voor de minor Beyond Borders. Veel studenten kiezen voor een plek aan de andere kant van de wereld, zoals Zuid-Afrika, maar wij wilden toch graag in Europa blijven, omdat we dan meerdere landen konden bezoeken. Ik ben voordat we naar Valencia gingen naar Lissabon gegaan. Ook dachten we een Erasmus Beurs te kunnen krijgen, dat zou het voordeliger maken, maar dat is helaas niet gelukt. Daarnaast is mijn moeder Spaans en dit was de perfecte gelegenheid om mijn Spaans te verbeteren.’

Wat doe je daar precies?

‘Ik werk samen met twee studenten verloskunde aan een project om de positie van kwetsbare (aanstaande) moeders te versterken. We doen interviews met lokale verloskundigen en met vrouwen uit de doelgroep. Door gebrek aan voorlichting over anticonceptie en zwangerschap en door armoede komen vrouwen en meisjes uit achterstandswijken vaak in moeilijke situaties. Laatst hebben we een meisje van 14 gesproken dat acht maanden zwanger was. Ze wist wel dat ze zwanger kon worden, maar haar thuissituatie was zo slecht dat ze de zwangerschap bijna als een soort uitweg zag. Nu zien de instanties haar en wordt ze een beetje geholpen. Zonder de zwangerschap was ze onzichtbaar gebleven. Zo jong, dat was erg heftig om te zien. Door dit soort gesprekken proberen we de problematiek in kaart te brengen en met een plan te komen. We zitten op dit moment nog in de onderzoeksfase.’

Hoe gaat de samenwerking met de locals?

‘De taalbarrière maakt het soms moeilijk. Ik spreek wel redelijk Spaans, maar niet goed genoeg om soepele gesprekken te voeren. We proberen dus ook veel in het Engels te doen, maar dat spreken mensen hier nauwelijks. Wat goed werkt, is mailen want dat doe ik in het Spaans. Het is hier gebruikelijk om te laat te komen op afspraken. Als wij vijf minuten te laat zijn, schieten we toch in de stress, maar dat is nergens voor nodig. De meeste mensen komen minstens een kwartier te laat, soms zelfs later.’

Wat was de grootste cultuurshock?

‘Een echte cultuurshock had ik niet, ik ken het land goed. Wat me wel erg opviel, is dat er zo veel sloppenwijken zijn in Spanje. Die had ik niet eerder gezien. Ik had verwacht dat het in een Europees land wel beter geregeld zou zijn, maar als je op deze manier betrokken raakt, kom je heel veel armoede tegen. Daardoor waardeer ik meer hoe goed we het in Nederland hebben en hoe goed alles geregeld is.’

Wat viel je het meest op?

‘De opleiding verloskunde in Spanje is heel anders opgebouwd dan in Nederland. In Spanje volg je verplicht twee jaar de opleiding tot verpleegkundige en daarna volg je een tweejarige specialisatie tot verloskundige. In Nederland zijn het twee aparte opleidingen. Ik weet niet wat beter is. Hier hebben de verloskundigen wel een brede basis vanwege die vooropleiding, maar in Nederland specialiseer je meer door vier jaar op één vak te focussen. Daarnaast hebben we hier een les gevolgd op de universiteit, dat ging iets anders dan in Nederland. Er is veel in- en uitloop en er wordt ook hier niet zo nauw met de tijd omgegaan. De sfeer is wat dat betreft informeler.’

Zou je andere studenten aanraden om in het buitenland te gaan studeren?

‘Ja zeker. Het voegt veel toe aan je referentiekader en je leert onwijs veel over jezelf. Ik kan anderen ook zeker aanraden om binnen Europa te blijven. Vanwege het geld natuurlijk, maar ook voor het gezelschap. Er gingen in totaal vijf andere studenten van de hogeschool mee naar Spanje en dat is erg gezellig natuurlijk.

Nog een goeie tip: ga op een sport of neem, zoals ik, dansles. Je leert op die manier veel meer mensen kennen, ook veel locals, en dat is absoluut een meerwaarde. De mensen die ik bij salsa-les ontmoette, vroegen mij mee uit en zo kwam ik op nieuwe plekken.’

Tekst: Lana van der Meer

Foto: via Chloë Bremers