‘We zoeken altijd goede mensen, dus kom terug als je wil’, kreeg Marieke te horen toen ze in maart op uitwisseling was in Ethiopië. Dat leek haar wel wat, maar ze had niet verwacht dat het mogelijk was en de school had niet verwacht dat ze op het aanbod zou ingaan. Toen er na de zomervakantie door vrijstellingen een rustig blok aanbrak, vielen er wat puzzelstukjes op hun plek. Ze hoefde slechts een vak te volgen, maar dat kon ook online en dus vanuit Afrika. En ze had eigenlijk geen geld om een blok naar het buitenland te gaan, maar er bleek een beurs te zijn. Dus Marieke stapte op het vliegtuig en ging in Addis Abeba aan de slag.

Wat ging je in Addis Abeba doen?

Marieke: ‘Ik werkte op de International Leadership Academy of Ethiopia, een school die tweetalig onderwijs geeft. Het onderwijssysteem is daar anders dan hier, er is bijvoorbeeld geen leerplicht dus niet iedereen gaat naar school. En de leerlingen die naar school gaan, zijn niet allemaal op dezelfde leeftijd begonnen. Bij ons op school waren ze tussen de 14 en 21 jaar. Ik mocht het practicumonderwijs opzetten voor biologie, natuur- en scheikunde. Dat was nog best een uitdaging, want de voorzieningen zijn daar net wat schraler dan hier. Er is bijvoorbeeld niet altijd stroom, internet, meubilair of lesmateriaal.’  

Heb je samengewerkt met de locals?

‘Zowel m’n collega’s als de leerlingen waren locals, dus ik heb veel met ze samengewerkt en dat was interessant. Ze zijn heel relaxed. Als het vandaag niet afkomt, dan morgen, volgende week of volgend jaar. En die houding is eigenlijk best wel fijn, vooral als iedereen er hetzelfde in staat.’

Wat viel je het meest mee tijdens je verblijf?

‘Toen ik net in Addis Abeba was, werd de noodtoestand uitgeroepen omdat er gewelddadige protesten waren tegen de regering. Sommige leerlingen konden dagenlang niet naar school komen omdat Addis Abeba op slot zat voor bevolking van buiten de stad. Mijn ouders en vriend waren ook ongerust, maar eigenlijk was dat onnodig. Ik heb maar weinig van de onrust meegekregen. Als ik op straat wat zat te drinken, zag ik af en toe wel een auto met militairen langsrijden, maar verder merkte ik niets. En in geval van nood was de Nederlandse ambassade altijd bereikbaar. Daarnaast zorgde de ambassade ook voor informatie, ik was vaak beter op de hoogte van de situatie dan sommige locals.’

Wat viel je het meest tegen?

‘Het was soms pittig om m’n werk te kunnen doen. Ik had een les met een microscoop-practicum voorbereid en er was maar een microscoop. Dus toen heb ik een aardappeltje gekocht, zodat de leerlingen ondertussen ook een proefje met zetmeel en jodium konden doen. Daarnaast was het regelmatig ook gewoon heel lastig anticiperen. Soms viel onderweg van de lerarenkamer naar het lokaal de stroom uit. Dan kon de les die ik had voorbereid – bijvoorbeeld een serious game die op internet gespeeld moest worden – niet doorgaan. Het heeft me in ieder geval goed leren improviseren.’

Wat zou je zeggen tegen studenten die overwegen een gedeelte van hun studie in het buitenland te doen?

‘Gewoon doen! Ik kan iedereen aanraden in ieder geval een stage in het buitenland te doen. Je leert zo veel als je op een school met een andere cultuur gaat werken. Ik heb nu echt een andere blik op het onderwijs en kijk ook heel anders naar de allochtone studenten die ik nu in mijn stageklassen heb. Daarnaast ben ik me ook bewust van hoeveel geluk we hebben met het onderwijs en alle practica hier in Nederland.’

Tosca Sel