Op 21 maart zijn de gemeenteraadsverkiezingen en ook in Rotterdam (zelfs op de Hogeschool Rotterdam, locatie Museumpark) kan worden gestemd. Er staan meerdere HR-medewerkers en studenten op de kieslijsten, maar de opvallendste is Duygu Yildirim. Uit het niets is ze de nummer 3 van de PvdA. Een prominente plek voor een partij die nu met 8 leden in de raad zit en 12 jaar geleden nog 18 gemeenteraadsleden had.

Van niets op nummer 3, hoe is dat zo gekomen?

Duygu: ‘Mijn interesse voor de politiek is er altijd geweest. Ik volg alles in de media: Nieuwsuur, het vragenuurtje en De Nieuwe Maan. De samenleving, letterlijk de manier waarop wij met elkaar samenleven, fascineert mij. Daarom ben ik rechten gaan studeren en was ik in 2014 kandidaat-gebiedscommissielid voor Feijenoord. In die rol adviseer je vanuit je eigen wijk het stadsbestuur en ik vond het goed om op die manier bij te dragen. Helaas ben ik toen niet gekozen.

‘De manier waarop we met elkaar samenleven, fascineert mij’

‘Ik vind dat iedereen in een periode van zijn of haar leven iets zou moeten bijdragen aan de maatschappij en dit is hoe ik het doe, door politiek actief te worden. Vorig jaar woonde ik een informatieavond van de PvdA bij en daarna heb ik gesolliciteerd als gemeenteraadslid. Na een aantal gesprekken met de kandidaatstellingscommissie stelde de commissie een conceptkandidatenlijst op en daar stond ik op nummer 3. Op de algemene ledenvergadering hebben de leden de lijst goedgekeurd en is mijn plek dus bevestigd. Daar ben ik heel blij mee.’

Waarom heb je voor de PvdA gekozen?

‘De PvdA is de partij waarmee ik opgegroeid ben. Het sociale, het oog hebben voor elkaar, dat was bij ons thuis heel belangrijk. Mijn vader werkt in de bouw en is echt van het type ‘niet lullen, maar poetsen’. Als hij thuiskwam uit z’n werk ging hij ‘s avonds nog de kapotte keuken van een oud buurvrouwtje repareren. Zo is hij. En zo is mijn moeder, zo zijn mijn zus en broertje en zo ben ik. Bij de PvdA lopen mensen rond die begaan zijn met andere mensen en die hart hebben voor de stad. Ik voel me er thuis en ik onderschrijf de idealen. Ik ben echt een sociaaldemocraat.’

Het sociale is je duidelijk met de paplepel ingegoten. Kan je wat meer vertellen over je roots?

‘Ik kom uit een heel normaal gezin. Mijn vader is een harde werker, van hem heb ik m’n no-nonsensementaliteit. Mijn moeder is een slimme vrouw die van weinig altijd wat wist te maken. We hadden het thuis niet breed, maar ik ben nooit wat tekortgekomen. Ik heb een fijne jeugd en een supergave studententijd gehad. Ik heb rechten gestudeerd aan de Erasmus Universiteit. Mijn zus – die in Leiden psychologie studeerde – heeft mij een keer tram 7 laten zien en vanaf daar heb ik alles zelf opgepakt.

‘Mijn ouders hebben mij, mijn zus en mijn broertje gemotiveerd zo veel mogelijk uit onszelf te halen. Studeren en presteren vonden ze belangrijk, want ze vinden dat we onszelf moeten kunnen redden. Ik heb twee masters voltooid en ik heb een leuke baan, dus het is me aardig gelukt. Door mijn opvoeding wil ik alles eruit halen wat erin zit, maar ik snap dat niet iedereen de kansen krijgt die ik heb gekregen.

‘Daarnaast zijn wij alevitisch, een geloof gericht op harmonie, rechtvaardigheid en het juiste doen. Voor aanvang van de bijeenkomst, een cem, wordt de gemeenschap door de geestelijke, een dede, gevraagd of mensen nog geschillen hebben met elkaar. Als die er zijn, moeten ze worden opgelost voor de ceremonie begint. Die harmonie is voor mij heel belangrijk.’

Je bent ook stagecoördinator op de Hogeschool Rotterdam. Je coördineert de derdejaarsstages voor de opleiding entrepreneurship. Heb je het weleens met je studenten over de politiek?

‘Rond verkiezingstijd hoor ik ze er wel over praten, maar dan bespreken ze vooral met elkaar dat ze niet weten waar ze op moeten stemmen. En soms bespreken we in de klas gebeurtenissen die de kranten of social media halen, maar verder dan dat gaat het eigenlijk niet. Ik vind het wel belangrijk dat jongeren zich bezighouden met onderwerpen die hun leven en hun stad aangaan.’

Zouden studenten meer betrokken moeten zijn bij de politiek?

‘Juist de gemeentepolitiek lijkt me superinteressant voor jongeren.’

‘Juist de gemeentepolitiek lijkt me superinteressant voor jongeren. Dat staat echt heel dicht bij de mensen. Als er dingen niet goed gaan bij jou op de sportclub of als er iets niet oké is in de openbare ruimte voor je huis, kun je daar heel makkelijk actie op ondernemen. Je kunt lokale politici gewoon benaderen. Hun telefoonnummers en mailadressen staan online. Ik vind ook dat alle studenten zouden moeten stemmen. En als ze niet weten op wie, kunnen ze zich verdiepen. Lees programma’s, volg debatten of ga eens naar een bijeenkomst of een activiteit van een partij. In deze periode is er genoeg te ontdekken en bezoeken.’

Er zijn veel mensen – niet alleen studenten – die door al het gebekvecht en gedoe een afkeer hebben gekregen van de politiek. Ook in de Rotterdamse gemeenteraad gaat het er momenteel niet echt harmonieus aan toe. Wat vind jij daarvan?

‘De versplintering in het politieke landschap en de verharding in de raad zouden de sfeer in de stad niet moeten beïnvloeden. Het streven is toch dat je samen beleid maakt dat inspeelt op de behoefte van de burgers. Net zoals ik nu lesgeef aan een klas waarin studenten zitten die allemaal op een andere partij stemmen. Dat we allemaal anders zijn, maar samen verder willen, dat moeten we koesteren.’

Stel dat je na de verkiezingen in de gemeenteraad komt, waar ga jij je dan hard voor maken?

‘Ik wil me graag inzetten voor onze mooie stad. En dan heb ik het over voldoende werkgelegenheid en goede huisvesting, over een inclusieve samenleving die we voor ogen hebben, maar ook over goed onderwijs. Een mooie quote hierbij vind ik die van Nelson Mandela: ‘Education is the most powerful weapon which you can use to change the world.’ Ik geloof hier echt in, en in goed onderwijs dat aansluit op de arbeidsmarkt. Een betere samenwerking tussen het bedrijfsleven en de onderwijsinstellingen zou ervoor kunnen zorgen dat alle studenten – en dan niet alleen de studenten met een groot netwerk – meteen na het afstuderen aan de slag kunnen. En dat zou eigenlijk vanzelfsprekend moeten zijn. Net als een betaalbare woning en goede leefomstandigheden, want dat draagt bij aan het welzijn van mensen. Deze zaken moeten gewoon op orde zijn in een prachtstad als Rotterdam.’

Gaat je leven veranderen als je in de raad komt?

‘Als ik in de raad kom – en dat is echt nog niet zeker, dat weten we pas na de verkiezingen – dan zal ik wellicht wat minder op de HR zijn. Gemeenteraadslid ben je niet fulltime, maar ik zal me dan nog meer met politiek gaan bezighouden dan nu. Sinds m’n kandidaatstelling zit ik in een aantal PvdA-appgroepen. Er gaat een wereld voor me open. Zo leuk om gelijkgestemden te ontmoeten die ook zo bevlogen zijn. En het allermooiste vind ik dat ik dan mag doen wat ik het allerliefste doe: met mensen praten en samen naar oplossingen zoeken.’

Tekst: Tosca Sel
Fotografie: Rossi and Blake