Lieve Tosca, hoe vertel ik dates dat ik graag vrouwenkleding draag?
Lieve Tosca,
Hoe het ooit is begonnen, weet ik eigenlijk niet meer, maar ik loop thuis graag rond in leggings, jurkjes en andere kleding die eigenlijk voor het andere geslacht bedoeld is. Er zit voor mij niks opwindends aan, het is meer de nieuwsgierigheid. Ik schaam me ervoor, maar ik wil er niet over liegen. Ik heb hier en daar wat dates gehad en gelukkig kwam het nooit zo ver dat ik dit moest delen. Wanneer kan ik het beste aan een meisje vertellen dat ik hiervan hou?
Liefs,
Stiekeme jurkjesdrager
Lieve Stiekeme jurkjesdrager,
Het is jammer dat je in een mannenlichaam geboren bent. Wij vrouwen komen over het algemeen prima weg met het dragen van mannenkleren. Sterker nog: wanneer een meisje de grote, warme trui van haar vriendje draagt, vinden mensen dat vaak schattig. Wanneer een jongen het kanten hemdje van z’n vriendinnetje draagt, zorgt dat voor opgetrokken wenkbrauwen.
Er wordt al snel gedacht dat hij een fetisj heeft of liever een vrouw zou willen zijn. Dat een man het gewoon fijn zou kunnen vinden om vrouwenkleren te dragen, vinden veel mensen lastig te begrijpen. Ik snap dus ook goed dat deze vraag je bezighoudt. Het vinden van een (potentiële) partner is zonder afwijkend gedrag al een precaire bezigheid. Met jouw voorkeur wordt het denk ik wat ingewikkelder, omdat niet alle vrouwen het zullen accepteren.
Wanhoop niet. De dooddoener ‘op ieder potje past een dekseltje’ is vast ook op jou van toepassing. Alleen denk ik dat je zelf moet weten wat voor potje je bent, zodat je passende dekseltjes kan gaan vinden. Ik zou je dus willen aanraden toe te geven aan die nieuwsgierigheid en te onderzoeken waar het je brengt.
Wanneer jij goed kan vertellen waarom je graag vrouwenkleding draagt en welke rol die kleding in jouw leven heeft, kan een (potentiële) partner beslissen of ze daar oké mee is en op welke voorwaarden. Wanneer jij je ervoor schaamt, is het lastig een open en eerlijk gesprek te voeren.
Je wilt weten wanneer je het beste aan een partner kan vertellen dat je thuis graag vrouwenkleding draagt. Om jouw vraag te kunnen beantwoorden, heb ik navraag gedaan bij vrienden en vriendinnen. Hun antwoorden waren gemakkelijk in twee groepen te verdelen: radicale eerlijkheid vanaf het eerste moment (‘ga gewoon in een jurk naar je eerste date, dan hoef je verder niets te vertellen’) of het pas vertellen als je een echte connectie hebt gemaakt.
Welke van de twee tactieken het beste bij jou past, moet je denk ik gaan ontdekken.
Ik zou het zelf behoorlijk spannend vinden radicale eerlijkheid toe te passen op iets waar je je voor schaamt. Daarom lijkt het me een goed idee om een tussenstap te nemen. Toen ik nog op Tinder zat, kwam ik heel veel mannen met specifieke voorkeuren tegen: mannen die graag domineerden/gedomineerd wilden worden, mannen die op zoek waren naar een tweede vrouw voor een trio, mannen die graag aan gedragen vrouwenschoenen snuffelen, noem maar op.
Ik denk dat de gemiddelde Tindergebruiker nergens meer van opkijkt. Je zou dus kunnen overwegen een (anoniem) account aan te maken voor jezelf in vrouwenkleding. Als vrouwen dit interessant vinden, kunnen ze je naar rechts swipen. Als ze je niets vinden, hoor je niets meer van je. Dit lijkt me een vrij pijnloze manier om te ontdekken of radicale eerlijkheid voor je werkt.
Daarnaast kan je natuurlijk gewoon met vrouwen afspreken om te ontdekken of jullie elkaar leuk en aantrekkelijk vinden. En haar, wanneer je na een paar dates een connectie hebt gemaakt, vertellen dat je graag vrouwenkleding draagt. Zolang je het niet vertelt, weet je niet hoe ze zal reageren. Ik zou in ieder geval geen maanden wachten. Als ze het niets vindt, heb je voor niets geïnvesteerd. Als ze het leuk vindt, heb je die kant maandenlang voor niets verborgen gehouden.
Succes met ontdekken.
Lfs, Tosca
Lieve Stiekeme jurkjesdrager,
Net als jij draag ik ook graag kleding van het andere geslacht op z’n tijd. Deze interesse heb ik al van heel jongs af aan. Toen ik mijn vriendin leerde kennen wist ik ook niet zo goed hoe en of ik het moest vertellen. Ik heb het een tijd verborgen gehouden tot ik voelde dat onze relatie en ikzelf er klaar voor waren om het te vertellen. Mijn vriendin moest er even aan wennen en we hebben stap voor stap mijn ‘ongewone hobby’ samen opnieuw ontdekt. Nu een paar jaar later gaan we samen winkelen met en voor elkaar en draag ik als we samen zijn wat ik op dat moment relaxed vindt: spijkerbroek, sweatpants of een mooie rok.
Tosca’s tip om in ieder geval jezelf te accepteren en begrijpen is wel een sleutel tot succes. Je krijgt waarschijnlijk veel vragen of je dan niet liever vrouw wilt zijn en of je niet op mannen valt in plaats van vrouwen en het helpt heel erg als je dit voor je zelf al weet. Het scheelt ook dat je het met een bepaalde zekerheid kan vertellen ook al schaam je je er een beetje voor, laat weten dat jij je er in ieder geval prettig bij voelt! Ten slotte zou ik het argument gebruiken dat je waarschijnlijk zelf erg van shoppen en leuke outfits uitzoeken houdt en je dus lekker samen op pad kan in tegenstelling tot 90% van de mannen die met een chagrijnige kop buiten de winkel staan te wachten ;).
Succes en veel geluk!
In mijn vorige baan (SOA-preventie GGD) kreeg ik een weduwe aan de telefonische hulplijn die een verborgen kast met vrouwenkleding had ontdekt. Duidelijk gedragen door haar overleden man. Ze was hiervan erg overstuur, want haar man had hier nooit iets over verteld. Ze had het idee dat in hun huwelijk daar best ruimte voor was. Maar nu bleef ze achter met raadsels. Dus ‘stiekeme jurkjesdrager’, laat het niet te lang stiekem blijven.
Vrijheid blijheid.
Kijk ook eens bij “Transcafé Rotterdam” of andere groepen misschien?
Nouja, het is schattig als een meisje een keer een trui draagt van haar vriend, maar ik heb genoeg problemen gehad met dates en dating over het algemeen, omdat ik mannenkleding draag als vrouw. Vrouwen zijn al gauw bang dat ik een butch ben, mannen voelen zich gauw aangevallen of vinden dat een vrouw alleen meisjemeisje mag zijn. Tot scheldpartijen en doodsbedreigingen aan toe.
Gelukkig heb ik nu een vriend die mij accepteert zoals ik ben, een droomkledingstijl heeft en mij nu ook helpt met het aanmeten van die kledingstijl, omdat hij mij met die kleding mooier vindt dan met een jurkje aan. Is dat niet ideaal?
Als het zelfs mij lukt, dan lukt het jou vast ook wel!
Lieve lezers,
Graag geef ik een korte reactie als ervaringsdeskundige en lifecoach. Ik ben een man van inmiddels 61 jaar, het dragen van vrouwenkleding, al vroeg in mijn leven, was aanvankelijk spannend en seksueel gericht. Later was het een uitlaatklep om spanning te reguleren of om gezien te willen worden en nu voel ik me redelijk vrij hierin. Ik kies nu de momenten vooral op mijn gevoel. Mijn gevoel en het dragen van kleding is dan congruent.
Het grootste deel van mijn leven heb ik dit thema geheim gehouden. Dat leverde veel spanningen op en kostte mij diverse relaties.
Als lifecoach heb ik hier nu mijn werk van gemaakt. Ik begeleid mannen en stellen waar dit speelt.
Mijn ervaring met daten is, als het goed voelt, maak dan dit onderwerp bespreekbaar. Jouw mogelijk toekomstige partner heeft dan immers een keuze. Mijn huidige vriendin ziet mij het liefst als man, echter als ik op symposia spreek als vrouw gaat zij graag mee. Ze ziet me als mens.
Met groet, William (soms Amilia)
Beste lezers en lezeressen,
Ik ben een man (nu 55) die zich als kind van ±8/9 jaar al aangetrokken voelde tot dameskleding (vooral panty’s). Dat was met name tijdens de puberjaren een seksuele aantrekkingskracht. Na een pauze van enkele jaren, pakte ik het in mijn eerste relatie (ik was 24 jaar) weer op. Stiekem, met als gevolg dat enkele jaren nadat het uitkwam de relatie stopte (toen ik 32 jaar was).
Daarna ben ik er opener in geworden. Ook was het kleden inmiddels niet langer seksueel gericht, maar als een soort uitlaatklep voor spanning. Ik voelde mij er relaxed en goed bij. Ik die periode ben ik mij ook gaan opmaken en heb ik twee pruiken gekocht om het plaatje compleet te maken. Toen ik een paar jaar later weer een serieuze relatie met een vrouw kreeg, stopte ik het weer weg uit angst dat ze het niet zou accepteren. Ik ging mij weer stiekem kleden en opmaken. Ook heb ik in die periode geprobeerd om ermee te stoppen, maar dat lukte nooit lang.
Uiteraard is ook zij daar enige jaren later alsnog achter gekomen en dat leverde veel onbegrip en vragen op. Omdat ik het in die periode compleet verkeerd heb aangepakt – ik gaf geen antwoorden en draaide om de hete brij heen – is ook die relatie na ruim 10 jaar stuk gelopen. Mede ook omdat ik voor mijzelf meer vrijheid wilde en zij mij die vrijheid (in het kleden) niet wilde/kon geven. Geen idee overigens hoe het gelopen zou zijn als ik in een vroeg stadium wel eerlijk geweest zou zijn.
Inmiddels ben ik nog eens 10 jaar verder en ben ik gelukkiger dan ooit. Alleen, vrijgezel, dat wel. Maar daar heb ik 100% vrede mee. En dat komt vooral omdat ik vrede heb met wie ik zelf ben en gelukkig ben met mijzelf! Ik zit goed in mijn vel. Ik kleed mij dagelijks als vrouw (helaas alleen binnenshuis; ik zou er best wel mee naar buiten willen), zonder de make up en zonder een pruik. Ik heb in de afgelopen jaren diverse kortstondige relaties gehad met vrouwen. Op een enkele uitzondering na, heb ik het al die vrouwen vrij snel na de eerste date (of zelfs tijdens de eerste date) verteld. Dat leverde nog nooit negatieve reacties op. Of het moet zijn met twee of drie vrouwen waarmee ik daarna geen contact meer had… Dat kan altijd gebeuren denk ik dan maar.
Ik denk dan ook dat het belangrijkste om acceptatie bij een partner te krijgen is, dat je jezelf volledig accepteert zoals je bent. Zonder schaamte, zonder verlegenheid en zonder angst. Pas als je 100% gelukkig bent met wie je zelf bent, kan je acceptatie van een (potentiële) partner verwachten. Werk dus eerst aan jezelf, sta daarna open voor een partner. Maar stel het vertellen over wie je werkelijk bent uiteindelijk niet te lang uit!