Lieve Tosca, moeten we alles wel delen op Instagram?
Lieve Tosca,
Dit weekend was ik op een huisfeest en één van mijn vrienden had wat te veel gedronken. Na wat gelal en gedoe binnen besloot een iets nuchterdere vriend de zatte naar huis te brengen. Superaardig zou je zeggen, maar de volgende dag wist iedereen precies hoe vaak hij op weg naar huis had gekotst. De nuchterdere vriend voelde zich op weg naar huis blijkbaar een toffe vlogger en heeft de barre tocht gedeeld in z’n Insta Stories. Ik vind dit niet kunnen, je zet je vriend voor gek. Anderen vinden dat ik niet zo moet zeuren. Wat vind jij?
Lfs, Onaangepastgedrag
Lieve Onaangepastgedrag,
Noem me ouderwetsch, maar ik vind het niet echt smaakvol om de barf-perikelen van een dronken vriend met de wereld te delen. Het is voor de nietsvermoedende kijkers waarschijnlijk geen pretje om er (misschien al wel voor het ontbijt) mee geconfronteerd te worden én het is ook niet zo vriendelijk.
Anderzijds: als je zo dronken bent dat je niet doorhebt dat je gefilmd wordt, moet je misschien wat minder drinken. Zo’n sociale blamage kan net een goede motivatie zijn om de volgende keer een beetje maat te houden. En misschien te eten voor het grote drinken aanvangt, want dan hou je het langer vol. Met minder gedoe achteraf ook.
Ik denk dat er in iedere vriendengroep wel een ‘moeten we dit eigenlijk nog wel delen’-moment komt. En ik denk dat dat ook goed is. Heb je net een stage-/recruiterwaardige onlinereputatie opgebouwd, bezorgt een vriend je ongevraagde internetfaam en/of een reputatie die na heel veel nazorg weer een beetje toekomstbestendig is.
Een simpele regel voor ongeveer alles in het leven is: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Als je deze regel aanhoudt bij het delen van foto’s, video’s, verhalen en stories op je social media, zit je altijd goed. En als je het idee hebt dat jouw moraal losser is dan die van je vrienden, kan het geen kwaad om gewoon even te vragen of iets online mag.
Kleine moeite, groot sociaal succes.
Liefs Tosca
Ik heb echt een scheithekel gekregen aan camera’s. Tegenwoordig moet er op feestjes eerst een half uur geposeerd worden om een leuke foto te maken voor op Facebook, zodat de rest van de wereld kan zien wat voor leuke tijd je heb gehad. Ondertussen is het laten zien dat je het leuk heb net zo belangrijk geworden als het hebben van een leuke tijd. Net zoals bij concerten, terwijl de kwaliteit van de filmpjes om te huilen is.
Bij een genante situatie of een ernstig ongeluk moet ook direct alles worden vastgelegd.
Ik begrijp heus wel het fijn is om een foto te hebben van je dierbare of later te kunnen terugkijken naar je vakantiefoto’s, maar de behoefte die men nu voelt om alles te delen is niet normaal. Daarnaast is het ronduit asociaal om voor een ander te beslissen welk moment van diegene vereeuwigd wordt.
We zijn zelf Big Brother geworden.
Beetje open deuren intrappen dit Chris. Ten eerste vraagt niemand jou mee te doen, ten tweede moeten mensen zelf weten wat hoeveel tijd ze bezig willen zijn met hun representatie, ten derde ga je akkoord je privacy te schrappen te stellen zodra je de openbare ruimte binnenkomt. Als je graag privé wil kotsen doe dan dan in privé. Als je weet dat je kwetsbaar bent zoals de persoon die in de auto lag te kotsen, stel je dan niet kwetsbaar op. Laat jezelf nou eens niet zo kennen.