Waarom heb je voor Indonesië gekozen?

‘Bij mijn opleiding trade management gericht op Azië kan je kiezen uit drie talen om je op te focussen: Chinees, Japans en Indonesisch. Ik heb voor de Indonesische taal gekozen, omdat ik zelf Indonesisch ben en omdat ik veel kansen zie om vanuit Indonesië met Nederland samen te werken. Nederland en Indonesië hebben een interessante geschiedenis en daardoor een connectie. Daarbij wilde ik graag naar Indonesië, zodat ik later met mijn kennis iets goeds kan doen voor mijn geboorteland.

‘Mijn keuze viel op Yogyakarta, omdat het een culturele stad is, omringd door prachtige natuur. Het is maar een paar uurtjes reizen naar het strand van Gunung Kidul en de vulkaan Merapi. En Jakarta is een wereldstad. Het leek me een mooie combinatie.’

Wat ben je allemaal aan het doen daar?

‘Ik heb eind deze zomer mijn uitwisseling met de Universitas Atma Jaya Yogyakarta afgerond. Daar volgde ik de klassen van de studie international business & management. Nu ben ik begonnen met mijn stage bij Royal Haskoning DHV in Jakarta, een consultancybedrijf op het gebied van luchtvaart. Ik ben vooral bezig met het analyseren van databases om zo een professioneel verslag te kunnen schrijven voor klanten. Deze stage loopt tot november en daarna wil ik gaan reizen, onder andere naar Karimunjawa, een eilandengroep in Indonesië.’

Hoe verloopt het contact met de lokale bevolking?

‘Omdat ik Indonesisch spreek, gaat dat vrij soepel. Ook heb ik alle Indonesische gebruiken van huis uit meegekregen, waardoor ik vaak op één lijn zit met de lokale bevolking. Zo hebben Indonesische studenten over het algemeen meer respect voor ouderen en docenten. Nederlandse studenten zijn eerder gewend om op een directe manier op hun gedrag te worden aangesproken. Ik heb weleens aan een paar Indonesische docenten hier uitgelegd dat zij zich expressiever mogen opstellen naar de Nederlandse uitwisselingsstudenten toe en dat zij bijvoorbeeld een storend persoon de klas kunnen uitsturen.’

Wat is de grootste cultuurshock?

‘Ik word best wel getriggerd wanneer ik zie hoeveel mensen hier in armoede leven. Het brengt herinneringen van toen ik klein was naar boven. Ik ben zelf niet arm geweest, maar ik ben in Bandung geboren en heb hier tot mijn zevende gewoond. Ondanks de armoede, of misschien juist daardoor, zijn de mensen hier heel warm en liefdevol.

‘Wat het studeren hier betreft, is het grootste verschil dat de lessen hier wel twee uur kunnen duren zonder pauze. Dat was ik niet gewend, vooral omdat het eerste lesuur al om zeven uur begint.’

Wat valt je het meest op?

‘Iedereen begroet elkaar op straat en de mensen houden van een praatje. De vragen die ze dan stellen, zijn best intiem en privé in vergelijking met de Nederlandse smalltalk. Ze vragen meestal of je een vriendje of vriendinnetje hebt. Heb je die, dan vragen ze wanneer je gaat trouwen. Heb je die niet, dan vragen ze waarom niet. Relaties en familie zijn heel belangrijk in Indonesië.’

Wat valt je tegen?

‘Ik vind het wel vervelend dat lokale bewoners de hele tijd met mijn Nederlandse vrienden en mij op de foto willen en alles over ons willen weten. Soms vind ik dat wat opdringerig. Vaak denken de mensen ook dat ik de tour guide ben.’

Zou je andere studenten aanraden om in het buitenland te studeren?

‘Zeker. Je doet ervaringen op die je anders nooit zou hebben en je leert veel over het land en de cultuur. Door over de verschillen te praten kom je er namelijk achter hoe de ander denkt, waarom hij doet wat hij doet en dat we eigenlijk helemaal niet zo verschillend zijn.’

Tekst: Zoë Cozijnsen
Foto: eigen bezit Ardiana