‘Ik vind dat je er met gesprekken uit moet komen’

Corrie Righolt-Dam, hogeschooldocent bij Engineering en Applied Science: ‘Ik werk op 15 maart niet, maar als het wel een werkdag zou zijn, zou ik ook niet gaan staken. Ik vind staken nooit een goed middel, je zou er met gesprekken uit moeten komen. Bovendien vind ik dat we nu op de hogeschool niet te klagen hebben, we hebben extra budget gekregen voor onderwijs.

Ik werk al veertig jaar in het onderwijs. In de jaren ’80 werd er ook gestaakt, toen deed ik overigens ook niet mee. In die jaren werden de ambtenarensalarissen verlaagd en de onderwijssalarissen nog eens extra. Na de staking werd die extra korting verhoogd van 1,65 % tot 1,85 %!

In het primair onderwijs zijn de aanvangssalarissen nu ook best goed, het punt is het perspectief. Maar het is zo’n mooi beroep! Voor mij zit een groot deel van de beloning in alles wat je terugkrijgt van studenten. Als je echt meer wilt verdienen, ga dan iets anders doen. En werkdruk? Ja in drukke periodes moet je soms wat in je vrije tijd doen. Ik heb het in al die jaren niet anders gezien. Mijn vader had het ook al druk met zijn onderwijsbaan. Tegenwoordig doen we er ook allemaal privé wel heel veel bij.’

‘Op andere manieren in gesprek gaan met de overheid’

Sandra Hekkelman, docent bij Communicatie, Media en Informatietechnologie: ‘Ik ben niet zo’n staker maar ik vind het wel zorgwekkend dat de overheid zo weinig langetermijnvisie heeft voor het onderwijs. Zoals je de beste kansen wilt voor je kind, wil je die toch ook voor het onderwijs? Het gaat over ontwikkeling, de toekomst van je land. Staken vind ik op zich een goed pressiemiddel maar ik zou onze punten liever op een andere manier onder de aandacht brengen. Werkdruk bijvoorbeeld gaat verder dan een simpele student-docentratio. Het gaat over de spagaat tussen wat je zou willen en wat realistisch is. Als de overheid innovatie verwacht in de vorm van nieuwe curricula of nieuwe opleidingen, dan moet er ruimte zijn om die te ontwikkelen.

Qua arbeidsvoorwaarden hoor je mij niet klagen. Wel is het zo dat sommige instituten moeite hebben mensen te vinden, omdat de lonen in hun sector veel hoger liggen. Dat werpt weer vragen op over de toekomst van het onderwijs. Meer docenten in deeltijd aannemen? Samenwerken met het bedrijfsleven? Wat betekent dat voor je team? Ook daarvoor is visie nodig en ruimte om te experimenteren.’

‘We zijn te lang te lief geweest’

Sjoerd van Vliet, voorzitter centrale medezeggenschapsraad, sectorconsulent van de Algemene Onderwijsbond en docent bij het Instituut Financeel Management: ‘Wat mij betreft moeten we op volle kracht meedoen aan de acties. Op dit moment lijkt het budget hier niet zo’n probleem, maar je weet niet hoe betrouwbaar de overheid is. En als je ziet hoe moeilijk de hogeschool het heeft om personeel te werven, dan moet Den Haag in elk geval iets doen aan het imago van het beroep. Wij hadden in 2018 een overschot op de begroting. Dat klinkt hartstikke leuk, maar de voornaamste oorzaak lijkt dat het niet lukt tijdig mensen aan te nemen. Dus blijft de werkdruk groot. En als we allemaal in overdrive door blijven rennen, vallen er mensen uit en wordt het probleem alleen maar groter.

De AOb doet mee aan de actie. Leden van de bond kunnen zich ’s ochtends registreren als staker. Je eventuele salarisderving wordt dan gecompenseerd met een uitkering uit de stakingskas.

Deze actie is niet gericht op onze werkgever de Hogeschool Rotterdam maar echt op Den Haag: kom afspraken na en bescherm de toekomst van het land, want dat is toch waar het om gaat bij het opleiden van de nieuwe generatie. We zijn te lang te lief geweest, omdat we onze studenten niet wilden duperen met een actie. Maar als we zo lief blijven, worden onze studenten op de langere termijn veel meer gedupeerd.’

‘Onze studenten voelen de werkdruk al’

Edwin de Vette, docent aan het Instituut voor de Lerarenopleidingen: ‘Ik sympathiseer zeker met de staking. Ik vind het nodig om dit signaal te geven, al doet ‘mijn’ bond CNV niet mee en twijfel ik daarom of ik zelf ga. Ik vind ook zeker dat onze studenten moeten gaan. Het salaris van beginnende docenten valt wel mee, en om die reden voelen studenten de urgentie nog niet zo. Maar het perspectief valt tegen en ik denk niet dat ze dat goed doorhebben. Wat ze wel voelen, is de werkdruk. Veel van onze studenten hebben al een baan.

Kortom: ik zie genoeg redenen om naar Den Haag te gaan. Ik ga ervanuit dat de boodschap, als die op grote schaal gegeven wordt, wel overkomt bij de regering.

‘Ik zou de actie op een andere manier willen ondersteunen’

Ed Meesters, docent bij het Instituut voor Sociale Opleidingen: ‘Als je constateert dat de rechtspositie bijvoorbeeld in primair onderwijs eerder slechter wordt dan beter, zou een opleiding als de pabo moeten zeggen: we steunen dit. We gaan naar Den Haag, of we geven die dag op een bijzondere manier les, door bijvoorbeeld aandacht te besteden aan je rechtspositie.

Mijn gevoel is dat de Hogeschool Rotterdam zich liever niet echt uitspreekt. Maar je moet je juist uitspreken! Zelf ga ik niet staken, maar ik zou de actie wel op een andere manier willen ondersteunen. Ik zie mezelf bijvoorbeeld wel een dagje aan groep 7 lesgeven, over opkomen voor jezelf.

Voor hbo-docenten vind ik de staking niet echt gerechtvaardigd. Hier is mijns inziens de salariëring naar behoren. Maar als een student bijvoorbeeld zegt hieraan mee te willen doen, moeten wij dat faciliteren. Een herkansing bieden als er een toets is of gelegenheid om een les in te halen.’

Tekst: Edith van Gameren
Illustratie: Demian Janssen