Lieve Tosca, ik ben overspannen geraakt en weet niet hoe ik verder moet
Lieve Tosca,
De afgelopen periode ben ik denk ik overspannen geraakt van school en stage. Als ik aan school denk, voel ik de paniek al door m’n aderen gieren. Soms lukt het om een paar uur te gaan, maar als ik ben geweest voel ik me niet beter. In de avond pieker ik dan over hoe ik m’n opleiding af kan maken als ik me zo voel. Hoe moet ik verder? Ik weet het echt niet meer.
Liefs, Piekeraar
Lieve Piekeraar,
Paniek die door je aderen giert als je maar aan school denkt, dat klinkt helemaal niet goed. Ik weet niet of je al hulp hebt gezocht, maar ik denk dat het tijd is. Je hoeft je niet te schamen voor het feit dat het leven momenteel even lastig is. Vroeg of laat komen de meeste mensen op zo’n punt en hoe eerder je actie onderneemt, hoe beter het is.
First things first: Maak een afspraak met je huisarts en vertel over je klachten. Wees eerlijk, ga je niet beter voordoen dan je je voelt. Als je piekert, slecht of juist heel veel slaapt, stress ervaart, hartkloppingen of suizende oren hebt, moet je dat delen. Op die manier kan je huisarts je het beste helpen. Waarschijnlijk word je doorverwezen naar een praktijkondersteuner die met jou onderzoekt wat er met je aan de hand is en hoe je het beste geholpen kan worden.
Daarnaast is het goed om met je decaan te praten. Als je studievertraging dreigt op te lopen door medische of psychische klachten of andere omstandigheden is het altijd goed dit met je decaan te bespreken zodat er een aantekening in je dossier kan worden gemaakt. De decaan kan met je meekijken en de opleiding adviseren om rekening te houden met je omstandigheden.
Blijf niet te lang doormodderen met je klachten en zoek hulp. Het lijkt nu misschien intimiderend om er met anderen over te praten, maar uiteindelijk gaat het je echt helpen.
Lfs,
Tosca
Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Hi lieve piekeraar, ik heb hetzelfde gehad in mijn 3e jaar! Mijn tip is zoek professionele hulp, praat erover en schaam je er niet voor. Misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik heb dit toen niet gedaan en heb soms nog steeds last van de consequenties. Nu ben ik ook hulp aan het zoeken, alleen dan wel 2 jaar te laat. Als je iemand nodig hebt om te praten, mag je eventueel met mij contact opnemen 🙂 Heel veel sterkte, jij kan hier doorheen bijten, I’m sure!
Wat lief, ik zal het doorgeven.
En sterkte voor jezelf.
Lfs Tosca
Hoi Piekeraar, je verhaal is zooo herkenbaar! Ik had precies dezelfde gevoelens en net als Tosti heb ik het ook gehad in m’n 3e jaar en heb nu zelf een jaar vertraging omdat ik dus ook te lang doormodderde. Je kan idd het beste snel hulp zoeken. Ik heb maanden op een wachtlijst gestaan en ben heen en weer doorverwezen, maar dat had ook wel andere redenen. Inmiddels gaat het beter, maar ik heb ook nog steeds periodes dat het minder goed gaat en ik toch even een stapje terug moet doen en aan mezelf denken. Wat ik ervan geleerd heb is dat snel aan de bel trekken je echt helpt. Schaam je niet! Want niks zeggen zorgt alleen maar ervoor dat de problemen erger worden.
Ik sluit me aan bij Tosti, als je het fijn vind om te praten mag je contact met me opnemen, of we maken een groepsapp :p
Ik wens je veel sterkte, je komt hier echt bovenop!
Liefs x