Lieve Tosca, wat doe ik tegen eenzaamheid?
Lieve Tosca,
Sinds anderhalf jaar woon ik op kamers. Ik vind het heerlijk om niet meer bij m’n ouders te wonen en m’n eigen plan te kunnen trekken, maar ik mis het gezinsleven soms wel. Mijn leven is vol met vrienden en een relatie, maar toch ben ik soms eenzaam. Dan zit ik op dinsdagavond thuis en is er niemand die even vraagt hoe m’n dag was. Op die momenten voel ik me alleen. Hoe moet ik hiermee omgaan?
Lfs,
Only The Lonely
Lieve Only the Lonely,
Je eenzaam voelen is niet fijn. Je wilt graag contact, maar dat is er niet en dat zorgt voor een leeg gevoel. Het is goed dat je dit signaleert en hulp vraagt.
Als ik je brief zo lees, krijg ik het idee dat je een (liefde)vol leven hebt. Je hebt sociale contacten, maar soms ben je een avond alleen en weet je niet goed wat je met jezelf aan moet. Hiervoor kon je als je thuiskwam de dag doornemen met je familie. Als je daaraan gewend bent, kan ik me goed voorstellen dat thuiskomen in een leeg huis ongezellig is.
Ik denk dat het goed is om uit te zoeken waarom je je eenzaam voelt. Mis je de warmte en het vanzelfsprekende gezelschap van mensen om je heen? Dan is het misschien handig om op zoek te gaan naar een gezellig studentenhuis.
Of mis je vooral iemand om de indrukken van de dag mee te verwerken? Als dat het geval is, kun je misschien even iemand bellen of – wanneer je geen zin hebt om te praten – je ervaringen van die dag in een dagboek opschrijven.
Het zou ook kunnen zijn dat je moet wennen aan alleen zijn. Toen ik een half jaar in Denemarken studeerde, heb ik me regelmatig alleen gevoeld. Ik had een leuke klas, een vriendje en een gezellig studentenhuis, maar ik miste m’n familie en vrienden in Nederland. Bellen was duur en het internet was toen nog niet wat het nu was, dus skypen of facetimen zat er niet altijd in. Ik wist dat ik niet alleen was, maar toch voelde ik me soms eenzaam.
Wat me in Denemarken door de eenzame en donkere avonden heen heeft geholpen, was dingen doen die ik echt leuk vond. Dingen die ik alleen kon doen en waar ik me goed bij voelde. Ik haalde boodschappen en ging uitgebreid voor mezelf koken, maakte een pot van m’n lievelingsthee, zette muziek aan die ik fijn vond en schreef mails aan vrienden, werkte m’n blog bij, ging knutselen of lezen. Aan het eind van de avond ging ik voldaan naar bed en de volgende dag zag ik m’n klasgenoten weer op school.
Dit heeft mij geholpen, maar dat wil natuurlijk helemaal niet zeggen dat het jou helpt. Probeer te ontdekken waar jouw eenzaamheid vandaan komt en ga daarmee aan de slag. Als alleen op kamers wonen niets voor jou blijkt te zijn, is het meer dan oké om te verhuizen naar een situatie die beter bij jou past. En als je meer vrienden of een diepere connectie nodig hebt, kun je daarmee aan de slag.
En vergeet niet: soms is het prima om je even eenzaam, alleen of verdrietig te voelen. Niet alle dagen kunnen hoogtepunten zijn. Een goede nachtrust maakt vaak een groot verschil. Wanneer je er niet zelf uitkomt, kun je het beste contact opnemen met je huisarts om naar vervolgstappen te kijken. Het leven is gewoon niet altijd leuk en als je er last van hebt, is het oké om hulp te zoeken.
Lfs,
Tosca
ben eenzaam
Hoi Maria,
The Police heeft een liedje dat heet ‘message in a bottle’, en in dat liedje blijkt dat iemand die net als jij de wereld instuurt dat hij eenzaam is, miljoenen berichtjes terug te krijgen met: ‘ik ook!’ Kortom: je bent zeker niet de enige, veel mensen delen dit met je. En hoe raar dat misschien ook is: dat voelt al weer ietsje minder eenzaam.
Weet in ieder geval dat je hierover ook in gesprek kunt met een studentendecaan zoals ik er eentje ben. Kunnen we samen eens kijken naar hoe je daarin wellicht verandering kunt aanbrengen. Dus voel je welkom. je bent niet alleen Maria.
The Police wist indertijd waarschijnlijk niet dat ze social media aan het beschrijven waren. Iets recenter (enkele maanden) en iets moderner is deze interessante TED talk van een (voormalig) eenzaam persoon: https://www.youtube.com/watch?v=gi6rMXu_veE
Afgezien van de specifieke betrekking op social media en online contact waar de persoon over spreekt zijn veel van zijn tips en ervaringen ook van toepassing buiten deze omgeving. De rode draad in zijn advies is om het contact op te blijven zoeken en de ervaring van eenzaamheid te delen met oude en nieuwe contacten. En dat mag op geheel eigen wijze.
Of je nu in algemene zin eenzaam bent of net je situatie veranderd is omdat je op kamers bent gaat wonen, de beste remedie blijft nog steeds om het menselijk contact op te zoeken. Mensen zijn bijzonder maar lang niet zo uniek als ze graag willen geloven, er zijn echt andere mensen die een goed beeld hebben van hoe je je voelt, die ook eenzaam zijn of zijn geweest en met wie je ervaringen kan delen. Niemand heeft exact jouw leven geleid en niemand weet exact hoe je je voelt, maar in brede zin delen we verschrikkelijk veel emotionele toestanden met elkaar, ongeacht hoe we er exact toe komen.
Denk ook niet dat je je sterk moet houden en moet bewijzen dat je het best alleen kan, of dat je faalt als “onafhankelijke volwassene” als je contact met je familie zoekt nadat je uit huis bent gaan wonen. Mis je iets van je oude gezinsleven zoals dat niemand vraagt hoe je dag was, bel je ouders gewoon op. Die vinden het vaak ook leuk om wat van hun kinderen te horen na zo’n aanpassing, een kind uit huis is ook voor een ouder een verandering en daar mag je best over praten. Je mag ook zeker gradueel aan zo’n aanpassing wennen in plaats van alles in een keer om te moeten slaan.
KLink gek maar misschien help vroeg opstaan en/of hard te lopen je op die dagen. Dan ben je s’avonds bek af en blij dat je met je iPad in bed knalt.