Lieve Tosca heeft corona
Deze week geen vraag, maar mijn coronaverhaal. Ik wil dit moment graag aangrijpen om te vertellen hoe besmettelijk en ingewikkeld corona is. Ik weet het nu uit de eerste hand: ik heb het terwijl ik me aan ‘de regels’ heb gehouden.
Elf dagen geleden ging ik op visite bij een vriend. We zaten allemaal aan onze eigen kant van de tafel, er werd niet geknuffeld, de handen werden gewassen en er was doorlopend afstand. Niet genoeg, bleek achteraf.
De dag na mijn bezoek, stond de vriend ziek op. Hij liet zich testen en hoorde woensdag laat op de dag dat hij positief was. In de nacht van woensdag op donderdag werd ik ziek: koortsig, spierpijn in m’n onderbenen en hoofdpijn. Heel veel hoofdpijn.
Vrijdagochtend vroeg liet ik me testen en zondagmiddag kreeg ik de mail met de boodschap waar ik al bang voor was: corona. Een tafel afstand bleek voor mij niet voldoende, voor twee anderen aan tafel wel.
Op zaterdag was de vriend die mij aanstak ook nog naar z’n ouders geweest. Op dezelfde manier afstand gehouden en ook hier wisselende resultaten: z’n moeder is (vooralsnog) klachtenvrij, maar z’n vader is besmet en serieus ziek. Hij heeft koorts en is benauwd.
Zelfs als je afstand houdt, je handen wast en thuisblijft bij klachten kun je dus besmet raken. Ieder bezoekje dat je aflegt in deze pandemie is een gokje en wij hebben gegokt en verloren.
Nu heb ik een beetje geluk. Ik ben – zoals de meeste jonge mensen – niet erg ziek geworden. Ik was de afgelopen dagen koortsig en bij vlagen benauwd, maar dat is gelukkig voorbij. Nu ben ik snotterig, heb ik niesbuien die scherp zijn als kanonschoten en proef ik niets, maar ik heb alle vertrouwen dat ik hier zonder ernstige schade uitkom. Ik maak me wel zorgen over de vader en moeder van de vriend die ik bezocht en over de gezondheid van m’n man, die negatief testte maar voorlopig nog in de gevarenzone en in quarantaine zit.
Als het herstel doorzet, mag ik voor het weekend uit quarantaine. De echtgenoot heeft dat geluk niet. Hij moet afwachten tot ik klachtenvrij ben en mag dan vijf dagen later een test doen om te ontdekken of ik hem heb besmet. Met een beetje geluk, is hij op kerstavond vrij om het huis weer eens te verlaten. Met een beetje pech zit ik tegen die tijd tegen een snotterende huisgenoot aan te kijken. Over meer pech wil ik niet nadenken.
Met de feestdagen in het vooruitzicht, wil ik iedereen aanraden goed na te denken over bezoekjes aan familie en vrienden. Of je het risico wil nemen is aan jou/jullie, maar weet dat het besmetten van vrienden of familie al heel stressvol en verdrietig is, maar ook nog erger kan uitpakken. En bedenk dat een bezoekje van een paar uur jou en je huisgenoten een quarantaine van een week of drie kan opleveren. Ook dat is geen pretje.
Pas goed op jezelf en wees lief voor elkaar. Ik beantwoord jullie vragen graag weer in het nieuwe jaar.
Lfs,
Tosca
Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief. 
Oei. Beterschap lieve Tosca en ook voor je naasten! Ik denk dat veel mensen denken, “zoiets overkomt mij niet” en dat heb ik zelf ook wel een beetje. Risico’s die gelden voor iedereen en in iedere situatie, zijn toch moeilijker te overzien voor jezelf dan voor je buur. Ik permitteer mezelf soms dingen waar ik een ander op zou aanspreken en dat gaat heel makkelijk en zonder er echt bij stil te staan. Ik wil niet zeggen dat jij de verkeerde keuze hebt gemaakt, maar dit is iets wat ik zie bij mezelf en ik denk toch dat veel mensen zich overschatten in die zin dat ze zich onkwetsbaar wanen en zichzelf ook niet snel zullen zien als mogelijke verspreider. Is dit een universeel menselijk iets of komt dit toch ook deels voort uit het hyperindividualisme dat onze tijd en plaats in de wereld kenmerkt?
Goede oproep en reminder! Veel beterschap lieve Tosca
Lieve Tosca, mooi, helder beschreven en zeer herkenbaar!
Een dergelijk verhaal hier in onze situatie met dochters in 4 en 6 VWO met besmette klasgenoten. En een zoon die in t Sophiakinderziekenhuis werkt en zich al drie keer voor de zekerheid moest laten testen (want het laatste wat je wil is zieke kinderen of hun ouders besmetten).
En een bevriend gezin aan de overkant van de straat waarvan moeder in de gehandicaptenzorg werkt en Corona krijgt en uiteindelijk haar hele gezin (man en drie puberkinderen) ook. Omdat moeder zelf een aantal jaar geleden een chemokuur heeft moeten doorstaan is het herstel voor haar pittiger…
Mijn schoonvader die twee weken geleden na een val in het ziekenhuis terecht was gekomen moest eerder naar huis dan verantwoord was en de thuiszorg kan de zorg vanwege Corona ook niet echt aan…
Zo kan ik nog wel even doorgaan, want ik kan er vele, vele verhalen van ‘mijn’ studenten aan toevoegen. Studenten die zelf ziek worden, of zorgen voor hun zieke ouders, of die hun vader, moeder, opa, oma verliezen aan Corona. Studenten die mantelzorgtaken hebben voor hun partner, vader, moeder met een zeer kwetsbare gezondheid en die dus zéker niet zelf besmet mogen worden… Studenten met een gehandicapte broer of zus die nu niet naar de vertrouwde dagbesteding kan waardoor de situatie thuis onhoudbaar wordt. Studenten waarvan het hele gezin nu thuis moet werken en online lessen volgen terwijl men elkaar het kot uitvecht. Studenten die zelf hun baan verliezen of ouders hebben die hun baan verliezen waardoor de situatie nijpend wordt…
Tot nu toe is mijn gezin door het oog van de naald gekropen maar soms denk ik vertwijfeld dat het niet de vraag is óf één van ons besmet wordt maar wannéér één van ons besmet wordt…
Want het is zoals je zegt Tosca: ook al houd je je nóg zo goed aan de regels, het lijkt wel Russische Roulette…
Wat me daarbij zorgen baart is dat we in de samenleving soms als groepen tegenover elkaar komen te staan! Maar Covid-19 doet niet aan (partij)politiek en dat ga ik dus zelf ook niet doen.
Heel veel beterschap voor jou Tosca, dapper dat je je eigen verhaal deelde en hopelijk geen ‘restschade’ voor jou.
Je bent een kanjer!!!
Veel beterschap, Tosca! 🙂
Beterschap Tosca!
Beterschap gewenst Tosca!
Veel beterschap, Tosca. En tot volgend jaar!
Beterschap Tosca!
En voor iedereen die denkt dat jongeren er weinig last van hebben…
Hier thuis een 17 jarige die nu – na 7 weken benauwdheid en ziekenhuisbezoeken – een grote wens heeft, namelijk een kan water kunnen optillen en een uur met ons aan tafel kunnen zitten.
Alles relativerend, is het natuurlijk zo, dat ze waarschijnlijk weer helemaal beter wordt uiteindelijk, maar ook heel veel mensen niet. Hen wens ik in het bijzonder fijne dagen toe!
Heel naar voor je Tosca. Ook al ben je nog zo voorzichtig soms ben je gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Wat een pech. Sterkte!
Beterschap en laat je lekker vertroetelen. Kussentje, warme thee, kruikje, grog, kerststol, chocolademelk…en uiteindelijk een oliebol.
Beterschap Tosca, fijn dat je jou ervaring deelt!
Bedankt voor deze wake-up call Tosca, beterschap voor jou en je echtgenoot!
Beterschap, Tosca!
Dank voor alle lieve berichten, het doet me goed. Lfs, Tosca