Dat lijkt me schrikken, om ineens zo ziek te zijn. Hoe heb je die hindernis overwonnen?

‘ME is een vermoeidheidsziekte, niet optimaal voor topsporters. Ik word geestelijk en lichamelijk snel moe en soms valt m’n rechterbeen dan uit. Ik heb er dan wel gevoel in, maar geen controle meer over. Ik schrik er niet meer van, als ik rust neem komt het tot nu toe altijd goed. Soms binnen een paar uur, soms moet ik een paar weken met een brace lopen.

Na m’n eerste grote aanval baalde ik dat ik niet naar de United World Games en alle andere internationale toernooien kon. De doktoren verwachtten dat ik nooit meer op hoog niveau kon sporten, maar daar wilde ik niets van horen. Na een half jaar stond ik weer op het veld, al kon ik toen nog niet springen. M’n volleybalteam was ondertussen verder gegaan zonder mij, want ze wisten niet of ik ooit nog de oude zou worden. Ik moest weer onderaan beginnen, maar aan het einde van mijn eerste jaar trainde ik weer 17 uur per week.’

Deze zomer was vanwege je leeftijd de laatste kans om naar de United World Games te gaan, maar nu gooide corona roet in het eten. Had je tijd over en hoe heb je die besteed?

‘Ik ben druk met m’n bouwkunde-opleiding. Momenteel loop ik stage en daar ben ik 48 uur per week mee bezig. Daarnaast zit ik ook in het PR-team van m’n opleiding en was ik klassenvertegenwoordiger. Al sinds ik een klein meisje ben, wil ik architect worden. Ik kan uren naar gebouwen kijken en tekende als kind graag huizen. Binnen de opleiding heb ik het profiel innovatie gekozen, omdat ik me dan met de toekomst bezig kan houden.’

Welke impact had je afgelopen jaar als student?

‘Voor een schoolopdracht heb ik afgelopen jaar een plan gemaakt voor een duurzame inrichting van de tuin van de psychiatrische afdeling van het Erasmus MC. Ik vroeg kennissen die daar werkten wat hun wensen en voorkeuren waren en maakte een mooi plan dat ik in een boekje presenteerde. Het boekje gaf ik aan m’n connecties in het ziekenhuis, zodat zij het aan hun baas konden geven ter inspiratie. Een paar maanden later kreeg ik een mail dat ik een tweede prijs in een wedstrijd had gewonnen. Het boekje was ingeleverd bij een interne wedstrijd en als tweede uit de bus gekomen, nu zit ik dus in een team dat de tuin daadwerkelijk vormgeeft. Heel leuk dat we daar met een team iets van kunnen maken voor de mensen die daar zitten.’

Je gaat volgend jaar een tweede studie volgen, psychologie aan de Universiteit van Leiden. Waarom kies je daarvoor?

‘De afgelopen maanden ben ik erachter gekomen dat ik naast deze opleiding meer uitdaging zoek. Het is interessant, maar mijn interesses zijn veel breder dan alleen bouwkunde. Tijdens de opdracht voor het Erasmus MC realiseerde ik me dat ik psychologie ook heel interessant vind. Ik ben altijd bezig geweest met mensen helpen: ik train volleybaljeugd, was als vrijwilliger begeleider bij een kinderweek en heb op de middelbare school een snuffelstage gelopen in de zorg. In gesprek met de decaan ontdekte ik dat het handiger is als ik tijdens mijn eerste opleiding een tweede start. Dus volgend jaar ga ik twee studies naast elkaar volgen. Ik hoop later in de kinder- en jeugdpsychiatrie te kunnen werken want dat lijkt me fantastisch.’

Tekst: Tosca Sel
Fotobewerking: Demian Janssen

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.

Volg ons op Instagram