We schakelen als eerste de hulp in van onze lectoren en hoofddocenten die schijnbaar goed werk verrichten met onder meer onderzoek en de ontwikkeling van curricula, en gezien hun profielomschrijving de verbinder met de praktijk zijn. Kunnen we eindelijk HR-breed gebruikmaken van hun expertise.

Vervolgens moeten we al die mensen toch ergens kwijt. We hebben contextrijk onderwijs als speerpunt, dus laten we dan kijken hoe we dit maximaal kunnen inzetten.

We schakelen de hulp in van onze stads- en regiopartners zoals de gemeente, multinationals, welzijnsorganisaties, sportclubs en -bonden, stichtingen, verenigingen en mkb. We vragen ze om de beschikbare ruimte die er is. Als regiostimuleerder voor diverse gemeenten heb ik een redelijk beeld van leegstand in bijvoorbeeld winkelstraten, maar ook van de hoeveelheid beschikbare ruimte bij bestaande organisaties. Dat is nogal wat.

We plaatsen onze studenten en docenten bij deze partners en bieden vervolgens onderwijs, gekoppeld aan echte vraagstukken. Studenten heten geen studenten meer, maar zijn junior-medewerkers van een van deze partners geworden, gedetacheerd door de HR. Docenten zijn procesbegeleiders met een bepaalde expertise en eveneens gedetacheerd. Contextrijk onderwijs to the max.

Ik zie dan echt gaaf onderwijs voor me. Onderwijs in de praktijk waarbij studenten en docenten van diverse opleidingen samenwerken aan dezelfde vraagstukken. Ik zie geïntegreerde curricula van meerdere opleidingen voor me. Ik zie andere verdelingen van kostenposten voor me, maar vooral ook nieuwe kostenbesparingen. Ik zie het nieuwe bestaansrecht van onderwijs dat beter aansluit op de behoeftes van de student van morgen. Ik zie een betere positie van de HR in de regio. Ik zie onderzoek, onderwijs en praktijk letterlijk gebruikmaken van elkaar. Ik zie andere onderwijsteams voor me. Ik zie een echte integratie van mbo, hbo en wo.

Ik voer regelmatig gesprekken met deze partners en velen hiervan willen deze visie faciliteren, mits gesteund door het onderwijs. Niet per se financieel, maar wel met mankracht, onderzoek en netwerk.

Partners zoals Sparta, FunX, de Efteling en de gemeente Rotterdam hebben aangegeven dat ze flink wat ruimte leeg hebben staan, samen geschikt voor duizenden studenten en docenten. Ik zie opleidingen zoals logistiek, ict, marketing, Ad ondernemen, office management, leisure & events management en hrm samenkomen bij de Efteling en hun studenten laten samenwerken aan dezelfde vraagstukken.

Het klinkt als een droom die – denk ik – financieel best haalbaar is. Als lid van de cmr heb ik steeds beter zicht op de begrotingen en de keuzes die hierachter liggen. Ik denk dat het een kwestie is van andere keuzes durven maken waarbij de praktijk en het onderwijs samen de lasten dragen. Ik denk dat het haalbaar is om binnen twintig jaar de curricula te turnen naar tachtig procent onderwijs in de praktijk en twintig procent onderwijs vanuit schoolgebouwen.

Dit is denk ik wat Gert Biesta bedoelt met zijn onderwijsfilosofie. Het start met anders durven te denken en een sterkere visie voor de HR. En dan kijken naar de uitvoering en de haalbaarheid hiervan. Dus niet in vorm van de satellietlocaties zoals die omschreven staan in beleidsstukken, maar een echte contextrijke omgeving bij de partners zelf. Ik ga dus een stap verder hierin. Durven we dat aan?

Think about it!

Volg ons op Instagram

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.