Johan Fontijn: ‘Aantal docenten woont zélf nog bij ouders’

Docent economie HRBS

‘Het hele idee om een student in huis te nemen is een beetje kort door de bocht. Veel docenten wonen klein, en een aantal docenten woont zélf nog bij hun ouders. De woningnood leeft ook onder docenten. Een paar collega’s nemen nu een student in huis, en dat is nobel van ze. Voor veel anderen is het leuk bedacht maar praktisch onuitvoerbaar.’

Rachel Geleijnse: ‘Kan als een belemmering voelen voor de student’

Student lerarenopleiding geschiedenis

‘Enerzijds zou het een eventuele (hopelijk tijdelijke) oplossing zijn voor het woonprobleem. Ik kan mij ook voorstellen dat deze optie voor ouders veiliger voelt, maar moeten wij dit wel willen op deze manier?

Ik bekijk het even vanuit het standpunt van een docent. Tijdens de docentenopleiding wordt niet voor niks benadrukt op de duidelijke band en daarin ook de afstand tussen docent en leerling/student. We worden er zelfs op geattendeerd om te waken dat je geen vriend van jouw leerlingen/studenten wordt. Je moet aanspreekbaar kunnen zijn, maar geen vriend. Met deze oplossing kom je al snel in dat water terecht, de kans dat de badkamer, het toilet en de keuken gedeeld moeten worden is hierbij groot, waardoor je ook automatisch met elkaar in gesprek raakt en er een band ontstaat. Aangezien jij waarschijnlijk de oudere persoon bent, ben je in feite ook een vervangend voogd, als je zelf al een partner hebt ben je in feite een gastgezin.

Als student vraag ik me af of een student dat zelf wel ziet zitten. Je wilt immers op die leeftijd je vleugels uit gaan slaan en je eigen dingen kunnen doen. Ik denk dat dit als een belemmering kan voelen voor de student. De scheiding tussen privé en school is weg en het kan zo voelen alsof er altijd een autoritair persoon op je vingers kijkt. Overigens lijkt het idee van studenten die bij elkaar inwonen minder vreemd.

Andersom kan dit ook gelden voor de docent in kwestie. Ik ben ervan overtuigd dat de inwonende student met zijn/haar problemen richting jou komt. Dit hoeft natuurlijk geen probleem te zijn, maar het lijkt mij minder als het bijvoorbeeld klachten zijn over een collega van jou. Misschien ben je het zelfs wel eens met deze student en ontstaat er wrijving met je collega omdat je een verantwoordelijkheidsgevoel hebt gekregen voor deze student.

Ik had nooit verwacht dat dit eventueel aan mij gevraagd zou kunnen worden als docent. Het zou betekenen dat ik hierdoor niet alleen meer docent en (vaak ook) pedagogisch medewerker zou zijn, maar nu ook nog eens een soort maatschappelijk werker/vervangend voogd.

Daarbij heb ik zelf nog niet eens een woning door het woningtekort, waardoor ik ook nog thuis woon, dus de vlieger zou bij mij helemaal niet opgaan. Dus wie heeft er een plekje voor mij als docent?’

Zeyad Al Mumar: ‘Je hebt iets met elkaar gemeen’

Student bedrijfskunde

Ik vind het een creatief en behulpzaam idee om een kamer in je huis aan een student te verhuren. Ik kan me voorstellen dat er in vele huizen kamers leegstaan omdat de kinderen bijvoorbeeld al de deur uit zijn. Het zou zonde zijn om die ruimte niet te benutten, terwijl er zoveel studenten hard naar op zoek zijn.

Wel moet je het nog als huiseigenaar zien zitten om een extra persoon die je (nog) niet kent in je huis te hebben. Maar als je daar voor openstaat, dan is het verder geen probleem. Je kan het ook zien als extra inkomen om een kamer te verhuren, wat financiële voordelen met zich meebrengt. Elkaar helpen in deze tijd waarbij er sprake is van zware woningnood is ook mooi.

Persoonlijk vind ik het geen probleem om bij een docent of HR-medewerker te wonen. Het kan juist leuk en leerzaam zijn om dat te doen. Omdat wij beide iets met elkaar gemeen hebben – student/docent aan de Hogeschool Rotterdam – kun je dan veel met elkaar hierover sparren.’

Ernst-Ariaan van der Giessen: ‘De woning moet er ook geschikt voor zijn’

Kerndocent RBS

‘Bij woningtekort maakt het niet uit of het gaat om een student of een niet-student. De vraag is: wie heeft plek en wie wil zijn huis delen? Ik kan me zelf best vinden in het delen van mijn woning maar ik vind dat de woning er ook geschikt voor moet zijn. Mijn woning is dat niet, ik heb bijvoorbeeld geen kamer over en geen extra badkamer.

Wellicht kunnen we met een aantal docenten woningen kopen en beschikbaar maken : ).’

Ed Meesters: ‘Mijn ouders hadden elk jaar een student in huis’

Docent social work

‘Een ingewikkelde vraag. Als docent moet je je in je eigen tijd ook los kunnen maken van school, de accu opladen. Naast fysiek moet er in de thuissituatie ook emotioneel ruimte zijn voor een gast.

Als het een student van de eigen opleiding is, dan kun je zelf een beetje inschatten of het klikt en afspraken maken. Maar het risico is er dat aandacht of bemoeienis geclaimd of gegeven wordt over een cursus, het studeergedrag enzovoort.

Mijn ouders hadden ieder jaar (of soms langer) een studente in huis. Zij maakten vooraf ook kennis met de ouders, om van alle kanten een goed gevoel bij de match te hebben. Mijn ouders stelden indertijd: er is geen kookgelegenheid, gasten even aanmelden, gasten blijven niét slapen en zijn voor 11 uur weg. We deelden de badkamer et cetera. Er was geen bemoeienis over studeren (wel belangstelling).

Persoonlijk zou ik op dit moment zeggen: er is wel (een krappe) ruimte te maken, maar daarbij is er voor beide partijen onvoldoende privacy. De regels van mijn ouders over niet koken en niet slapen zou ik aan willen houden.

Het idee, dat de HR als werkgever werknemers oproept dit te doen vind ik ethisch fout. Alleen wanneer directies en college het voorbeeld geven zouden ze sociaal-emotioneel pas het recht hebben om iets in alle openheid voor te leggen.

In de hulpverlening zijn begeleiders vaak sterk betrokken. In het kader van afstand/nabijheid is het not done óf aan sterke criteria onderworpen of je bijvoorbeeld pleegouder zou mogen worden van een eigen cliënt. Er zijn meer nadelen en risico’s als de sympathieke voordelen.

Ik hoop vooral dat er ruimte in regelgeving wordt gemaakt. Bijvoorbeeld dat huurders mogen onderverhuren, dat er geen gevolgen zijn voor een uitkering, en dat groepen individuen wél samen een hypotheek kunnen afsluiten.’

Tekst: Edith van Gameren
Illustraties: Demian Janssen

Volg ons op Instagram