Op 16 november krijgt de hogeschoolmedewerker een appje van een vriendin. Het is een poster van een Rotterdamse demonstratie tegen de aangekondigde coronamaatregelen met daarbij de vraag of ze zin heeft om mee te gaan. Het lijkt Kim* wel wat, ze voelt zich geroepen haar afkeer tegen de voorgenomen 2G-maatregel – waarbij je op sommige plaatsen en evenementen alleen nog naar binnen kunt als je gevaccineerd of recent hersteld bent van een besmetting met het coronavirus – te laten blijken.

Kim bekijkt de poster en het valt haar op dat de demonstratie in de avond is: ‘Normaal gesproken is het overdag en is er ook een soort van wandelroute, deze keer was het anders. De laatste keer dat ik demonstreerde was in de jaren ‘80 tegen kernwapens en iets met een geel koffertje van Deetman, wist ik veel of dit normaal was of niet. Ik legde de poster voor aan vrienden die vaker demonstreerden om even te klankborden en die zagen er geen kwaad in. We besloten met een groep te gaan, voor de gezelligheid en de veiligheid.’

Gemoedelijk en hartverwarmend

Vrijdagavond rond kwart voor acht loopt Kim met haar kinderen van 7 en 11 en haar vrienden richting de Koopgoot. Op de Coolsingel waren toen al een paar honderd mensen, het verzamelde volk bestond uit demonstranten en mensen met boodschappentassen die net hadden gewinkeld: ‘Wij hadden geen borden meegenomen, maar wel een triangel en een kinderfluitje. Er waren ook mensen aan het dansen rondom een boombox. Die vriend van mij die vaker gaat herkende ook weer wat mensen en had ook gesprekjes met anderen. De bijeenkomst was gemoedelijk en het was hartverwarmend om met gelijkgestemden over de coronasituatie te kunnen praten.’

Rond tien over acht begint de sfeer te kantelen. De meute staat dan al een tijdje bij elkaar. Er is geen geplande mars en er zijn geen sprekers. Kim begint zich zorgen te maken als er bij de Bijenkorf een scooter in de fik wordt gestoken. ‘Door het publiek renden daarna jongens van een jaar of 16 met mondkapjes en hoodies op. Op dat moment wist ik dat het mis zou kunnen gaan. Niet veel later vlogen de eerste tegels door de lucht en werden er ook vuurwerkbommen afgestoken. Ik besloot dat het niet in de haak was en ben met de kinderen naar huis gegaan.’

Zwart van de rook

Kim loodst haar gezin via de Hoogstraat richting de Binnenrotte, waar ze eindeloos veel politie tegenkomt. Eenmaal thuis, merkt ze dat de demonstratie is geëscaleerd. Haar straat staat zwart van de rook van brandende politieauto’s, het is een komen en gaan van sirenes en er cirkelt een helikopter boven haar huis.

De demonstratie ontaardt in wat burgemeester Aboutaleb vrijdagnacht zal omschrijven als ‘een orgie van geweld’. Er worden 49 mensen aangehouden en er raken 7 mensen gewond. Vier van hen door kogels. De politie heeft tijdens de demonstratie waarschuwingsschoten gelost en gericht op benen geschoten. Er wordt nog onderzocht of de mensen die met schotwonden in het ziekenhuis zijn opgenomen door politiekogels zijn geraakt.

Kim is dinsdag, een paar nachten na de demonstratie, nog steeds overtuigd van de noodzaak om te demonstreren. Ze vertelt via Teams: ‘Je ziet dat er na de escalatie in Rotterdam demonstraties zijn afgezegd en dat vind ik niet oké. Deze in essentie vreedzame demonstratie is echt overgenomen door relschoppers. Heel sneu van de situatie. De opzet was goed, maar door een relatief kleine groep verziekt. Die jongens waren uit op rellen, misschien óók om het die dag aangekondigde vuurwerkverbod? Ik vind echt dat mensen de mogelijkheid moeten houden om zich met demonstraties tegen het huidige beleid uit te blijven spreken.’

‘Ik ben bang dat onze vrijheden niet meer terugkomen’

Want die maatregelen, die baren haar veel zorgen: ‘Ik ben bang dat de vrijheden die ons met de noodwet zijn afgepakt niet meer terugkomen. Tijdens de eerste lockdown was de vrijheid weg: kinderen werd het recht om fysiek samen te leren afgenomen, mensen wordt het recht op lichamelijke integriteit afgenomen wegens verregaande vaccinatiedrang. Met de invoering van de QR-code komt het recht op privacy bijvoorbeeld ook op losse schroeven te staan. Ik ben voor een maatschappij die niemand uitsluit op wat voor gronden dan ook. Iedereen heeft recht op lichamelijke integriteit bijvoorbeeld. Vandaar dat ik ook in opstand kom tegen 2G en andere regels waarvan beloofd was door de regering dat ze nooit zouden gaan gebeuren. Ik vind het belangrijk dat de rechten die onze voorouders hebben verworven ook in stand worden gehouden voor de generatie na ons.’

Kim kijkt met een dubbel gevoel terug op de demonstratie: ‘Als ik van tevoren had geweten dat het zo zou escaleren, had ik natuurlijk nooit m’n kinderen meegenomen. Het was voor hen echt schrikken. Hoewel m’n dochter direct bij thuiskomst zei: “Kijk, we zijn niet alleen. Er zijn nog meer mensen die denken zoals wij.” Fijn dat ze die samenhorigheid voelde in deze verharde wereld. Ik kan me voorstellen dat ik nog een keer ga demonstreren, maar dan wel overdag zodat zowel basisschoolkinderen en studenten aanwezig kunnen zijn, dan blijft het waarschijnlijk een stuk gezelliger.’

*De volledige naam van Kim is bekend bij de redactie. Omdat het een gevoelig onderwerp is, hebben we afgesproken alleen haar voornaam te publiceren

Tekst: Tosca Sel
Foto: ANP

Volg ons op Instagram