Lieve Nietwelkom,

Ik snap dat deze situatie je dwarszit. Het is ook nogal wat dat je grootouders je niet meer uitnodigen omdat ze niet kunnen accepteren dat jij een vriend hebt. Als je een vriendin had gehad, hadden jullie samen kerst kunnen vieren. Maar met hun bekrompen overtuigingen ontnemen je grootouders de hele familie deze mogelijkheid. Dit egoïsme blows my mind.

Je schrijft dat je laatst hebt ontdekt dat je vader en stiefmoeder (voor het gemak noem ik ze vanaf hier even je ouders) je grootouders nog wel zien en vraagt wat je daarmee moet. Ik denk dat het goed is om na te vragen waarom je hebt moeten ‘ontdekken’ dat je ouders je grootouders nog zien. Hebben ze het bewust voor je verzwegen of is het niet ter sprake gekomen?

Ik kan me voorstellen dat je ouders je grootouders nog zien. Grootouders hebben niet het eeuwige leven. Misschien vinden ze het belangrijk deze laatste fase samen harmonieus door te komen zodat ze op een rustige manier afscheid kunnen nemen. Als je je ouders dwingt het contact te minderen of verbreken, ontneem je hen mogelijk de mogelijkheid op dit afscheid. Ik zou dat niet op mijn geweten willen hebben.

Wat je met deze situatie kan doen is zowel simpel als ingewikkeld: praten. De relatie met je grootouders gaat naar alle waarschijnlijkheid niet beter worden. Als jij je neer kan leggen bij ‘hun verlies’, is dat denk ik fijn. Op de relatie met je ouders heb je daadwerkelijk invloed en het lijkt me dus ook goed om deze kwestie te bespreken zodat jullie samen verder kunnen.

Vertel je ouders wat je dwarszit, probeer te verwoorden wat het met je doet en vertel ook hoe jij het in de toekomst graag anders ziet. Een structuurtje dat je hiervoor kunt gebruiken is: benoem het probleem, benoem het gevoel dat dat bij je oproept en presenteer een oplossing die voor jou werkt.

Ik vul deze even voor je in, want ik weet natuurlijk niet hoe jij dit voelt, maar je zou kunnen zeggen: ‘Dat ik heb moeten ontdekken dat jullie mijn grootouders nog zien terwijl zij het contact met mij hebben verbroken maakte me verdrietig en ik voelde me niet serieus genomen. Ik zou het fijn vinden als jullie me dit soort dingen voortaan vertellen, ook als dat betekent dat ik dingen ga horen die ik niet leuk vind.’

In een gesprek gaat het natuurlijk niet alleen om jou, je wil ook de kant van je ouders horen. Vraag je ouders hoe deze situatie voor hen is: wat doet het met hen dat je grootouders jou zo behandelen en wat vinden zij ervan dat je grootouders de familie op deze manier in de houdgreep houden?

Overigens zijn grootouders niet heilig en mogen ze best tot orde geroepen worden als ze zich misdragen. Want niet alle opa’s en oma’s zijn wijze lieve mensen, ze kunnen ook klootzakken (m/v) zijn. Het zou mooi zijn als jij of je ouders dit onderwerp ter sprake willen brengen bij de grootouders. Misschien zijn ze zich niet bewust hoeveel pijn ze jou en eventueel je ouders doen.

Probeer ruimte te maken in je hart voor het feit dat je ouders van jou en van je homofobe grootouders tegelijk kunnen houden, dat maakt de relatie met je ouders waarschijnlijk een stuk makkelijker.

Lfs,
Tosca

Volg ons op Instagram