Sinds 2017 is straatintimidatie verboden in Rotterdam, en introduceerde het stadsbestuur een app waarmee straatintimidatie gemeld kan worden. Erg succesvol is dat niet: volgens onderzoek heeft tenminste 47 procent van de vrouwen in de stad last van straatintimidatie. Straatintimidatie komt niet alleen bij vrouwen voor: homoseksuelen hebben er ook last van. Alle vrouwelijke studenten die Profielen aanspreekt bij de HR-locatie Museumpark, hebben last van straatintimidatie.

Jessica (24) en Laura (21) knikken driftig als gevraagd wordt naar hun ervaringen rondom straatintimidatie: ‘Tell me about it …’, verzucht Jessica. ‘Het gaat aan één stuk door. Het zijn jonge jongens die denken dat ze je kunnen aanspreken. Pas als je tegen ze zegt “ik heb een vriend”, stoppen ze, omdat ze het dan opeens respecteren dat je al van iemand bent’, voegt Laura toe. ‘Maar soms vragen ze ook serieus: “Bewijs dan, laat dan een foto zien?” Het is ongelofelijk’, zucht Jessica.

‘Veel mannen snappen het niet’

De intimidatie vindt niet alleen op straat plaats, maar ook in de horeca. ‘Het gebeurt mij zo vaak dat ik ergens sta te dansen en opeens een paar handen in m’n billen of kruis heb’, zegt Laura. ‘Of ze trekken aan mijn haren’, aldus Jessica. Laura vertelt dat ze een paar weken geleden naar de West-Kruiskade verhuisd is. Het is er heerlijk wonen, maar ‘zelfs als ik in mijn kloffie boodschappen ga doen, heb ik al vier fluitende en roepende mannen achter me aan. Of ze doen ’t vanuit een rijdende auto’, legt ze uit.

Hoewel ze een campagne rondom straatintimidatie belangrijk vinden, betwijfelen ze het resultaat ervan. ‘Veel mannen snappen of weten niet hoe kwetsend of intimiderend het kan overkomen. Tot hun eigen moeder of zus het een keer overkomt. Je merkt dat een jongen dan heel geëmotioneerd raakt, maar zelf doet hij het ook bij andere chicks. Mannen denken er niet zo over na’, aldus Laura.

‘Het probleem wordt pas opgelost als onze generatie awareness ontwikkelt.’

‘Ik denk dat de campagne goed is voor awareness’, voegt Jessica toe. ‘Het probleem wordt pas opgelost als onze generatie awareness ontwikkelt. Dan voeden wij onze kinderen op met de gedachte dat straatintimidatie not done is’. Het is ook een dingetje van opvoeding, vinden ze beide. ‘Die jongens die ons naroepen of aangrijpen beseffen zelf niet dat zij onderdeel zijn van het probleem’, denkt Laura.

Altijd live locatie delen

Beide dames nemen preventieve maatregelen. ‘Als ik ’s avonds laat naar huis fiets, deel ik áltijd mijn live locatie via WhatsApp met vriendinnen’, zegt Jessica. ‘Als ik op een date ga met een jongen, dan laat ik ook altijd weten waar ik ben. Je weet niet met wie je op date gaat, je weet niet wat voor een types je tegenkomt. Met één vriendin heb ik een emoji afgesproken, als we die naar elkaar sturen, weten we dat het foute boel is. Dan moet je mij bellen en mij uit die situatie redden’, zegt Laura.

Studente Sandra (20) staat met een aantal studenten pauze te houden. ‘Als ik ’s avonds naar huis fiets, krijg ik heel vaak “Hey lekker ding” naar mijn hoofd geslingerd. Maar ik ben niet op mijn mondje gevallen en praat gewoon terug: “Houd je bek!” Mijn moeder vindt dat gevaarlijk, haha. Maar die jongens worden boos: “Waarom reageer je zo”, zeggen ze dan. Ze snappen het gewoon niet.’

Ze vreest dat de campagne weinig zal uithalen.

Vroeger deelde ze ook haar locatie met haar moeder als ze ’s avonds alleen naar huis fietste. ‘Tegenwoordig doe ik dat niet meer, ik ben niet zo bang aangelegd. Maar ja, je zult maar net de verkeerde treffen.’ Ze vreest dat de campagne weinig zal uithalen, al geeft een mannelijke student die staat mee te luisteren wel toe dat hij net ‘de tekst is gaan lezen’. Hij denkt dat het ‘geen verschil maakt, maar wel de aandacht erop vestigt’.

‘Ze vinden het leuk ons na te roepen’

Studente Kelly kan het verhaal van Sandra bevestigen. ‘Die mannen boeit het niet wat er op die posters staat. Ze zullen het misschien wel lezen, maar hun gedrag zullen ze niet aanpassen’, vindt Sandra. ‘Ze vinden het leuk om ons na te roepen.’ Ook zij wordt nageroepen. ‘Ik negeer het, ik heb m’n oordopjes in en doe alsof ik het niet hoor. Ik voel mij wel vaak onveilig ’s avonds. Soms loop ik in het donker door Het Park naar huis, en dan zie ik mensen zitten op een bankje en automatisch ga je denken: “Wat nou als dit geen chille, fijne mensen zijn?”. Alleen die gedachte is eigenlijk al fout’, denkt zij, maar toch sluipt het (onbewust) door haar gedachten.

‘Ik negeer het, ik heb m’n oordopjes in en doe alsof ik het niet hoor.’

Het gebeurt Victoria (25) regelmatig dat ze door mannen wordt nageroepen op de fiets. ‘Ik negeer het en rijd gewoon door’, zegt ze. Een minder fijne ervaring had ze laatst in de trein. ‘Een man stond naar mij te kijken, hij maakte oogcontact met mij en begon tegen me te praten. Het was ’s avonds laat, de trein was leeg, de conducteur was nergens te bekennen. Ik dacht alleen maar: wtf!? Ik was best bang en wist niet wat ik moest doen. Uiteindelijk heb ik mijn vriend een berichtje gestuurd, hij is mij komen ophalen op het station. Het was een heel stressvolle situatie’, vertelt Victoria.

De internationale studente Dagada (25) liep onlangs tegen een praktisch probleem aan. ‘Ik spreek geen Nederlands’, legt ze uit, ‘maar die straatintimidatie-app is volledig in het Nederlands’. Een tijd terug wilde ze melding maken van intimidatie op straat. ‘Maar dan moet je tien stappen doorlopen in die app, volledig in het Nederlands. Ik heb het maar opgegeven en de app weer verwijderd, want het lukte mij niet’, legt ze uit.

‘Mijn zus heeft er regelmatig last van’

Alle mannelijke studenten die maandagmiddag rondom de tentoonstelling voorbijtrekken, willen niet reageren. Soms met een excuus – ‘sorry, metro halen’ –, anderen menen er ‘weinig over te kunnen zeggen’. De vijftienjarige Olivier komt net uit het Erasmus MC gelopen en is een uitzondering. ‘We hebben het er thuis over gehad’, legt hij uit.

‘Mijn zus heeft er regelmatig last van. Mijn moeder legde ook uit: als meisje is het anders op straat, je kunt sommige dingen niet zomaar dragen en je moet je gedrag aanpassen. Dat was een trigger.’ Hij noemt het de omgekeerde wereld: ‘Als man kun je doen en laten wat je wil, maar als vrouw niet. Het is krom’, vindt hij. Olivier denkt dat veel mannen ‘niet weten’ wat de effecten van straatintimidatie zijn voor vrouwen. ‘Het is belangrijk dat mannen zich dat realiseren. Mannen onderling moeten elkaar hierop aanspreken, al is dat moeilijk en heeft het een hoge drempel.’

#Let’sTalkAboutYes

‘Mannen onderling moeten elkaar hierop aanspreken.’

De HR probeert haar steentje bij te dragen. De reizende tentoonstelling werd geopend door Ron Bormans, voorzitter van het college van bestuur, samen met loco-wethouder Vincent Karremans (VVD).

In oktober tekende de HR het manifest #Let’sTalkAboutYes tegen seksueel geweld tijdens de studententijd.

Hogeschool tekent manifest tegen seksuele intimidatie in campagne ‘Let’s talk about yes’

Daarnaast kunnen medewerkers en studenten een ‘veiligheidsenquête’ invullen over de veiligheid binnen de (digitale) muren van de HR. De bevinden van die enquête worden in begin 2022 bekend.

Tekst en foto’s: Rutger de Quay

Volg ons op Instagram