Dit jaar was niet bepaald het leukste jaar uit jouw leven. Hoe sloeg je je erdoorheen?

‘Dat kun je wel zeggen. Het afgelopen jaar was een ontzettende achtbaan. Ik begon in september 2020 aan mijn derde studie, verpleegkunde. De andere twee heb ik niet afgemaakt en daardoor voelde ik sowieso al de druk om deze studie wel te laten slagen. Daarnaast werd mijn vriend behandeld tegen een agressieve vorm van kanker. Daardoor lag hij vaak meerdere weken achter elkaar in het ziekenhuis. Dat was behoorlijk heftig voor ons allebei. En dan had ik nog een bijbaan in het Franciscus Vlietland. Mijn leven stond dus al op zijn kop en toen begon ik ook nog eens aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven; die nieuwe studie. Dat was erg pittig en vermoeiend.

Gelukkig kwam ik in de klas met een vriendin van vroeger, Veerle. Zij en nog een andere klasgenoot hebben mij ontzettend gesteund in het eerste studiejaar. En dat doen ze nog steeds. Ik heb het geluk dat ik makkelijk leer en dingen snel oppik. Maar desondanks heeft het leven voor mij echt even stilgestaan en voor mijn gevoel leef ik nog steeds in 2020.’

Toch haalde je in één jaar je propedeuse. Wat gaf je de kracht om door te gaan?

‘Mijn vriend, mijn familie en mijn vriendinnen hebben mij onvoorwaardelijk gesteund. Omdat ik makkelijk leer en heel gedisciplineerd ben, is het gelukt om mijn propedeuse te halen. Terwijl mijn vriend in het ziekenhuisbed lag, zat ik hele dagen naast hem en werkte ik ondertussen aan school. Mijn vriend gaf mij de kracht om door te gaan en niet op te geven. Hij bleef mij motiveren en steunen.

Op moeilijke momenten pakte ik gewoon mijn rust en deed ik even niets voor school. Mijn vriendinnen zorgden er dan voor dat ik bijbleef. Ook de docenten leefden heel goed mee met mijn situatie. Daardoor wist ik ook echt dat ik die rust gewoon kon nemen. Ik kon op een later moment altijd nog bij ze terecht als ik vragen had.

Wat ook heel erg scheelt, is dat mijn hart in de zorg ligt. Ik wist waar ik het voor deed en dan blijf je vanzelf wel gemotiveerd. Ik wil graag duaal studeren in het ziekenhuis dus ik vond het belangrijk dat mijn cijfers zo hoog mogelijk waren. Ik ben ervan overtuigd dat hogere cijfers mijn kansen vergroten. In het Erasmus waar mijn vriend lag, zag ik hoeveel een verpleegkundige kan betekenen voor de zorgvrager en diens naasten. Ook dat motiveerde mij enorm om te blijven studeren. Hopelijk kan ik later hetzelfde betekenen voor mijn eigen patiënten.’

Hoe staat het leven er nu voor? Wat heeft deze rare periode jou gebracht?

‘Met mij gaat het gelukkig erg goed. Ik loop nu vier dagen in de week stage in het Erasmus MC op de zorgkern Nierziekten en Vaatchirurgie. Hier heb ik het onwijs naar mijn zin en ik leer elke dag superveel. Ook buiten school en stage om gaat het heel erg goed. Mijn vriend is in september 2021 schoon verklaard en hij is nu bezig met herstellen van de intensieve behandelingen.

Door deze heftige situatie leer je echt dat geluk in de kleine dingen zit. Ik ben elke dag zo blij dat mijn vriend er nog is en we durven langzaamaan weer naar de toekomst te kijken. Ook heb ik geleerd om in het nu te leven en blij te zijn met elke dag die ons gegeven is. Onze relatie is er alleen maar sterker door geworden en we genieten van elke dag die we samen zijn.’

Je bent ook peercoach voor medestudenten. Wat doe je dan precies?

‘Als peercoach ondersteun ik eerstejaarsstudenten. De overgang van het middelbaar onderwijs of het mbo naar hbo kan groot zijn. Een peercoach kan daarin helpen. Bijvoorbeeld met plannen, motivatie, hoe je moet leren of met bijles voor een bepaald vak. Ook voor kleine vragen kunnen de studenten de peercoach bereiken. Zelf heb ik twee klassen die ik begeleid. Ik ben hun aanspreekpunt en ik kom af en toe in de klas langs. Zij kunnen alle vragen die ze hebben aan mij stellen. Bijvoorbeeld hoe het eerste tentamen eruitziet, hoe een praktijktoets in z’n werk gaat of simpele vragen over HINT.

Wat het zo leuk maakt, is het persoonlijke contact met de studenten. Ik heb gemerkt dat ik echt iets voor ze kan betekenen en dat geeft een geweldig gevoel. Het is voor mijzelf tegelijkertijd ook heel leerzaam. Als peercoaches worden wij getraind in coachingsvaardigheden. Die kun je meteen in de praktijk brengen en meenemen in het werk later.’

Je bent genomineerd voor student van het jaar. Was je verrast? En waarom ‘moet’ jij winnen?

‘Ik was enorm overdonderd toen ik het hoorde en ik werd er ook een beetje lacherig van. Ik had het totaal niet zien aankomen. Gaat dat echt over mij? Tegelijkertijd voelde ik me natuurlijk onwijs vereerd. Het is ook geweldig om te lezen wat docenten van je vinden.

Waarom ik de titel moet winnen? Ik gun het iedereen en ik vind het lastig te zeggen waarom uitgerekend ik moet winnen. Elke genomineerde heeft een bijzonder verhaal en iedereen verdient het evenveel. Maar waarom dan toch ik? Het is mooi leuk om aan anderen te kunnen laten zien dat je alles kunt bereiken wat je wilt, ondanks de hobbels die je onderweg tegen kan komen. Dat is eigenlijk mijn verhaal. Ik vind het moeilijk om te zeggen maar stiekem ben ik wel een beetje trots dat ik mijn doelen heb behaald ondanks de hele situatie. Als ik win trek ik een fles champagne open en proost ik op een gezonde toekomst.’

Tekst en foto: Sanne van der Most

Volg ons op Instagram