Met grote tassen komt Carole Westerkamp in de kookstudio aan. Het vlees voor haar Cubaanse hoofdgerecht heeft ze thuis al voorgestoofd. Ze deelt de werkbank in de kookstudio met de makers van een vegetarisch meesterstuk: Thijs de Ruiter en Elise van Beurden gaan een uitdagend recept maken, een vegan beef Wellington.

Voordat Elise zich na haar werk bij CMI en stadslab in de kookstudio meldt, neemt haar collega Thijs alvast het vier pagina’s tellende recept door. ‘Elise heeft dit bedacht’, zegt hij met lichte twijfel in zijn stem, ‘vegetarische beef Wellington’. En dat terwijl Thijs de vegetariër van de twee is, al gaat Elise – ‘alleen in het weekend eten we vlees’ – een eind met hem mee.

Zodra ze er allebei zijn gaan ze hard aan de slag. Het idee van de vegavariant op de klassieke Wellington heeft Elise overgehouden aan een vakantie in Schotland waar ze het voorgeschoteld kreeg. Ze ging op zoek naar een recept en daar heeft ze vervolgens haar eigen draai aan gegeven. Verwacht niet: vegagehakt in bladerdeeg. Nee: Er gaan paddestoelen in, cashewnoten, sjalotten, canellinibonen, geroosterde wortels en nog veel meer, zie daarvoor het recept. ‘We willen mooie laagjes maken in de vulling, het wordt wel spannend’, zegt Elise, ‘ook omdat het filodeeg dat eromheen gaat best kwetsbaar is.’

‘Leuk om te experimenteren’

In coronatijd is Elise verslingerd geraakt aan koken. ‘Ik had er toen ineens veel meer tijd voor’, zegt ze. Dat maakt ook dat ze voorafgaand aan Kerst een complete dag in de keuken staat, samen met haar vriend. ‘Ik maak soms iets dat ogenschijnlijk makkelijk is, zoals soep. Maar daar zitten dan weer dumplings in, en die vul ik dan weer met eend en die wil ik dan eerst zelf konfijten. Ik vind het leuk om te experimenteren en me een beetje uit te sloven.’ Voor haar vriend geldt hetzelfde. Ze nemen hun gerechten mee naar het kerstdiner met de familie. ‘Mijn broertje en schoonvader zijn ook nog jarig met Kerst’, aldus Elise die alsnog totaal geen stress uitstraalt over de logistiek rond de feestelijkheden.

Thijs is ook een bedreven kok, vertelt hij terwijl hij paddenstoelen snijdt, eigenlijk zelfs een semi-prof. ‘Ik werk gewoon vijf dagen bij CMI en het stadslab, maar daarnaast heb ik eigenlijk nooit mijn bijbaan opgezegd’, lacht hij, ‘ik werk al elf-en-een-half jaar bij een wokrestaurant in Spijkenisse.’ Dat doet hij met kerst ook sowieso één dag. De andere dag is voor familie. ‘Iedereen maakt wat; dat ik vegetarisch eet is geen probleem. Er zijn meer vegetariërs in de familie en iedereen is er wel aan gewend.’ Meer nog dan naar de feestdagen kijkt hij uit naar de rust erna, waarin hij hoopt lekker te kunnen klussen en opruimen in huis.

Cubaanse klassieker

Naast Elise en Thijs heeft Carole Westerkamp inmiddels een hele verzameling potten en pannen, dozen en blikken uitgestald. Carole zou je de verpersoonlijking van de Rotterdam Business School kunnen noemen: een docent die vrijwel ieder vak op de opleiding international business geeft of heeft gegeven, meer dan tien talen spreekt en over de hele wereld heeft gereisd. Ze is met haar collega (nee: vriendin, of nee: familielid!) Neri gekomen, die we later deze week terugzien bij de nagerechten.

Carole kookt een klassiek Cubaans gerecht: ropa vieja. Letterlijk vertaald betekent het ‘oude kleren’ en in Nederland staat het bekend als ‘draadjesvlees’. Vanwege de lange suddertijd heeft Carole het thuis al voorbereid. In de kookstudio is er nog genoeg te doen: knoflook snijden, paprika en ui snijden. Dat gaat straks meesudderen met het vlees. Ze serveert het met rijst en bonen (arroz congri), ook klassiek Cubaans. ‘Als je in Cuba bent denk je de eerste dag: Lekker, rijst met bonen! De tweede dag ook nog wel, tot je erachter komt dat je dit eigenlijk elke dag krijgt’, lacht ze, en ze vertelt hoe haar ex-schoonmoeder met distributiebonnen af en toe een kleine portie vlees kon kopen. Dankzij haar Cubaanse geschiedenis spreekt ze vloeiend Spaans, een (keuze)vak dat ze óók geeft bij de RBS.

Koken met studenten

Ook in de interactie met studenten speelt koken en eten een rol. ‘In coronatijd hadden we een online language cafe’, vertelt ze, ‘we gingen daar koken met studenten, met het idee: bijblijven met de taal en sociale verbinding. Jammer trouwens dat we geen potluck (gezamenlijke maaltijd waarbij iedereen iets meebrengt, red.) mogen doen in school.’

Meer nog dan ropa vieja horen de tostones die ze als side dish maakt écht bij feestjes. Ze zijn bij iedereen favoriet en heel eenvoudig om te maken: je snijdt een bakbanaan in stukken van ongeveer drie centimeter, frituurt de stukken goudbruin, haalt ze uit het vet, plet ze tot een soort roosje en frituurt ze nogmaals. Wat zout erover en je hebt een heerlijk bijgerecht of snack. ‘De bananen moeten groen zijn, ze moeten niet zoet zijn’, benadrukt ze nog, ‘het is echt een bijgerecht.’ Met Kerst – ze viert het met haar volwassen kinderen en nieuwe partner en zijn kinderen – komt dat zeker op tafel.

De recepten voor ropa vieja, rijst, tostones en beef Wellington vind je hier.

Gisteren deelden we deze voorgerechten:

Tekst: Edith van Gameren
Foto’s: Levien Willemse

Volg ons op Instagram