Wereldverbeteraars. Idealisten. Activisten. We hebben er veel van op de HR. Je hoeft het niet met ze eens te zijn, maar ze staan wel ergens voor. Zoals student marketing of social business Sjoerd Eshuis die zich inzette voor vluchtelingen in Athene en Calais.

‘Ik ben niet het type dat de straat op gaat om te demonstreren. Ik volg de minor disruptive events, over humanitair werk. Een groot deel daarvan gaat over het vraagstuk: hoe ziet de vluchtelingencrisis eruit? Wij kregen de mogelijkheid om mee te werken in de vluchtelingenkampen van Athene. Op het vluchtelingenkamp Eleonas organiseerden we een sportactiviteit voor 150 kinderen. Voor ik aan mijn huidige studie begon heb ik eerst de pabo gedaan. Op het eerste oog zie je geen onderscheid tussen de kinderen hier in Nederland en daar in de kampen. Je komt erachter dat het ook gewoon mensen zijn.

‘Plotseling breekt het beeld dat dit ‘normale kinderen’ zijn’

Dit beeld verging echter vlug wanneer wij vertrokken. Een jongetje uit Soedan vroeg mij of ik zijn woning wilde zien. Het is ongelofelijk wat je aantreft. Een groep mensen stond voor een brandend vat om zich op te warmen, alsof je een oude Amerikaanse film kijkt. Het zag er heel grimmig uit. Het jongetje sprak vol enthousiasme: “We wachten op onze papieren, daarna gaan we naar Duitsland”. Maar diep van binnen weet je: Sudan wordt niet erkend als vluchtelingenland. Hij zal dus nooit legaal in Duitsland komen. Plotseling breekt het beeld dat dit ‘normale kinderen’ zijn. Het maakte een diepe indruk. 

Ik vond persoonlijk de ervaring in Calais nog heftiger. Op onze eerste ochtend hoorden we dat er in een nabijgelegen kamp een ontruiming plaatsvond. Politieagenten pakken vluchtelingen op en verspreiden ze over het land, om ze te demotiveren om naar Engeland te reizen. Vervolgens zijn ze met een bulldozer over het kamp gegaan. De overige 250 vluchtelingen hadden niks meer, behalve de kleding die ze aan hadden en misschien een telefoon. Met de andere studenten hebben we 100 tenten ingepakt en zijn we erheen gereden. Ook hadden we kleding bij ons: het was 4 graden boven nul.

We leven in een tijd waarin menselijkheid vrij zeldzaam is geworden. Ook in mijn opleiding gaat het regelmatig om persoonlijk gewin en winst. We verliezen de menselijkheid uit het oog. Aan onze generatie de taak om dat te herstellen, om juist in onze rijkdom te kunnen delen met de rest van de wereld. We moeten de maatschappelijke winst boven de financiële winst plaatsen.’

Dit verhaal is onderdeel van een serie. Profielen heeft nog meer wereldverbeteraars, idealisten en activisten geinterviewd. Ze verschijnen de komende weken op de site. Wil je er nu al meer lezen? Dat kan, ze staan allemaal in ons magazine. Pak ons papieren boekje uit een van de bakken op locatie of blader het magazine hier digitaal door.

Lees ook:

Nienke komt in actie: ‘Het gezin is het fundament’

Tekst: Rutger de Quay
Foto: Levien Willemse, Bewerking: Demian Janssen

Volg ons op Instagram