Lieve Tosca, hoe vertel ik tijdens m’n afstudeerspeech de waarheid zonder m’n opleiding af te vallen?
Lieve Tosca,
Deze zomer studeer ik – met veel studievertraging – eindelijk af. Tijdens de diploma-uitreiking mag ik een speech geven omdat ik een voorbeeld ben van doorzettingsvermogen. Een hele eer, maar eigenlijk heb ik best wel spijt van mijn studiekeuze. Na een horrorstage en matige begeleiding van school heb ik vijf jaar vertraging opgelopen en ben ik de interesse in het vakgebied verloren. Mijn talenten liggen bij sport en ondernemen en niet zozeer bij studeren.
In mijn speech wil ik medestudenten en docenten vertellen wat de afgelopen negen jaar met mij hebben gedaan. Maar hoe doe ik dat zonder de opleiding in diskrediet te brengen?
Met vriendelijke groet,
Studiespijter
Lieve Studiespijter,
Wat een eer om uitgenodigd te worden om over je doorzettingsvermogen te vertellen tijdens je diploma-uitreiking. Hoewel ik ook goed kan begrijpen dat het voor jou een dilemma oplevert.
Ik legde je vraag voor aan onze volgers op Instagram en die lieten in een poll weten hoe eerlijk ze vonden dat je moest zijn. Tamelijk eerlijk, zoals je ziet!
Maar in de reacties die daarna volgden brachten ze wat mooie nuance aan. Een van de volgers gaf als tip: ‘Bedenk wat je zelf zou willen horen als je daar in de zaal zit’. Dat vind ik een mooi advies. Neem je publiek en de bijeenkomst in gedachten en bedenk wat jij daaraan zou kunnen bijdragen.
Een diploma-uitreiking is een feestelijke bijeenkomst en een speech zou moeten bijdragen aan de feestvreugde. Dat betekent niet dat het onrecht dat jou is aangedaan niet telt. Of dat jouw verhaal niet verteld mag worden. Maar wanneer jouw verhaal mensen met een zwaar hart naar de borrel laat gaan, heb je de plank misgeslagen.
Wat zou je dan wel kunnen vertellen? In de afgelopen negen jaar heb jij enorm veel kracht uit jezelf moeten putten. Een reageerder op Instagram vatte dat pakkend samen met de woorden: ‘Jij hebt meer geleerd dan een ander die direct de juiste studie heeft gekozen’. En zo is het maar net. Al je klasgenoten gaan in hun verdere leven die motivatie moeten vinden als het leven na de Hogeschool Rotterdam tegenvalt. Vertel je publiek waar jij de kracht hebt gevonden om te blijven doorzetten en hoe zij die kracht ook zouden kunnen vinden wanneer zíj obstakels tegenkomen.
En als je de aanwezige docenten iets mee wilt geven: benadruk dan welke acties vanuit de HR ervoor hebben gezorgd dat je je diploma toch hebt gehaald. Dat is informatie waar het hele onderwijsteam wat aan heeft.
Je vindt alle tips en adviezen – het zijn er veel! – in de Lieve Tosca-highlight op ons Instagram-profiel.
Wanneer het voor jou belangrijk is om tot in detail te vertellen waar het af de afgelopen jaren is misgegaan vanuit school en hoe dat beter kan, zou ik proberen een afspraak te maken met de betrokken docenten, de onderwijsmanager of de directeur om alles nog eens door te spreken zodat ook jij deze periode af kunt sluiten. Ik denk dat een aparte meeting alle betrokkenen veel meer oplevert dan een speech waarvan je nu al weet dat die eventueel moeilijk te verteren gaat zijn voor de aanwezigen.
Wanneer het je niet lukt een passende speech te schrijven voor de feestelijke diploma-uitreiking, kun je ook bedanken voor de eer. Dat voelt misschien als falen, maar dat is het niet. Wanneer je terugkomt op je toezegging, kun je immers direct uitleggen waarom het niet goed voelt en aansturen op een vervolggesprek waarin je daadwerkelijk je hart kan luchten.
Succes met het bedenken van je vervolgstap. En alvast van harte gefeliciteerd met het behalen van je diploma, je hebt er hard voor gewerkt en het keihard verdiend.
Lfs,
Tosca
Bekijk het eens zo; ik heb als docent de vraag gekregen een groep studenten bij hun diplomering toe te spreken. Ik vond het hele clubje druk met uitstellen, onderhandelen over criteria en ‘zesjes-mentaliteit’. Ze hebben mijn plezier in mijn werk verknoeid. Ik zal eens goed te vertellen wat de afgelopen tijd met mij gedaan heeft. Want zo’n kans om mijn persoonlijke frustratie eens lekker over ze uit te storten ga ik met beide handen aangrijpen!
Kortom, er is een tijd en plaats voor kritiek en persoonlijke frustratie. Dat is niet de diploma-uitreiking. Vind ik.
Ik heb hetzelfde met een groep studenten die ik begeleide. Ze kwamen niet opdagen, stelden werk uit, leverden incompleet werk in, als ik vragen had over de hele opzet van hun onderzoek (die niet duidelijk geschreven was) werd er heel moeilijk gedaan dat ik hen gewoon niet begreep… Ik had geen zin om ze nog te begeleiden, maar als professional, wel doorgepakt en steeds weer energie erin gestoken. Proeflezen, advies geven, helpen waar mogelijk… En toen kwam de evaluatie… alleen maar negatief commentaar.
En dan mag ik nog een speech voorbereiden voor deze studenten. #geenzin Maar toch weer… professioneel… gedaan. De speech bleef wel aan de oppervlakte, over hun onderzoek en wat ik op Linkedin kon vinden over hun toekomstige pad… meer ga ik er ook niet van maken. Er is idd geen plek voor frustratie op een diploma uitreiking, maar een extra sausje over de speech doe ik dan ook weer niet.