Het heeft tien jaar geduurd, maar nu ga ik de Hogeschool Rotterdam dan echt verlaten. Tijd om nog een keer terug te blikken op deze lange rollercoaster!

Mijn avontuur begon in december 2013 met proefstuderen bij de opleiding civiele techniek. Zelf zat ik nog op speciaal onderwijs en dit is mijn eerste keer op een ‘normale’ school. Dat betekende ook: met mijn ouders langs de decaan, want met autisme heb je recht op speciale voorzieningen, zoals extra tijd bij toetsen.

Ik slaagde kort daarna voor de havo en vloog mijn moeder in de armen. Die ‘vervelende’ middelbare school was voorbij. Het leven kon alleen maar beter worden! In de zomervakantie van veertien weken had ik ook mijn allereerste bijbaantje. Ik ging werken bij een zeilschool aan de Kralingse Plas en het zeilen zou nog veel voor mij betekenen in mijn studententijd.

Op de opleiding civiele techniek haalde ik het eerste jaar 54 studiepunten. In het tweede jaar haalde ik weliswaar mijn p, maar omdat ik meerdere groepsopdrachten niet had behaald mocht ik niet op stage en kreeg ik studievertraging.

Over mijn ‘horrorstage’ heb ik al genoeg geblogd. Maar heb ik al verteld dat ik in 2018 de mooie gortdroge zomer gratis mocht zeilen bij Ottenhome na een reddingsactie die ik in mijn uppie uitvoerde met windkracht 5? En dat net twee maanden nadat ik mijn eerste zeilwedstrijd won. Dat gaf mijn zelfvertrouwen genoeg boost om mijn stage te herkansen. En met succes! Maar lang duurde dat succes niet, want op 13 maart 2020 sloot de hogeschool zijn deuren wegens covid-19. Het kostte me de betonkanorace, aangezien deze niet doorging, en een minor over zeilboten.

Maar zoals ik geleerd heb in het wedstrijdzeilen: Probeer de wind niet te verslaan, maar gebruik hem! Dus ben ik achter de vuilniswagen gaan werken. Twee jaar later wist ik via hetzelfde bedrijf af te studeren. Bovendien maakte ik het laatste jaar van mijn studie deel uit van de centrale medezeggenschapsraad, waar ik mijn ervaringen in de zeilsport heb gebruikt om een sportinitiatief in te dienen.

En zo veranderde ik in een paar jaar tijd van probleemstudent naar een voorbeeldstudent. En daar heeft de zeilsport bijzonder veel aan bijgedragen. Ik vond het verloop van mijn studie zo bijzonder dat ik heb besloten er een boek over te schrijven met als titel Tegenwind. Moraal van het verhaal: Als je kunt zeilen, kun je ook met een flinke bak tegenwind komen waar je wil, alleen niet in een rechte lijn!

En ook al was mijn studie civiele techniek een windkracht 5 tegen, ik begon het op de hogeschool toch best naar mijn zin te krijgen. Ik mocht hier bloggen bij Profielen, en in de cmr kwam ik ook goed tot mijn recht. Daarom besloot ik nog een extra jaar te gaan studeren aan de master Shipping and Transport als ‘goedmakertje’ voor mijn gefaalde minor bij RMI.

Nu ik voor de tweede keer afgestudeerd ben zit mijn studententijd er definitief op. Ik heb nog gesolliciteerd als medewerker bij civiele techniek, maar ben niet geselecteerd. Na tien jaar moet ik nu dus echt afscheid gaan nemen van Hogeschool Rotterdam en dat betekent ook dat dit mijn laatste blog is. Ik wil jullie allemaal bedanken voor het lezen van en reageren op mijn blogs. Ik heb er veel van geleerd. En laat dat nou net de intentie van een school zijn.

Het mag duidelijk zijn dat mijn lange studietijd een rollercoaster was. Maar nu is de lange rit voorbij. Dus: beugels los en uitstappen!

Volg ons op Instagram