Zoeken, scrollen, speuren en reageren tot je scheel ziet, en toch nog steeds thuis wonen. Vorige week nam ik je voor het eerst mee op mijn (frustrerende) huizenjacht. Vandaag gaat mijn zoektocht naar woonruimte door op de particuliere markt.

Aangezien Stadswonen, anti-kraak, Facebook of me nu nog inschrijven bij een andere woningsite onmogelijk zijn of niets opleveren, ga ik op de particuliere woningmarkt op zoek naar sneller resultaat.

Dat blijkt nog een hele uitdaging te zijn, vooral voor studenten. Zodra je op Google jouw zoekterm intypt – iets als ‘huurwoning Rotterdam’ – word je eerst overdonderd met gesponsorde zoekresultaten van sites waar je moet betalen om op woningen te kunnen reageren. Op sommige sites kan ik appartementen bekijken, maar zodra ik op een knop klik (om meer informatie te kunnen zien en zeker als ik wil reageren) moet ik gaan betalen. Soms moet ik ‘slechts’ mijn e-mailadres opgeven maar word ik vervolgens alsnog naar een betaalpagina geleid, én krijg ik binnen luttele minuten vijf mailtjes van de betreffende organisatie.

Uitgebreide foto’s? Vergeet het maar

Het vinden van een website waar je ‘gewoon’ gratis contact op mag nemen met de makelaar is dus uitdaging nummer één, maar uiteindelijk kom ik Pararius tegen. Een website die huurwoningen verzamelt van verschillende bedrijven en waar je gratis op de woningen kunt reageren. Dat is winst.

Het verschil met Parijs viel mij wel meteen op: geen mooie foto’s met uitgebreide informatie, laat staan een virtuele tour. Ook is het aanbod veel kleiner. In plaats van kiezen uit leuke appartementen waarvan ik de voor- en nadelen kon afwegen, moet ik het doen met een foto van de buitenkant van het gebouw en het aantal vierkante meters. Nou ja, er zijn dan misschien weinig foto’s en er ontbreekt vaak relevante informatie, maar ik mag in ieder geval wel een reactie plaatsen. Dus dat doe ik, vier maanden lang. Maar als ik gratis en vrijblijvend een reactie kan plaatsen, dan kunnen natuurlijk duizenden anderen dat ook. En welke makelaar nodigt dan de student uit, die maar een klein inkomen heeft?

Grootste hindernis: de inkomenseis

Dat is niet de enige hindernis. Zo moet je vaak voor minimaal twee jaar huren, terwijl ik van plan ben om binnen een jaar in het buitenland te gaan wonen, dus zo lang wil ik me niet binden aan een huurcontract. En dan de financiën: voor de meeste appartementen moet je minstens 1500 euro per maand neerleggen, onder dat bedrag is het aanbod heel klein. Dat is dan nog exclusief gas/water/licht en servicekosten, dus tel er gerust nog 300 euro bij op per maand. Dat is best een fors bedrag voor een student met enkel een bijbaantje en zelfs voor twee studenten.

Stel dat we dat bedrag samen op kunnen brengen, dan komt het volgende probleem: voor vrijwel elk appartement moet je aan de inkomenseis voldoen. Dat houdt in dat je minimaal drie keer de maandelijkse huur verdient, per maand. Reken maar uit, die 4500 euro is al moeilijk te verdienen met een fulltime baan, laat staan naast een fulltime studie. Sowieso vind ik die inkomenseis onzin. Als ik het kan betalen dan kan ik het toch gewoon huren? Anders zet je me er weer uit.

‘Niet voor studenten’

Toch krijg ik weer wat hoop als ik eindelijk een appartement met inkomenseis tegenkom waarbij iemand garant voor je kan staan. Daar heb ik eerder in Parijs ook gebruik van gemaakt. Toch geeft bijna geen enkele makelaar deze optie en als ze dit wel doen, dan krijg je in ieder geval geen voorrang op de andere kandidaten die wel zelf zo’n hoog inkomen hebben.

Als ik verder scroll zakt de moed me weer in de schoenen door teksten als  ‘niet geschikt voor studenten’ of ‘niet geschikt voor een stel’. Zucht.
Met zo veel haken en ogen is het toch niet te doen om wat te vinden?

Student-redacteur Floren Bout is laatstejaars communicatie op de HR. Na een stageperiode in Parijs is ze hard op zoek naar een woning in Rotterdam om samen te gaan wonen met haar vriend.

Tekst: Floren Bout
Illustratie: Demian Janssen

Andere artikelen in deze reeks

Volg ons op Instagram