Plannen voor fusie Willem de Kooning Academie en Codarts van de baan
Gepubliceerd: 13 November 2024 • Leestijd: 1 minuten en 17 seconden • NieuwsHet traject om alle kunstopleidingen in Rotterdam te fuseren, stopt. De combinatie van Codarts en de Willem de Kooning Academie blijkt ‘onvoldoende basis te bieden voor het duurzaam realiseren van een Rotterdamse kunstinstelling’, maakt de hogeschool vandaag bekend.
De fusieplannen tussen de Willem de Kooning Academie en muziek- en theaterhogeschool Codarts zijn van tafel, maar de samenwerking tussen de instellingen – waarin ook de Erasmus Universiteit en de Hogeschool Rotterdam participeren – loopt gewoon door, zegt de hogeschool erbij.
Jarenlange plannen
De instellingen maakten in 2022 bekend dat ze hun kunstonderwijs onder één dak wilden brengen. Maar al snel kregen de fusieplannen veel tegenslagen te verduren. Al in september 2022 werd het tekenen van het principebesluit over de fusie al uitgesteld vanwege het plotselinge vertrek van Wilma Franchimon, collegevoorzitter van Codarts.
Eind 2023 werd duidelijk dat het project door een ‘ingewikkelde fase’ ging, waarin vragen werden gesteld over de juridische, organisatorische en financiële aspecten van de fusie. En in juli werd bekend dat de geplande prestigieuze cultuurcampus op Zuid er vooralsnog niet komt; er start slechts een kleine cultuurcampus in een verbouwd schoolgebouw.
Gedeelde ambitie
Wat de reden is dat de fusie nu stukloopt is niet helemaal duidelijk. De HR houdt het bij een ‘onvoldoende basis’ voor het ‘duurzaam realiseren van een Rotterdamse kunstinstelling’.
‘We willen voor nu vooral duidelijkheid en rust creëren, zodat iedereen weet waar die aan toe is’, stelt Sarah Wilton-Wels, collegevoorzitter van de Hogeschool Rotterdam in het nieuwsbericht op de HR-website. ‘Die gedeelde ambitie en droom, hoogwaardig kunstonderwijs dat onze studenten en de stad verdienen, is en blijft ons leidende kompas in het vormgeven van de onderwijs- en onderzoeksamenwerkingen.’
Ook David Lauwen, collegevoorzitter van Codarts zegt ondanks de mislukte fusiepoging te willen blijven samenwerken met de HR en de Erasmus Universiteit. Dat doen ze onder meer in de dual degree-opleiding RASL, het Rotterdam Arts and Sciences Lab.
Tekst: Olmo Linthorst en Daniela Silvestri
Foto: Levien Willemse
Het is goed dat er een einde is gekomen aan de megalomanie van de vorige schoolbesturen.
Hopelijk kunnen wij WdKA docenten en studenten nu herstellen en helen van deze schadelijke jaren.
Om het duidelijk te zeggen: onze voormalige bestuurders hebben tegen ons gelogen toen ze deden alsof de fusie al besloten was en we zouden promoveren naar een universiteit.
Hoeveel energie, tijd en geld is er verspild aan de fusie? Zou de academie in dezelfde huidige problemen zitten zonder dit verprutste traject?
Laten we eerlijk wezen, Chabot en consorten wisten allang dat dit een heilloze missie was: de WdKA noch Codarts zat (en zit) organisatorisch goed genoeg in elkaar om een fusie aan te kunnen. Om dat te concluderen had je geen consultancy hoeven in te huren, dat kon iedereen op de WdKA je ook wel gratis vertellen. Nu is minstens 3 ton uitgegeven aan consultants en onderzoekers om uit te zoeken of water wel echt nat is. Wat de begeerte van nalatenschap al niet te weeg kan brengen in oude mannen.
Het meest brisante detail aan dit hele vreugdevuur van ijdelheden is misschien nog wel dat de directeur die zo enthousiast begon met de geldfontein openzetten een paar maanden later met pensioen ging. Een soort grapje, bleek later, want meneer ging gewoon een andere – ongetwijfeld goedbetaalde – functie uitoefenen op de HR. De ironie klotste al een tijdje niet meer zo stevig tegen de plinten aan, als bij de aankondiging van die nieuwe functie: de uitrol van de strategische agenda van de HR, ja je verzint het niet. Trouwens, een deel van het management dat ongehinderd door enige realiteitszin meeging in het starten van de fusieplannen zijn nu zelf ook weg.
Het voelt een beetje alsof we als WdKA collectief gedwongen zijn om een zesgangenmenu’s bij Parkheuvel te nemen met champagne en kaviaar toe, en vervolgens rennen de directeur en een aantal managers het restaurant uit net voordat de goudblad-bavarois op tafel verschijnt. En nu zitten we dus met een enorme rekening, heel veel buikpijn en en wat kruimels op onze servetjes. Goed bezig.