Braziliaanse HR-studenten ‘really frustrated’ over sluiten Inepad-opleiding
Gepubliceerd: 18 June 2018 • Leestijd: 3 minuten en 13 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Hoe gaat het met de ex-studenten van de plotseling opgeheven online master consultancy and entrepreneurship? Bijna twee jaar na dato balen ze nog steeds, al is de financiële schade naar tevredenheid gecompenseerd.
De Rotterdam Business School en de Braziliaanse onderwijsorganisatie Inepad tuigden in 2015 samen een tweejarige online opleiding op die werd aangeprezen met de leus ‘European education, wherever you are!’. Zo’n 65 voornamelijk Braziliaanse studenten volgden op afstand colleges en konden na twee jaar studie, voor ongeveer elfduizend euro per jaar, een Europese mastertitel rijker zijn.
Binnen een jaar werd de opleiding weer opgeheven door het college van bestuur van de Hogeschool Rotterdam. De examencommissie had problemen geconstateerd met de toetsing en met de borging van het hbo-niveau van de opleiding, problemen die volgens het college niet te verhelpen waren, waarop het besloot de opleiding per direct te sluiten.
Het hele verhaal over het sluiten van de opleiding lees je hier.
Profielen spoorde enkele ex-studenten op in Brazilië en Europa om ze te vragen hoe het besluit om hun opleiding te sluiten bij hen is gevallen. Bijna twee jaar na dato balen ze nog steeds, niet alleen omdat ze een jaar van hun tijd in de studie geïnvesteerd hebben (de financiële schade is naar tevredenheid gecompenseerd), maar ook omdat ze niet of nauwelijks geïnformeerd zijn over de reden van de sluiting.
‘Je verwacht een diploma te gaan halen’
‘Het kwam als een verrassing. We hebben weliswaar al ons collegegeld teruggekregen, maar als je verwacht een diploma te gaan halen en je bent op zestig procent van je studie, dan ben je behoorlijk teleurgesteld als je opleiding ineens wordt gesloten’, zegt ex-student Jose Roberto, in het dagelijks leven controller bij de Braziliaanse overheid.
Ook ‘Louis’ (manager bij een grote internationale onderneming – hij wil niet met zijn echte naam worden genoemd) snapt nog steeds niet waarom zijn opleiding dicht moest. ‘Als je me nu zou vragen waarom, na anderhalf jaar… Ik weet het nog steeds niet.’
De studenten hebben eind oktober 2016 wel allemaal een brief gekregen van Ron Bormans, de voorzitter van het college van bestuur van de Hogeschool Rotterdam, waarin staat dat hun opleiding per direct gesloten wordt. Bormans noemt dat in de brief een ‘moeilijke beslissing voor ons, maar een beslissing die helaas noodzakelijk was’. Over het waarom van de sluiting wordt in deze brief niet gerept.
Ex-student Daniel Maia (partner bij accountantskantoor RSM-Brazilië) wil er verder niet meer over praten, schrijft hij, ‘maar ik kan je verzekeren dat ik really frustrated ben over de hogeschool.’
‘Opleiding zat goed in elkaar’
De frustratie is misschien wel zo groot omdat de studenten behoorlijk tevreden waren over het onderwijs. ‘De opleiding zat goed in elkaar’, zegt Wander Fagundes, directeur verkoop bij een makelaarskantoor. ‘Het afstandsleren in combinatie met praktijkopdrachten, de colleges, opgevolgd door casestudies en tentamens… ik was blij met de opleiding en heel gemotiveerd om alsmaar meer te studeren.’
Louis – door andere studenten naar voren geschoven als hun woordvoerder – heeft ook van zijn collega-studenten enkel tevreden geluiden gehoord over het onderwijs. Het enige wat hij zelf miste, was persoonlijk contact met de docenten. ‘We volgden de colleges live, via een soort Skypeverbinding uit Rotterdam. Tijdens die colleges konden we schriftelijk vragen stellen die de docent dan live behandelde. Maar daarnaast was er weinig contact. Dat heb ik wel gemist.’
Financieel goed afgewikkeld
Na de sluiting bood de Hogeschool Rotterdam de studenten aan hun collegegeld terug te betalen, met daarbovenop een schadevergoeding van 25 procent van het betaalde collegegeld.
Voor de studenten was het de vraag hoe zij op de beëindiging van hun opleiding moesten reageren. Toen het nieuws over de sluiting hen bereikte, kwamen ze bij elkaar in hun WhatsAppgroep om te praten over een mogelijke rechtszaak tegen de hogeschool. Er waren bijeenkomsten waarin de studenten de brokjes informatie aan elkaar puzzelden en enkelen van hen stelden vragen over de sluiting aan RBS en Inepad. ‘We wilden weten welke argumenten RBS had, zodat we konden inschatten of we een zaak hadden’, vertelt Louis.
De studenten concludeerden dat de overeenkomst tussen RBS en Inepad onder ‘some kind of law’ moest vallen, een internationale misschien, maar ook dat een rechtszaak waarschijnlijk ingewikkeld, kostbaar en langdurig zou zijn. Ze kozen daarom eieren voor hun geld. De meesten vroegen en kregen hun collegegeld terug, met de toeslag van 25 procent.
Enkele studenten gingen in op het aanbod van de Hogeschool Rotterdam om de master kosteloos in Nederland te vervolgen. Ze stroomden in bij de ‘gewone’ master consultancy and entrepreneurship van RBS. Tot nu toe maken drie of vier studenten van deze mogelijkheid gebruik. De examencommissie laat weten dat deze studenten geen vrijstellingen hebben gekregen, maar dat ze een ‘individueel leerplan’ volgen.
De (volledige) namen van alle studenten zijn bij de redactie bekend.
Tekst: Olmo Linthorst
Illustratie: Demian Janssen
Het werd weleens gevraagd of wij überhaupt de ‘vuile was’ hierover buiten moe(s)ten hangen. Ik wilde toen al reageren maar was net te laat — het artikel verdween net uit de hoofdpagina, maar goed … gelukkig kan het nu weer wel. Het is niet alsof de HR hierop trots moet zijn, maar transparantie is wel belangrijk m.b.t. dit soort zaken. In het Engels hebben wij het over een ‘learning curve’, in het Nederlands praten wij over ‘n leermoment. Iedereen kan een verkeerde beslissing nemen, dat is bekend. Wat mij meer intereseert is hoe soortgelijke situaties ontwikkelen, wat leidt ertoe dat foute beslissingen worden gemaakt, en hoe deze verkeerde richtingen in de toekomst kunnen worden gesignaleerd, en dus, hopelijk, vermeden. Bestaat dan geen groep of commité die de risico’s bestuderen? Of wordt dan over iets positief besloten omdat iedereen daar ‘zin in heeft’, zonder dat de beslissing goed over nagedacht is? Een stevige cursus Risk Management gekoppeld met een net zo intensieve cursus Project Management zou uitkomst kunnen bieden. Dat geld had net zo goed gebruikt kunnen worden om bestande opleidingen te versterken, te vernieuwen, te steunen. M.a.w., eerst echt goed kijken naar wat er al is en wat nu al nodig is, voordat men doorgaat met andere wilde, grandiose, luchtkasteel-achtige plannen die niet eens goed bedacht zijn. Meer dan ‘n les in management (risk en finance) moet dit vooral ‘n les zijn in mindfulness, eerlijkheid en integriteit.
@Ella,
Terecht wijs je erop dat van deze casus moet worden geleerd. Dat is ook in gang gezet. Er is via meerdere sessies nadrukkelijk geëvalueerd, waarbij collega’s van RBS en de betrokken stafdiensten samen met het College van Bestuur hebben teruggekeken en vooruitgekeken. De geleerde lessen gaan over verantwoordelijkheid nemen, rolduidelijkheid, integrale samenwerking, het kennen van regels en procedures, maar bijvoorbeeld ook over elkaar durven aanspreken, escaleren. Ook Bormans verwijst hiernaar in het interview met hem over deze casus. De geleerde lessen waren onlangs onderwerp van gesprek op een netwerkbijeenkomst (Focus-dag) en zijn ook opgenomen in de interne training over bestuurlijke besluitvorming. Zo wordt op meerdere manieren het gesprek over dit soort belangrijke lessen gevoerd.