Lid van de centrale medezeggenschapsraad (cmr) van de hogeschool, daarin voorzitter van de studentengeleding, met Right to Play mee naar Afrika, klassenvertegenwoordiger, mede-oprichter van de studievereniging, vorige zomer deelnemer aan de vijfdaagse brainstormsessie Pressure Cooker en bloggen over haar afstuderen op deze website. Manon van der Sar deed het de afgelopen jaren allemaal. Alles pakte ze aan.
En dan studeerde ze ook nog cum laude af. Hans Maas, directeur van het instituut CMI, en haar begeleider waren vandaag dan ook vol lof. ‘Het leek of je nooit werk genoeg had. En met het onderzoeksprogramma waarop je afstudeerde en het wetenschappelijk artikel erover, heb je prachtig werk geleverd,’ aldus de begeleider. Waar komt al die inzet, en al die prestaties vandaan? Manon vertelt.

Je haalt er alles uit, waarom?
De meeste dingen zie ik als kansen, als manieren waarop ik mijzelf kan verbeteren. In de cmr leer je bijvoorbeeld beter communiceren, en bij Pressure Cooker heb ik geleerd over conceptontwikkeling en over netwerken. En klassenvertegenwoordiger worden, was gewoon nodig. Ik zat in een moeilijke klas waarvan er, van de ongeveer 25 studenten, maar drie zijn overgebleven.

Zie je jezelf als voorbeeld voor anderen?
Iedereen is anders. Ik ben gewoon nieuwsgierig en leergierig. Kom maar op, denk ik dan. En soms ga ja dan ook weleens onderuit. In die moeilijke klas en ook in de cmr zat ik weleens tussen twee vuren. Ik weet niet of ik daar dan een voorbeeld was; mensen zeggen in zulke situaties in elk geval niet altijd ‘bedankt’.

Je wilt in elk geval presteren. Een carrièremaker?
Ik streef altijd naar het beste, er is namelijk altijd een stap hoger. En dat kan ook weleens verkeerd uitpakken.

Zoals bij je afstuderen, konden we lezen in je blog, toen je van je begeleider verplicht op vakantie moest omdat je te hard werkte…
Ja, sowieso houd ik het weekend altijd wel vrij, ook omdat mijn vriend alleen dan thuis is. Maar doordeweeks werk ik gewoon hard door, terwijl mijn begeleider zei: neem de tijd, en geniet ervan.

En is dat gelukt, dat genieten?
Eigenlijk begint dat nu pas te komen. Met bloemen, de cadeaus en de mooie woorden die er vandaag zijn gesproken.

En nu? Heb je al een baan?
Ik zou vijf dagen in de week bij het lectoraat van CMI kunnen werken maar ik wil ook voeling houden met de praktijk. Dus dat ga ik waarschijnlijk een dag per week doen. Daarnaast ga ik de komende tijd met iedereen uit mijn netwerk lunchen, en dan zien we wel. Ook heb ik me ingeschreven voor een postmaster waarvoor je eigenlijk alleen in aanmerking komt na een universitaire studie. Daar ga ik dus niet van uit, maar misschien lukt het.

JvN