De redactie van Profielen is niet verantwoordelijk voor de inhoud van de ingezonden brieven. De strekking van een ingezonden brief hoeft ook niet noodzakelijkerwijs overeen te komen met de mening van de redactie. De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden brieven in te korten of te weigeren. Reacties zijn welkom op profielen@hro.nl.

Toetstijd en contacttijd binnen PTD
In een artikel in Profielen wordt gequoot dat het een impliciete vooronderstelling van PTD is dat een (eind)toets deels vervangen wordt door diagnostische toetsen tijdens de les.

Dit is nooit een uitgangspunt voor PTD geweest, laat staan een vooronderstelling.

Het feit dat het College van Bestuur (CvB) het toetsbeleid op de hogeschool tegen het licht wil houden, staat volledig los van PTD. PTD is ontwikkeld omdat het CvB en de PGMR het erover eens waren dat er een transparant en fair systeem van taaktoedeling moest komen waarin zichtbaar zou zijn hoe de verhouding contacttijd en overige tijd zowel voor docenten als in het curriculum in balans werd gehouden. Dit bleek van fundamenteel belang voor die twee doelen en het ontwikkelde systeem zou dus ook gebruikt moeten kunnen worden als planningsinstrument. De balans zou zichtbaar worden en waar nodig bijgesteld kunnen worden, zo was de gedachte. Tegen de tijd dat de PGMR zover was om instemming te verlenen, was de discussie over Attractief en Intensief Onderwijs verder losgebarsten en in het kader van dat onderwerp kwam het toetsbeleid als mogelijk verbeterpunt naar voren.

Het college heeft herhaaldelijk gezegd dat docenten te veel tijd kwijt zijn aan voorbereiding en nakijken en dat ze daardoor te weinig tijd hebben om hun kerntaak, lesgeven en begeleiden, uit te oefenen. Naar onze mening is een minstens even belangrijke, zo niet veel belangrijker, reden dat veel docenten niet veel aan lesgeven toekomen door alle extra taken die op hen afkomen. PTD kan als planningsinstrument daarbij helpen: het maakt dit alles inzichtelijk en wel van tevoren, zodat er nog iets aan gedaan kan worden.

Ook wordt in het artikel de vraag gesteld of feedbacklessen toetstijd of contacttijd zouden zijn. Het antwoord is: alle contacten met studenten vallen onder het kopje contacttijd. Dus is het niet lastig om de tijdsinzet van docenten op dit punt precies te definiëren.

Vervolgens wordt Sander Schenk van het Instituut voor Financieel Management (IFM) geciteerd die zegt: ‘Ons instituut hoefde de contacttijd niet echt te verhogen omdat we al aan de norm zaten. Dat betekent dat we ook niet bewust hoefden in te grijpen op de toetstijd.’ Om vervolgens te melden dat men al wel begonnen was met de ontwikkeling van digitale toetsen.

Dit zou de indruk kunnen geven dat toetstijd en contacttijd communicerende vaten zouden zijn. Dat klopt niet. Toetstijd, oftewel de tijd beschikbaar voor correctie en verwerking van de cijfers, is afhankelijk van de tijdsinzet van docenten, benodigd voor déze toets, zinvol bij déze invulling van contacttijd, zinvol bij dít doel in het curriculum. Maar daarin onderscheidt de toetstijd zich niet van alle andere dingen die een docent moet doen (zoals voorbereidingstijd) om de contacttijd zinvol te laten verlopen. Dus contacttijd zit in een systeem dat veel meer omvat dan enkel toetstijd. Bottomline in deze discussie: bekijk goed hoeveel werk een bepaalde toetsvorm met zich meebrengt (en plan ook goed hoeveel tijd deelopdrachten tijdens een cursus kosten) want dat bepaalt de hoeveelheid tijd die een docent zou moeten krijgen. Het is een illusie te denken dat digitaal toetsen hier een substantiële bezuinigingsslag teweeg kan brengen gezien de hoeveelheid tijd die nodig is om goede toetsen te maken en te onderhouden. Voor het ontwikkelen van één goede MC-vraag (op een verantwoorde manier) staat één halve dag, hebben toetsologen (CITO) berekend. En die investering is weg als de stof verandert! En dan hebben we het nog niet over de logistieke beheerskosten van een en ander!

Als laatste punt wordt genoemd dat PTD voor iedereen geldt, terwijl de onderlinge verschillen groot zijn. Dat zou een nadeel zijn in de optiek van Rob Overkamp, onderwijsmanager MWD.

Terwijl de PTD nou juist prima geschikt is om deze onderlinge verschillen goed in kaart te brengen en er recht aan te doen, zonder dat de fairness over de hele hogeschool genomen, (inclusief de Willem de Kooning!), daarvan schade lijdt.

Namens de PGMR,
Anneke Kistemaker
Ton Handgraaf
Fons van Maldeghem