Veertien dagen lang hebben de deelnemers gebikkeld in een tocht door Peru, Argentinië en Chili. Als 47^e finishte Robert van Pelt, bedrijfseconomiestudent en de jongste deelnemer van de Dakar Rally.

Hoe heb je de rally ervaren?
‘Het is erg zwaar geweest. Fysiek natuurlijk, maar vooral mentaal. Je merkt gewoon dat je batterij steeds verder leegloopt en lachen bijna niet meer lukt. Nu pas besef ik wat ik heb gedaan en kan ik er een beetje van genieten. Ik ben afgelopen dinsdag pas thuisgekomen en heb nog last van m`n jetlag. Het lijkt wel of m`n hersenen niet weten dat ze moe moeten worden, dus ben ik eigenlijk de hele dag duf.’

Hoe zagen de dagen eruit?
‘We moesten zo`n beetje iedere dag rond half vijf starten. Dat betekent dus om drie uur opstaan, eten, slaapspullen opbergen en sleutelen. Vervolgens zat ik twaalf à dertien uur op de motor. Ik sliep zo`n vier uur per nacht en moest sommige dagen gewoon vechten tegen de slaap. De omstandigheden waren soms absurd hoor. Het was daar zo`n 45 graden. We moesten door de Andes over een berg van vijfduizend meter, terwijl de temperatuur daalde met minstens twintig graden. Toen ik bijna bovenaan was, had ik dan ook zo`n hoofdpijn dat het voelde alsof mijn hoofd explodeerde. Eenmaal beneden heb ik nog even aan het infuus en aan de zuurstof gelegen.’ 

In de achtste etappe werd je achtste, hoe voelde dat?
‘Ik hoorde het pas in het bivak (het kamp), maar het voelde niet anders dan normaal. De rally uitrijden bleef voor mij het hoofddoel. Ik ben niet iemand die meteen een gat in de lucht springt.’

Je bent op het laatste moment uit het kistklassement gezet. Hoe is dat gegaan?
‘Ik ben genaaid door een aantal concurrenten. Ze hebben mijn vader, die bij de vrachtwagens meedeed aan de rally, een keer aan m`n motor zien sleutelen en hebben meteen geklaagd bij de organisatie. In het kistklassement is het juist de bedoeling dat je geen hulp krijgt, maar zij hadden ook assistentie. Ik baal er echt van, want anders had ik het klassement gewonnen. Ik loop nu ook vijfduizend euro prijzengeld mis en dat was toch een mooie extra.’

Hoe was de sfeer verder tussen de deelnemers?
‘Heel goed. Zeker met de Nederlanders had ik prettig contact. Dat was fijn, want m`n vader zag ik maar drie minuten op een dag. Ik merkte, zeker na de rustdag, dat iedereen respect kreeg voor elkaar. Het maakt niet uit of je rijk bent, of een simpel studentje als ik, `s avonds sta je allemaal in je nakie onder dezelfde douche. Die overigens erg koud was!’

Volgend jaar weer?
‘Ik denk het niet. Als ik het doe, dan is het meteen volgend jaar of pas over een jaar of vijftien. Of gewoon helemaal nooit meer. Ik ga me nu weer focussen op school. En in maart start het cross-seizoen weer. Ik merk wel dat ik nu pas inzie hoe ontzettend gevaarlijk de sport is. Soms reed ik 140 en dan kwamen anderen me met 165 kilometer per uur voorbij terwijl ze niets zagen door de stofwolken. Nou, dan zit er echt een steekje los hoor.’

Natascha Ossewaarde
Foto’s: Marcel Vermeij / Rallymaniacs.nl

Profielen interviewde Robert ook voorafgaand aan de Dakar Rally