Voor mij, afhankelijk van een rolstoel en van taxivervoer, was dat verre van ideaal… maar helaas, de roostermakers en studiebegeleiders stonden met hun rug tegen de muur. Op naar het WTC dus.

Gedurende een aantal maanden volgde ik er colleges over begrijpend lezen, verhaalanalyses en taalkunde. Eigenlijk ging het allemaal best goed, al is dat ook vooral mijn positieve instelling speaking. Want ideaal was het zeker niet: de metroritjes vraten al mijn energie op, het vinden van de juiste gangen, liften en lokalen ging lang niet altijd goed en de lokalen waren te klein, te krap en te warm. Maar goed, het was wel avontuurlijk. En het uitzicht op hartje Rotterdam was dan wel weer leuk.

Dat het WTC inmiddels een vaste HR-locatie is geworden voor de businessopleidingen, hoorde ik enige tijd geleden. Zij liever dan ik, verkneukelde ik me, want wat wás ik blij dat ik er niet meer naartoe hoefde. En eigenlijk, als ik erover nadacht, vond ik het ook best een beetje toepasselijk: studenten met een passie voor businessmanagement en economie die mogen studeren op een locatie waar heel veel gebeurt op het gebied van business en economie. Prachtig, toch?

Een beetje bijzonder vond ik het dan ook wel om in het AD en Profielen te lezen dat een advocatenkantoor absoluut niet blij was met de studenten. Aan de ene kant begrijp ik het wel: het zal best een beetje voor overlast zorgen bij de toiletten en de wachtruimtes. Maar om als rechter nou te zeggen dat ‘het WTC geen speelplein is’ vind ik lichtelijk overdreven. Je kunt twintigers ook moeilijk verbieden een beetje te lachen en te dollen: ook in de gangen van de HR wordt door medewerkers wel eens verzocht of het een beetje rustiger kan. Daar moet je toch tegen kunnen?

Die studenten die daar in het WTC zitten, zullen heus de boel niet constant op stelten zetten. Ze zijn ook gewoon volwassen en zelf vast ook niet blij dat ze niet gewoon op de Kralingse Zoom hun colleges kunnen volgen. Ze zullen vast wel rekening houden met de andere bewoners van het WTC. Daarbij vind ik dat je niet echt kunt protesteren tegen een onderwijsinstelling als zij zich verder gewoon aan de afspraken houden. Uiteindelijk is het WTC een gebouw waar we met z’n allen van kunnen genieten. Studenten én advocaten.