Lieve Tosca: Moet ik uit de kast komen of niet?
Lieve Tosca,
Ik ben 20, doe een financiële opleiding op de Kralingse Zoom en heb moeite met mijn geaardheid. Ik ben namelijk homo, maar ook gereformeerd en ik zit niet goed in mijn vel. Moet ik uit de kast komen en mijn familie gedag zeggen of moet ik een leugen blijven leven? Daarnaast zit mijn opleiding vol met allochtone jongeren die mijn geaardheid verachten, het is alsof ik van alle kanten word veracht. HELP!!!
groetjes,
AL
Lieve AL,
Je leven zou een stuk makkelijker zijn als je hetero en/of niet-gelovig was, maar dat zit er denk ik niet in. Als je op mannen valt, zal je waarschijnlijk nooit warmlopen voor vrouwen. En aangezien mensen gelukkig worden van een leuke relatie en ongelukkig van langdurig alleen zijn, zou ik daar ook niet over liegen. Niet tegen jezelf en niet tegen de buitenwereld.
Je omschrijft jezelf als gereformeerd en religie zal waarschijnlijk altijd een belangrijk onderdeel zijn van je identiteit. Als je geloof/je gemeente belangrijk voor je is, zou ik hier ook geen afstand van nemen. Mocht het je te veel beperken, omdat het je bijvoorbeeld niet de vrijheid geeft die je nodig hebt, dan zou je kunnen overwegen het geloof een meer passieve plek in je leven te geven.
Hoe nu verder? Je geeft aan dat je niet goed in je vel zit. Ik denk dat het tijd is om daaraan te werken. Ten eerste: Woon je al op jezelf? Eigen woonruimte geeft je de vrijheid om je eigen leven op te bouwen en misschien wat te experimenteren met leuke jongens. Daarnaast geeft het je ook de mogelijkheid om via een nieuwe huisarts een doorverwijzing naar een psycholoog te vragen en eventueel een nieuwe gemeente te vinden om je bij aan te sluiten. Je zou het zelfs buiten de gereformeerde kerk kunnen zoeken, als je daar te veel intolerantie ervaart.
Wanneer je een stabiel eigen leven hebt opgebouwd, een leven dat je ook zou kunnen leiden zonder je ouders, is het denk ik tijd om het gesprek met hen aan te gaan. Bedenk van tevoren (eventueel in overleg met een psycholoog) hoe je dit gesprek in wilt gaan en hoeveel speelruimte je hebt. Als je het hoe dan ook goed wilt houden met je ouders en iedere ochtend met ze aan het ontbijt zit, heb je minder bewegingsruimte dan wanneer je oprecht kan zeggen: we doen het op mijn manier of we doen het niet.
Voor je eigen geluk is het belangrijk dat je kan zijn wie je bent en dat je hierin je eigen weg kunt vinden. Wanneer ik echt moest kiezen, zou ik met veel verdriet m’n familie gedag zeggen om daarna voor m’n eigen geluk te vechten. Ik heb deze keuze overigens nooit hoeven maken en jij misschien ook niet. Want je schrijft het nu alsof het een zekerheidje is dat ze je nooit meer willen zien, maar dat is het misschien niet.
De meeste ouders vinden na een periode wel een manier om met het homo-zijn van hun kind om te gaan. Lees hier het verhaal van HR-directeur Erwin van Braam die ooit ook bang was zijn ouders op de hoogte te stellen, maar verrast werd door hun flexibiliteit en liefde. Ik sluit niet uit dat jouw ouders je ook kunnen verrassen.
Lfs Tosca
Mail dan naar t.sel@hr.nl. Je kunt ‘Lieve Tosca’ om raad vragen over liefde, leven, daten, uitgaan en seks. Want daar weet ze alles van. Nou, bijna alles.
Beste AL,
Ik ben docent op de hogeschool en ook gereformeerd. Ik begrijp heel goed dat je dit heel moeilijk vindt. Helaas zijn er nog altijd mensen die geen begrip willen tonen voor homoseksualiteit. Tegelijkertijd ken ik veel mensen in mijn omgeving die ook gereformeerd zijn en dat wél hebben. Verschillende vrienden van mij zijn ‘streng gereformeerd’ en homo. Ze zijn uit de kast gekomen en geaccepteerd en nog steeds lid van dezelfde kerk.
Ik denk dat heel veel homo’s, gereformeerd of niet gereformeerd, er tegen aanlopen dat ze niet direct worden geaccepteerd. Ook homo’s die uit niet gelovige families komen lopen er soms tegen aan dat hun ouders moeten wennen aan hun homo-zijn. Helaas hoort dat nu eenmaal bij het leven. Je zult zien dat je er sterker door wordt.
Je moet beseffen dat je niet alleen staat. Sterker nog, er zijn legio christenen die heel goed begrijpen wat je bedoelt. Neem eens contact op met Hart van Homo’s (hartvanhomos.nl). Dit is een orthodox-christelijke organisatie die mensen wil helpen om voor hun geaardheid uit te komen en toch hun geloof te blijven praktiseren.
Ik bid voor je,
Jan
Wat lief Jan <3
Beste Al, en ook beste docenten van Al,
Jouw verhaal treft mij om een aantal redenen. Een daarvan is omdat je tussen de regels door schrijft over de sfeer in de klas. Ik proef een sfeer waarin jij niet jezelf kunt zijn en dat is vreselijk.
Sfeer in de klas is super ongrijpbaar, maar als docent heb je er wél invloed op. Docenten stellen een aantal basisregels hoe studenten respectvol met elkaar omgaan en kiezen er voor om lastige onderwerpen wel of niet bespreekbaar te maken.
Natuurlijk is het ook voor docenten niet gemakkelijk om zoiets als sfeer en respect aan de orde te stellen. Op Hint zijn hier hulpmiddelen voor, zoals deze handreiking: http://hint.hro.nl/contentassets/d159e83dc3f34661b8242bb1ed13378e/richtlijnen-het-lastige-gesprek-in-de-klas-tips.pdf.
Wat filmpjes (oa bij door studenten Kralingse Zoom gemaakt) over uitsluiting in de klas staan hier: http://hint.hro.nl/nl/HR/Over-de-HR/Kwaliteit-en-onderwijs/inclusiviteit/online-cursus/ . Een ervan gaat over homoseksualiteit.
En docenten kunnen altijd advies vragen aan collega’s over inclusief lesgeven via inclusiviteit@hr.nl.
Al, je kunt misschien ook eens met een docent die je vertrouwt gaan praten of met een decaan. En bij Student aan Zet kunnen ze je zeker in contact brengen met andere homoseksuele studenten op de Kralingse Zoom. Deze kunnen gereformeerd zijn, of Islamitisch, of niet religieus,…
Sterkte gewenst!
Margo
Ja hoor, daar gaan we weer, meteen in de derde zin: mensen worden ongelukkig van langdurig alleen zijn. Echt, je kan nog beter LHBT-er zijn dan single. Natuurlijk zijn er ongelukkige alleenstaanden, maar om nou iedereen weer over een kam te scheren… ik zou het aantal hetero’s, homo’s, lesbo’s, biseksuelen en transgenders die heel erg ongelukkig in een relatie zitten, niet de kost willen geven. Sociaal, slim, geslaagd en vrijgezel, je kunt het allemaal tegelijk zijn. Ik wil een Happy Single Day, hebben ze daar ook een vlag voor??
By the way, Al, sterkte in je strijd om anders te mogen zijn, geef niet op!
Petra van Gelderen
Liberaal
Beste Al, moedig om deze vraag te stellen. Het zou nog moediger zijn als je Tosca’s advies zou volgen. Uit de kast jongen! Mijn kinderen heb ik altijd ‘geaardheid neutraal’ naar hun verkering gevraagd: ‘heb je al een leuke vriendin of vriend’? Wel blij dat ze hetero zijn, want dat maakt het leven voor hen wat makkelijker. Dus stroop je mouwen op want in de kast is het donker en eenzaam. Succes!
Wat Petra zegt. Ik vind die negativiteit over single zijn erg raar. Single zijn betekent juist dat je 100% voor jezelf kunt leven, genoeg moois aan.
En trouwens, dat je op mannen valt betekent helemaal niet dat je niet op vrouwen kan vallen. Genoeg onderzoek naar geweest, niemand is 100% hetero, noch 100% homo.
Ik hoop dat je een weg vind om jezelf te kunnen zijn. (Dat betekent niet altijd dat je gelijk uit de kast hoeft te komen)
En die mensen die er anders over denken, dat heb je met alles in je leven. Gewoon een stelletje pannekoeken maar dat kunnen ze zelf soms ook niet helemaal helpen.
Sterkte AL!
Petra & Iris: Het is geen negativiteit over single zijn wat mij betreft. Ik heb het heel lang heel leuk gehad als single en gun iedereen happy single-tijd om zichzelf goed te leren kennen. Toch blijkt uit wetenschappelijk onderzoek – meerjarige studies en alles – keer op keer dat mensen met een leuke relatie (dus niet mensen die in een ongelukkige relatie zitten) gelukkiger zijn dan singles. Ze beleven minder stress, hebben minder lichamelijke klachten, gebruiken minder anti-depressiva en zijn minder vaak verslaafd aan drank en/of drugs. Langdurig (ongewild) alleen zijn maakt mensen ongelukkig en ongezond.
Beste AL,
Wat een moeilijke situatie! Ik ben zelf ook orthodox gereformeerd, en zou het snappen als je niks met het antwoord van Tosca, hoe goed ook bedoeld, kunt. Het is namelijk geen optie om je geloof een ‘meer passieve’ plek in je leven te geven. Dit is simpelweg niet mogelijk: je gelooft, of je gelooft niet. Een middenweg is niet mogelijk.
Over het wel of niet uit de kast komen: als ik jou was, zou ik het beperken tot een aantal goed te vertrouwen vrienden. Binnen gereformeerde kring wordt er erg negatief en intolerant over homofilie gedacht, helaas.
Toch zou ik het ‘homo-zijn’ niet zozeer zien als een probleem, maar juist als een levensgrote kans! Dat verdient enige uitleg: Als gereformeerde zul je ongetwijfeld geloven dat onthouding van een relatie de meest Bijbelse weg is (zie Romeinen 1). Je zult je dus nooit hoeven te bekommeren om (het zoeken van) een partner, maar je kunt je leven volledig richten op God! (zie ook Paulus in 1 Kor 7:32,33). Voor tips voor een goede ‘navolging’, wil ik je graag verwijzen naar het boek ‘Navolging’ van Dietrich Bonhoeffer. Heb het zelf ook gelezen, en het is absoluut een aanrader!
Groet,
Thomas
@Thomas – Er zijn andere manieren om God een plek te geven zonder je identiteit en driften in een diepe kast te stoppen voor de buitenwereld. Wanneer je buiten je eigen gemeente/stroming durft te kijken, gaat er een wereld voor je open. Al die miljoenen mensen die hun leven anders inrichten dan jij, zijn niet per definitie slechte mensen/zondaars.
Beste AL,
Wat lijkt jouw situatie mij lastig. Jezelf kunnen en mogen zijn is wat mij betreft een voorwaarde om gelukkig te zijn, thuis op school en later als je gaat werken. Ik zou je willen adviseren om hulp te zoeken en je te laten begeleiden in dit proces van uit de kast komen. Zorg goed voor jezelf en investeer in jouw persoonlijke kracht en zelfvertrouwen want daar zal je het verst mee komen. Probeer ook niet te snel in te vullen voor een ander wat die van jou denkt. Ik ben zelf allochtoon en moslima en vind het jammer dat de aanwezigheid van allochtone medestudenten het jou kennelijk nog moeilijker maakt dan je het al hebt. Ik ken hen niet en weet natuurlijk niet hoe zij er over denken. Maar ik wil je wel meegeven dat een niet-westerse achtergrond hebben niet gelijk betekent dat iemand moeite heeft met jouw geaardheid. En misschien kun jij er, als jij zover bent, er aan bijdragen dat degenen die er wel echt moeite mee hebben er door jou anders naar gaan kijken…maar dit laatste is natuurlijk niet jouw verantwoordelijkheid. Het belangrijkste lijkt me dat je weer lekker in jouw vel gaat zitten en de moed vindt om jezelf te laten zien zoals je bent.
Geloof in jezelf en weet dat je er mag zijn.
Warme groet,
Samira