Dat hun loopbanen zo overeenkomen, is meer een vrolijk toeval dan een vooropgezet plan. Edwin: ‘Na ons vwo-examen zouden we allebei een opleiding kiezen die we graag wilden doen. Dat bleek voor ons beiden sport, management en ondernemen aan de Hogeschool van Amsterdam.’
Jeffrey: ‘Omdat er een strikte selectie was en van de 600 geïnteresseerden slechts 180 mensen een plekje zouden krijgen, hadden we nooit verwacht allebei toegelaten te worden. Maar dat gebeurde dus toch. En dan zeg je niet: “Ik ga niet omdat m’n broer al gaat.” Dus toen volgden we dezelfde opleiding.’
Edwin: ‘Maar we begonnen wel in gescheiden klassen. Uiteindelijk hebben we ook dezelfde stage gelopen, omdat we dezelfde master wilden gaan doen.’

Competitie
De broers hebben waarschijnlijk de meeste tweelingvragen al wel gehoord. Ze hebben nog nooit een vriendin gedeeld en ze hebben ook nooit elkaars toetsen gemaakt. Jeffrey: ‘Dat zou nooit gebeuren, daarvoor was er veel te veel competitie tussen ons. Ik wilde altijd beter zijn dan hij. Nu nog trouwens.’

De heren hebben wel dezelfde (sportieve) interesses, maar zijn naar eigen zeggen ook heel verschillend. Jeffrey: ‘Ik vind het fijn als zaken efficiënt en effectief verlopen. Edwin doet dingen meer op gevoel. We hebben echt verschillende karakters en daardoor kunnen we heel goed samenwerken. We hebben allebei gesolliciteerd op een baan bij de HR en toen ze me aannamen, werd me gevraagd of het een voorwaarde voor mij was dat Edwin hier ook zou komen werken. Dat was het natuurlijk niet, maar ik heb toen wel gezegd dat ik het heel fijn zou vinden omdat ik me geen betere collega kon wensen. En zo geschiedde.’

Misbruik
De collega’s zijn ondertussen wel aan de vrolijke broers gewend, voor de studenten is het vooral aan het begin van een schooljaar wat lastig. En daar maken ze maar wat graag misbruik van. Jeffrey: ‘Laatst liep ik even een les uit om koffie te halen en op de gang kwam ik Edwin tegen. Ik grapte toen: “Ga jij anders even het lokaal in, kijken of ze het merken.” Pas toen ik met een mok in m’n hand achter hem ging staan, had de klas het door.’

Tekst: Tosca Sel
Fotografie: Bob van der Vlist