Zelfs in mijn examenjaar ging ik na de les nog regelmatig naar de docent toe voor uitleg. Het leverde niet altijd extra kennis op, het ging meer om de coaching. Want nadat ik alles tot me had genomen, waren het de positieve woorden die net dat beetje extra zelfvertrouwen gaven. ‘Je redt het wel’ en ‘het komt wel goed’ deden inderdaad veel goed als ik een tentamen moest maken waar ik eigenlijk heel erg tegenop zag.

Bijles

Bijles was ook niet iets waarvoor je je hoefde te schamen. Er waren altijd wel leerlingen die niet goed mee konden komen met een bepaald vak, maar die weer uitblonken in iets anders. Zo vulde de kantine op dinsdagmiddag zich altijd met veel mensen. Die jongen die zo goed was in wiskunde, begreep weer helemaal niks van Frans. En het meisje dat niks van scheikunde snapte, kon ontzettend goed tekenen. Alleen al om die reden was bijles nooit een probleem. Iedereen heeft zijn sterke en zwakke punten, en hoe mooi is het dan om iemand te helpen die ergens moeite mee heeft. Alleen al het vertrouwen dat je die persoon meegeeft, is wat waard.

Positief

Daarnaast ga je ook ineens heel anders kijken naar bepaalde leerstof. Jij leert het op die manier, maar kan het ook anders zodat het misschien makkelijker is? Of zijn er bepaalde manieren die je kan toepassen waardoor iets veel simpeler lijkt? Het is niet alleen voor de leerling die bijles krijgt handig, maar ook voor de bijlesgever. Zo ga je opeens heel anders naar iets kijken. En laat mij dat nou aanspreken!

Dit schooljaar mag ik mijzelf dan ook peercoach noemen. Na het volgen van een keuzevak ben ik officieel ‘in functie’. Nu is aan mij de taak om eerstejaars wat extra kennis bij te brengen en af en toe even  positief toe te spreken. Want zeg nou zelf, gaan we allemaal niet net iets positiever dat moeilijke tentamen in als we weten dat iemand in ons gelooft?