Op deze veelgestelde vraag weet ik de laatste tijd nooit echt goed antwoord te geven. De afgelopen vijf jaar heb ik meerdere studies gedaan. Ik begon met een modeopleiding, ging daarna naar lifestyle en design, toen naar fotografie, vervolgens naar autonoom beeldende kunst, ben nu op uitwisseling bij Woordkunst en ga aankomend jaar waarschijnlijk een minor literatuur op de universiteit volgen. En dat allemaal zonder studievertraging, maar met overstappen binnen de academie. Het diploma dat ik volgend jaar zal ontvangen, met de naam autonoom beeldende kunst erop, klopt niet helemaal, maar ergens toch ook weer wel. Autonoom, oftewel vanuit jezelf. Vanuit een drijfveer die binnen in je zit. Dat is hoe het de afgelopen jaren is gegaan.

Ik vertelde dit hem, waarop hij enthousiast reageerde. Hij zei dat hij het mooi vond dat ik zo veel interesses heb en me op zo veel vlakken ontwikkel. Ik zei dat het ook moeilijk kan zijn. Dat mensen altijd willen weten wat je doet en wie je bent en dat, als je meerdere dingen doet of bent, het al gauw verwarrend wordt. Mensen willen je kunnen plaatsen in een (vak)gebied en wanneer dat grensoverschrijdend is en je meerdere dingen doet, vinden ze dat lastig. Hij vertelde dat hijzelf ook meerdere opleidingen heeft gevolgd. Van acteren tot een opleiding om psychoanalyticus te worden. ‘Het is een aanvulling’, zei hij. ‘Mensen die meerdere dingen hebben gedaan, zijn breed onderlegd. De opgedane kennis kan je op verschillende vakgebieden toepassen. Ik merk dat het voor mij ook goed is geweest om meerdere dingen te doen.’ Ik vertelde hem dat ik misschien wel te veel dingen leuk en interessant vond, dat ik erachter moest komen wat ik wel en niet wilde. Inmiddels zie ik wel een duidelijke lijn. Alles wat ik heb gedaan is creatief en heeft te maken met het vertellen van een verhaal. Soms in tekst, soms in beeld.

Vandaag, een maand later, heb ik op school een les Alexander-techniek (bewegingsleer over het (her)vinden van je natuurlijke balans en coördinatie, red.). De docente vraagt elke week hoe het met mijn uitwisseling gaat. Zo ook nu. Ik zeg haar dat het goed gaat en dat ik al mijn examens heb afgerond. Ze vraagt me wat mijn eigen opleiding in Nederland ook alweer was. Ik vertel haar hetzelfde als ik aan de vriend van mijn docent vertelde, waarop ook zij reageert met dat je makkelijk meerdere dingen kunt doen. ‘Kijk maar naar Jan Fabre’, zegt ze. ‘Hij is beeldend kunstenaar, choreograaf, operamaker, performance kunstenaar, schilder en theatermaker.’
Ik moet lachen en zeg: ‘Dat stelt me gerust.’