Volgend jaar rond deze tijd heb ik mijn soort-van-diploma en ben ik KLAAR. Maar … wat dan?

Ik geef het toe: Dat idee is best een beetje eng. Zo’n scriptie en minor zijn wel even iets anders dan de cursussen en projecten van de afgelopen jaren. Maar ik bespeurde ook al snel een soort ‘help, ik moet de wereld in-gevoel’ bij mezelf. Niet meer lekker studeren en dromen over wat ik daarmee zou kunnen, maar reële gedachten over solliciteren en werk en verplíchtingen en verantwóórdelijkheden. Rekeningen en belasting en administratie en geen studiefinanciering meer en wat als ik geen baan kan vinden en… help.

Maar naast het help-gevoel kreeg ik ook een wow-gevoel. Ik ben van ‘geen idee hoe lang ik nog moet studeren en hoe mijn toekomst er dan uitziet’ naar het besef gegaan dat ik niet meer zo heel lang hoef te wachten voor ik mijn dromen, mijn gloednieuwe maar perfect passende dromen, kan gaan waarmaken.

Zo kwam het dat ik op een avond na een dag colleges aan een businessplan zat te werken en een lijstje aan het maken was van alles wat ik zou willen doen als soort-van-docent annex aspirant-onderwijsspecialist: bijles, huiswerkbegeleiding, remedial teaching, docentassistentie, NT2-les, leesbevordering… allemaal dingen die me geweldig lijken en die mij misschien wel tot een heel waardevolle onderwijsondernemer zouden maken. En zo kwam het ook dat ik de behoefte voelde groeien om opties voor zelfstandig wonen te verkennen en om kritisch naar mijn financiën te kijken. Iets in mij staat te springen om verder volwassen te worden en te zien wat er op mijn pad komt. Ik kan niet wachten.