Een maand na de jaarwisseling  werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt: ik werd te beperkt bevonden om goed les te kunnen geven. Geen diploma, geen carrière als docent, een droom aan duigen én de opdracht om een nieuwe koers moeten zoeken.

En nu, aan de start van blok 4, is het einde van het schooljaar alweer in zicht en kan ik met een grote glimlach zeggen dat het goed komt. Er gaat geen lesbevoegdheid komen, maar ik heb wel een plan: een stage waarmee ik het grootste gedeelte van mijn bachelor kan halen. Ik kan een minor gaan volgen, mijn afstudeerscriptie gaan schrijven en ik kan voor een nagenoeg volledig getuigschrift gaan.

Op deze manier kan ik gemakkelijker doorstromen naar een masterstudie en misschien ook wel aan de slag kan als docentbuddy of bijlesdocent. Ik kan weer met volle kracht vooruit, de opleiding afmaken en intussen uitzoeken wat voor docent ik wil en kan zijn. En daar ben ik ontzettend blij mee. Het voelt heel erg goed om weer back on track te zijn wat de opleiding betreft en om deze te kunnen afronden.

De stage die ik nu doe is in het afstandsonderwijs, wat betekent dat ik met feedback en uitleg leerlingen begeleid die vanuit het buitenland via internet aan hun Nederlands werken. En ik hou me bezig met het ontwerpen van opdrachten. Het is een hele andere kant van onderwijs en dat vind ik leuk en leerzaam. En dat het kan, dat de docenten van de HR me deze kansen en begeleiding bieden, is gewoon fantastisch.

Ik ben er de afgelopen tijd heilig in gaan geloven dat tegenslagen niets te maken hebben met wreedheid van het leven, maar met ramen die pas open kunnen gaan als er deuren gesloten worden. Misschien moet het beroep dat het beste bij mij past nog uitgevonden worden, maar ik heb weer alle vertrouwen in mezelf en in mijn toekomst. Ik ga weer met volle kracht vooruit.