Flink meer stagiairs voelen zich gediscrimineerd
Gepubliceerd: 24 October 2017 • Leestijd: 1 minuten en 1 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Eén op de vijf studenten zegt last te hebben van discriminatie tijdens de stage. Dat is maar liefst 73 procent meer dan vorig jaar, blijkt uit de nieuwe Nationale Stagemonitor.
De Stagemonitor is een initiatief van het StudentenBureau, dat studenten aan een stage of bijbaan helpt. Dit jaar werkten er 2.500 respondenten mee: zo’n tweeduizend hbo- en wo-studenten en vijfhonderd bedrijven. Ze werden gevraagd naar hun ervaringen met begeleiding, stagevergoedingen, baanperspectief en dus ook met discriminatie.
Het zijn vooral vrouwelijke, homoseksuele en allochtone stagiairs die zich gediscrimineerd voelen. ‘Vooral mijn accent en mijn geloof waren een gesprekspunt of voer voor roddels’, schrijft een stagiair.
Solliciteren
Tien procent van de ondervraagden ondervond al discriminatie tijdens het solliciteren: dat is een verdubbeling ten opzichte van vorig jaar. Allochtone studenten worden volgens de monitor zelfs vier keer zo vaak gediscrimineerd.
Een verklaring voor deze grote stijging heeft het StudentenBureau niet. Een woordvoerder noemt de uitkomsten opvallend: ‘Het Rijk startte twee jaar geleden een campagne om discriminatie tegen te gaan. Je zou verwachten dat het aantal klachten daarna zou afnemen, maar dat is dus beslist niet het geval.’
Groot verschil
Het verschil in stagevergoeding tussen mannen en vrouwen is weliswaar kleiner geworden, maar nog steeds aanzienlijk. Mannen krijgen gemiddeld 327 euro: bijna zeventig euro meer dan vrouwen. Allochtonen moeten het met 262 euro doen, veertig euro minder dan autochtonen.
Stagebedrijven zijn over het algemeen best tevreden over hun stagiairs: gemiddeld krijgen die een 7,4. Ook de studenten zelf zijn te spreken over hun stage: voor begeleiding scoort hun stagebedrijf gemiddeld een 7,5. De rol van de opleiding tijdens de stage haalt daarentegen maar net een voldoende. Deze signalen kwamen eerder ook al in de Nationale Studenten Enquête naar voren.
HOP, Irene Schoenmacker
Discriminatie ‘voelen’ is een heel subjectief begrip, wat nog niet eens betekend dat je ook daadwerkelijk benadeeld wordt. Behalve dat, begint het toch echt bij jezelf. Had in m’n eerste jaar een gesprek gehoord van een jonge uit het tweede jaar van accountancy; over dat hij ook soliciteert maar “gewoon” straattaal blijft gebruiken, hangend in z’n trainingspak.
Als je jezelf neerzet als een bepaald iemand, wordt je ook zo behandeld. Dat is geen discriminatie; dat is gewoon natuurlijk gedrag van mensen.
In zo’n kort stukje 3 taalfouten (betekend moet met een t, jonge is uiteraard met een n, soliciteert is met dubbel l) – hoe zou het zijn als ik niet verder kijk dan je spelfouten? Je zet jezelf neer als een slechte speller, moet ik je nu als zodanig behandelen?
En als je nu voelt “wat heeft dat er nou mee te maken?” dan kom je een beetje in de buurt van wat vrouwen, mensen met een afwijkende naam of afkomst voelen, wanneer 1 aspect van hen ineens heel erg (negatief) belangrijk wordt gevonden. Discriminatie is onderscheid maken op grond van iets – als ik jou vanwege wat spelfoutjes het label dom of slecht opgeleid opplak en daar dan weer eigenschappen zoals lui en slordig aan vastmaak, dan is het duidelijk dat ik stereotypen hanteer en daarmee onderscheid maak. Bedenk dan vooral dat jij je volgende stukje na kunt kijken en zonder spelfouten kunt schrijven, dan ben je overal vanaf. Maar een vrouw blijft een vrouw, een afkomst blijft (vaak) zichtbaar en hoorbaar.
Kijk voorbij dat trainingspak en wie weet wat je ontdekt?
@Betty.
Je moet eens weten hoeveel mensen er op taalfouten worden afgerekend en daardoor niet worden aangenomen, ook autochtone mensen. Het belang ervan is toch ook afhankelijk van de baan die je wil gaan doen, taal bij een opleiding Bedrijfskunde MER of Accountancy is toch vrij belangrijk! Daarnaast, als je je op een bepaalde wijze ‘straat’ blijft, accepteer dan ook de consequenties ervan. Ga niet zeuren.
Er zijn nu eenmaal factoren die verschillen. Een afkomst wijst vaak op afwijkende culturele waarde en sommige werkgevers willen daar ook niet aan. Ik ben het daar niet zozeer mee eens, maar die vrijheid moet er zijn. Organisaties hebben ook geen tijd om hun werknemers eerst te leren kennen en dan rustig af te wachten hoe iemand blijkt te zijn.
Onderscheid maken in geschiktheid is geen discriminatie.
Ik ben het met BozePaarseAlien eens, dscriminatie >voelen< wil nog niet zeggen dat je daadwerkelijk gediscrimineerd worden. En het lijkt mij schadelijk om daar teveel waarde aan te hechten. Regelgeving e.d. baseren op gevoel is erg eng!
@Betty
Je hebt volkomen gelijk, ik zou op basis van taalfouten moeten en kunnen worden afgerekend. Het grappige is namelijk dat je niet ver van de waarheid af zit: veel tijd en moeite ok m’n eigen taalfouten na te kijken is inderdaad slorig en geeft blijk van weinig interesse.
Gelukkig wil ik daar prima verantwoordelijkheid voor nemen en ga ik die consequenties aan. Is namelijk wel zo volwassen, toch?
Mensen niet aannemen in een sector waarbij contactuele vaardigheden zeer belangrijk zijn omdat zij een zeer sterk accent hebben is geen discriminatie, accentloos Nederlands kunnen spreken kun je namelijk gewoon oefenen. Daarnaast is deze stijging niet erg opmerkelijk. Het woord discriminatie wordt zo vaak genoemd in de media dat iedereen wel een reden heeft om zich gediscrimineerd te voelen. Als ik geen letter heb in het LHBTQIAP wordt ik niet erkend en dus gediscrimineerd.. wij zijn totaal doorgeschoten in het zijn van slachtoffers van de o zo boze buitenwereld.
@Joe.Black, je voorbeeld vind ik niet zo ideaal. Je accent is geen reflectie van je kwaliteiten in communicatie of je contactuele vaardigheden, maar van je achtergrond. Correct Nederlands spreken kun je leren, accentloos Nederlands spreken is onnodig. Uiteindelijk heeft iedereen een bepaald accent, al worden sommige accenten als minder storend ervaren door buitenstaanders. Het kan ook juist in je voordeel werken. Als Brabander kan ik me makkelijker onder Limburgers begeven, ben ik sneller “een van hen” dan iemand die met zijn harde G staat te rochelen. Tegelijkertijd kan het voor een Rotterdammer prettiger/vertrouwder zijn om met iemand te praten die op eenzelfde manier spreekt. Dat is wel iets anders dan correct kunnen spreken en weten welke woorden in welke situatie geschikt zijn. Dat moet je kunnen ongeacht je accent.