Lieve Tosca, de opleiding verloskunde valt me zwaar
Lieve Tosca,
Ik vraag me al een tijdje af wie heeft bedacht dat je in vier jaar verloskundige kan worden. We lopen in veel weken minimaal 32 uur in de week stage, leren theorie, oefenen vaardigheden en proberen nog een beetje aandacht te besteden aan onze communicatieve skills. En dan krijg je na 3,5 jaar effectieve studietijd bij je diploma een grote verantwoordelijkheid voor moeder en kind cadeau. Begrijp mij niet verkeerd hoor: waarschijnlijk lopen andere studenten hier ook tegenaan, maar ik heb vaker dan eens het gevoel dat de werkdruk én de prestatiedrang op mijn opleiding bovengemiddeld hoog ligt. Ik zou me graag meer student voelen, iets van de wereld zien en af en toe brak in de collegezaal zitten en dat soort fratsen, maar dat kan ik voor m’n gevoel niet maken.
Groetjes,
Stresskip
Lieve Stresskip,
Ik denk inderdaad dat jouw studie vrij uniek is in de verantwoordelijkheid voor mensenlevens die je direct na je afstuderen krijgt. Tegelijk denk ik dat niemand zich direct na het afstuderen honderd procent klaar voelt om zelfstandig zijn/haar beroep uit te voeren. De meeste mensen – zelfs zij die een bureaubaan hebben – zijn de eerste jaren blij dat ze geen grove fouten maken waarmee ze mensen benadelen of in gevaar brengen.
Nadat ik m’n journalistiek-diploma ontving, was ik absoluut nog geen zelfstandig functionerende journalist. Ik schreef wel zelfstandig verhalen maar er was altijd iemand die mijn grootste spelfouten verbeterde en even checkte of ik mijn feiten wel had gecheckt. Zonder alle eind- en hoofdredacteuren die zich met mijn werk bemoeiden, was ik wel honderdmiljoen keer op m’n bek gegaan. Gelukkig heb jij straks ook gynaecologen en kinderartsen die je kan consulteren en die de lastige gevallen overnemen.
Wat jouw opleiding anders maakt dan die van mij, is het eindeloze aantal uren dat je stage loopt. Ik werd met 20 weken praktijkervaring de werkvloer opgestuurd, jij hebt er al veel meer op zitten! Ik zou vertrouwen op alle kennis en ervaring die je tot nu toe hebt opgedaan en gaat doen. Als je stagebegeleiders en docenten denken dat je niet ‘klaar’ bent voor de praktijk, krijg je waarschijnlijk je diploma niet.
Als de verantwoordelijkheid je blijft aangrijpen, is het denk ik goed hier eens het gesprek over aan te gaan met collega’s op je stageplek. Ik denk namelijk dat alle verloskundigen hier in het begin van hun professionele carrière mee hebben geworsteld en misschien hebben ze wel tips en tricks voor je. Of gewoon een luisterend oor, dat is ook al heel fijn.
Je opleiding duurt vier jaar. Dat is denk ik lang genoeg om de basisprincipes van het vak te leren en kort genoeg om te weten dat er een einde aan komt. Als je nu investeert, pluk je daar straks de vruchten van. Je hebt zicht op een leuke baan met een passend salaris. En dat is tof, want met een baan komen vakantiedagen, compensatiedagen en een salaris waarvoor je nog jaren op reis kan en eindeloos veel flessen wijn kan kopen. En tot die tijd: Schiermonnikoog is ook een mooi stukje wereld en katers gaan ook voorbij als je ze in de schoolbanken uitzit.
Hang in there, het komt allemaal goed.
Lfs Tosca
Mail dan naar t.sel@hr.nl
Ha stresskip,
Ik herken wel het een en ander wat je benoemt. Dit is een vak waar hard gewerkt moet worden en waar je je enorm ontwikkelt in vrij korte tijd. Om dit vol te houden denk ik dat het belangrijk is dat je ook momenten voor jezelf neemt waarin je gewoon lekker jezelf bent, geniet van je leven en het plaatje van de “perfecte verloskundestudent” loslaat. Bovendien, je bent bezig met een leerproces dus leg de lat niet te hoog voor jezelf! Ik weet niet in welk jaar je nu zit maar vergelijk je zelf eens met hoe je een jaar geleden was en wat je toen wist. Waarom heb je voor dit vak gekozen, wat motiveert jou? Houd je vast aan je motivatie als je gek wordt van alles wat er van je gevraagd wordt en pak je leerdoelen stap voor stap aan. Het is een pittige opleiding maar wij mogen straks een supermooi vak uitoefenen!
Beste Tosca, wat een mooie en evenwichtige reactie van jou. Complimenten.
Hans van der Moolen
Directeur Instituut voor Gezondheidszorg
Beste stresskip,
Ik zit in het vierde jaar van een lerarenopleiding. We hebben een fanatiek klasje. We werken in het onderwijs, gaan naar school, leren tentamens, geven feedback, houden zelfreflecties, schrijven dossiers, doen een landelijke kennistoets over het geheel aan leerstof over de vier leerjaren heen, worstelen met assessments, waarvoor we moeten reflecteren en dossiers moeten schrijven. Nee, niet die ik hiervoor had beschreven, maar weer andere met nieuwe inzichten. Je weet wel. Of eigenlijk weet je het niet, want zodra we bijna klaar zijn, veranderen de indicatoren en krijgen we geen lesbezoek meer, maar moeten we een professionele cameraman zien te vinden die (NIET met een mobieltje) de hele les doorlopend filmt, waarbij zowel de leerlingen als de docent in het gezicht te zien moeten zijn.
Sommigen van ons werken op scholen met louter prinsjes en prinsesjes. Zij hebben hun handen vol aan het opvoeden van de ouders en het realistisch maken van het zelfbeeld van de leerlingen. Anderen werken met ‘het failliet van de maatschappij’: de kinderen die door sociaaleconomische, relationele of psychische oorzaken heel veel aandacht nodig hebben van de docent. Hoe dan ook voelen wij ons zeer verantwoordelijk voor de levens, die jij helpt op de wereld te zetten.
Net als jij klagen we niet over ons werk; jij en ik, wij hebben het mooiste beroep op aarde. We helpen kinderen hun weg te vinden naar en in de wereld. Waar we wel moeite mee hebben, is dat dit alles in vier jaar gepropt moet worden, waardoor we nergens anders tijd voor hebben. Vier jaar lang. Onze hele klas loopt op het tandvlees. Bijna niemand gaat dit jaar daadwerkelijk afstuderen. We hebben zoveel opdrachten en zoveel verantwoordelijkheden en dan moeten we -hoe dan?- ook heel af en toe op familiebezoek, naar de kapper, boodschappen doen en dat soort trivialiteiten.
Ik hoor wat je zegt. Sterker nog: ik leef wat je zegt. Ik kan je daarom alleen maar heel veel succes wensen en je zeggen: doorgaan, blik op oneindig en gewoon doorgaan!
Een stresskalkoen
De opleiding Verloskunde is een zware bevalling.
Padoem patsss.
Beste grap award gaat naar Marco