Lieve Tosca, is een tattoo echt zo erg?
Lieve Tosca,
Als ik dit collegejaar heb afgerond, wil ik mezelf trakteren op een tattoo. Ik heb een Pinterestboard aangemaakt met dingen die ik tof vind én ik heb ook al een artiest op het oog. Toen ik m’n plan van de week deelde met m’n ouders, waren die niet zo enthousiast. Ze vonden dat ik m’n lijf verminkte en dachten ook dat ik nooit meer aan het werk zou komen. Wat denk jij, is een tattoo echt zo erg?
Lfs, Inkie
Lieve Inkie,
De meeste ouders moeten niets van tattoos hebben. Ze zijn opgegroeid in een tijd waarin de lichaamsversieringen ‘niet netjes’ waren. De permanente plaatjes werden vroeger vooral door hoeren en zeelui gedragen, omdat ze dan lekker makkelijk te identificeren waren na hun overlijden. Dat geeft de sfeer rond tattoos wel een beetje weer.
Jongeren zien hun hele leven al mensen (niet specifiek zeelui en hoeren) met tattoos. Voetballers en muzikanten zien er vaak uit als lopende kleurboeken en zorgen ervoor dat de versieringen steeds breder geaccepteerd worden. Het aantal tattooshops in Nederland is de laatste jaren dan ook verdubbeld. Het is een trend.
En zoals het vaker gaat met trends: ze zijn niet onbeperkt houdbaar. Kijk eens naar de kleren die jij op de middelbare school droeg. Zou je die kleren nu nog aantrekken? Waarschijnlijk niet. En zo moet je ook een beetje nadenken over je tattoo. Volgens verschillende laserklinieken krijgt tachtig procent van de getatoeëerden spijt en overweegt zijn tattoo te laten verwijderen. Dat is dus best een boel.
Ik vind tattoos niet zo erg als je ouders. Een mooie tattoo kan een sieraad voor je lijf zijn, een lelijke tattoo een verminking waar je maar lastig vanaf komt. Het hangt allemaal af van het ontwerp, de kundigheid van de artiest die hem zet en de plek waar je ‘m laat zetten. En dan nog kan je een ontwerp dat je nu prachtig vindt over tien jaar haten. So be it.
Over carrièrekansen zou ik me al helemaal niet zo’n zorgen maken. Nu weet ik niet wat je van plan bent te laten zetten, maar meestal is er wel een manier om je baan met je tattoo te combineren. In het Amerikaanse leger waren tattoos van naakte vrouwen vroeger verboden. Jongens die in dienst moesten, lieten hun pin-up kuisen door ze voor hun eerste werkdag een badpakje te laten aantrekken.
Maar zonder dollen: als alle getatoeëerde mensen werkloos thuis komen te zitten, zou het land instorten. Serieus, wie moet dan onze treinen besturen, broden bakken, zieke lijven genezen en wegen aanleggen? Zolang je je handen, polsen, nek en gezicht vrijhoudt, hoeft niemand jouw tattoos te zien en kunnen ze ook niet tegen je worden gebruikt in een sollicitatieprocedure.
Succes met het afronden van het collegejaar!
Lfs Tosca
Mail dan naar t.sel@hr.nl
Hier een docent met tattoos, geen probleem op de arbeidsmarkt, ook niet tijdens vorige werkzaamheden. Je kunt met een enorm zichtbare tattoo (gezicht/handen/nek etc) soms problemen krijgen in de publieke sector als je met kinderen werkt (denk basisschool) maar voor de rest vindt menig werkgever dit geen probleem. Succes met de keuze!
Een tattoo, de meningen zijn er nog steeds over verdeeld. De mijne over mijn gehele linkerarm van pols tot schouder zorgt er niet voor dat ik mijn werk minder goed of beter doe. Ik werd na mijn sollicitatie met tattoo aangenomen en collega’s lijken er geen problemen mee te hebben. Niks aan de hand dus zou je denken. Echter werkt een vriendin van mij in de commerciële branche en wordt er van haar verwacht dat zij haar tattoo bedekt. De tattoo mag niet zichtbaar zijn voor klanten. Dit betekent voor haar dat zij hoe warm het ook is altijd met lange mouwen op haar werk rond loopt.
Wees dus bewust van je keuze. Persoonlijk ben ik nog altijd blij met mijn keuze en vind een werkgever die mij met mijn tattoo niet kan accepteren geen geschikte werkgever. Het lijkt me dat in dit geval de keuze aan jou is. Je weet in welke branche je wilt werken en wat de gevolgen kunnen zijn en hoe je daar mee om wilt gaan of misschien niet mee om wilt gaan.
Ik wens je heel veel succes met je keuze, en kies je voor…. Draag hem dan trots 🙂
https://vara.nl/artikel/daniel-arends-tatoeages
Even een tegengeluid: ik ben een van die mensen die inderdaad geen liefhebber van tatoeages is en die ook sterk zou aarzelen om iemand die zichzelf daarmee heeft versierd aan te nemen voor een publieke functie. Dat geldt ook voor mensen die op een andere manier sterk de aandacht op zich willen vestigen met een extreme haardracht, opzichtige kledingkeuze. Je straalt daarmee iets uit dat sterk overheerst. Nog los van de vraag of je daar later spijt van krijgt (niets is zo tijdelijk als mode), denk ik dat je voor veel beroepen representatief moet zijn en neutraal moet overkomen zodat je klanten of relaties niet afschrikt. Geldt mijns inziens ook voor docenten…. maar ik ben dan ook van de oude stempel. Ander puntje: heb je je wel goed geinformeerd over de gezondheidsrisico’s, en dan doel ik niet alleen op het acute infectiegevaar, maar vooral op de lange termijn gevolgen van het gebruik van giftige verf- en inktstoffen. Het risico op kanker is weliswaar klaar, maar alle dragers van tatoeages belasten hun lever en vooral hun nieren met deze stoffen. Ik kan me de zorgen van je ouders goed voorstellen.
Ik bedoelde: het risico op kanker is weliswaar klein… en niet ‘klaar…