Echt, dat grapje over Baywatch en die vraag over de kleur van zijn zwemboek heeft Marc al heel vaak gehoord. Wijselijk geeft hij maar geen antwoord. ‘We krijgen vooral van dat soort reacties als we aan het trainen zijn op het strand, en dan lachen we zelf ook mee. Maar zodra het werk begint, zijn we serieus en gefocust.’

Als kind zwom Marc graag en daarom ging hij op reddingszwemmen. Inmiddels is hij zo gevorderd dat hij in de zomer de stranden van Texel en Ameland mag bewaken. Als jongen uit de Krimpenerwaard is hij niet opgegroeid met de zee, maar op de Wadden heeft hij nog meer respect voor het water gekregen dan hij al had. ‘De zee is een groot, sterk ding met onverwachte trekjes. Daar moet je wel respect voor hebben.’

Niet iedereen is daar zo van doordrongen als Marc. ‘De meeste mensen zoeken het gevaar niet op en blijven uit zee als het slecht weer is. Maar je ziet wel veel onoplettendheid; mensen die gewoon gaan eten of zonnen terwijl hun kinderen in de zee zijn. Dat moet je niet doen. Je moet altijd je oog op je kinderen hebben.’

Marc heeft meerdere mensen uit zee gevist, maar het meest stressvolle moment maakte hij mee toen een driejarig meisje een uur en een kwartier vermist was. ‘Dat is echt een lange tijd. Gelukkig vonden we haar aan land en liep het goed af.’

Tot Marc deze zomer weer afreist naar de Wadden is hij elke week in het zwembad in Krimpen te vinden, waar hij lesgeeft en zijn eigen conditie en reddingsskills op peil houdt.

Tekst: Esmé van der Molen
Foto: Levien Willemse