Lieve Tosca, mijn collega’s willen dat ik hun werk doe
Lieve Tosca,
Sinds het najaar werk ik op de Hogeschool Rotterdam. Na een honeymoonperiode waarin ik zo veel mogelijk wilde doen en leren, ben ik uitgeput. De voorjaarsvakantie heb ik slapend en werkend doorgebracht, want ik krijg m’n werk niet af tijdens werktijd. Het is een beetje mijn eigen schuld, want de afgelopen tijd heb ik iedere collega die om hulp vroeg geholpen. Ook als hun werk niet tot mijn taken behoorde. Nu ik met veel moeite mijn grenzen aangeef, krijg ik te horen dat iedereen het druk heeft. En ze gaan ervan uit dat ik de taken gewoon doe, maar dat is niet de bedoeling. Wat moet ik doen? Ik ga eraan onderdoor.
Liefs,
MoeMoe
Lieve MoeMoe,
Als je uitgeput bent en in de vakantie moet doorwerken om je werk af te krijgen (zonder afspraken te maken over compensatie) gaat er iets mis. Ik snap dat je aan het begin van je contract extra investeert, maar op een gegeven moment moet de situatie zich stabiliseren. Als dat niet gebeurt, is het tijd voor actie.
Heb je je situatie al met je manager besproken? En dan bedoel ik écht besproken. Een-op-een, in een gesprek waarin je op basis van je takenlijst en agenda laat zien dat de werkdruk te hoog is en probeert afspraken te maken over hoe het anders moet. Want af en toe zuchten dat het zo druk is, is niet genoeg.
Als voorbereiding op je gesprek is het goed zelf wat dingetjes uit te zoeken. Schrijf je taken op en analyseer welke werkzaamheden van jou zijn en welke je collega’s eigenlijk moeten uitvoeren:
– Plan je eigen werkzaamheden in, met ruimte voor lunch en af en toe een kop koffie of thee, en kijk hoeveel tijd je overhoudt. In die tijd kan je misschien eens een collega helpen. Kom je hier al niet uit met je tijd, vraag dan eens hoe anderen het doen. Iedereen worstelt met tijd, want ja, iedereen is druk.
– Maak dagelijks een to-dolijst en zet de meest dringende taken (dingen die echt af moeten) bovenaan. Deze taken voer je als eerste uit, dat geeft je de rest van de dag rust. Daarna kan je verder met de minder dringende zaken of kun je zelfs wat vooruitwerken.
– Een grote tijdslurper is e-mail. Als je ieder mailtje dat binnenkomt, moet openen en beoordelen op urgentie kan je nooit lekker doorwerken. Probeer het aantal momenten dat je je mail behandelt te beperken. Ik beantwoord iedere ochtend m’n mail en maak daarna m’n dagplanning. Rond de lunch kijk ik nog een keer en voor ik naar huis ga, check ik of ik nog dringende berichten heb binnengekregen. Als dat niet zo is, behandel ik de mails de volgende ochtend.
– En dan die collega’s die taakjes bij jou over de schutting willen gooien. Laat ze weten dat je het druk hebt en dat je met ze wilt meedenken, maar neem het werk niet over. En zeg dat ook duidelijk zodat er geen onduidelijkheid kan ontstaan over wie het werk gaat uitvoeren, want dat levert alleen maar ontevreden gezichten en stress op.
Misschien organiseer je op basis van mijn tips wat werkstress weg en is een gesprek met je leidinggevende niet nodig. Maar schroom vooral niet aan de bel te trekken als je workload te groot is. Want van een overspannen collega wordt niemand gelukkig.
Lfs,
Tosca
Hmmm de meeste managers krakelen dan over time management, gemiddelde werkdruk en een wellicht te kritische instelling: wat echt helpt is een werkurenlijst bijhouden en deze vergelijken met de taaktoedeling systematiek. Zo haal je exact eruit waar de scheve tijdbesteding zit. Daarna is het een keuze maken: sommige collegas lezen van elk rapport/ stageopdracht/afstudeeropdracht allen de index en conclusie, enkelen zullen serieus blijven en nemen alleen de hoeveelheid aan die zij aantoonbaar aan kunnen: werkuerenlijsten bijhouden in een agenda is de enige remedie. hooguit kan de manager dan nog een snelleescursus uit – meestal een hij – zijn mouw toveren.
p.s. kijk ook kritisch wat de gemiddelde nakijktijd is van elk specifiek tentamen en vergelijk fat met de toebedeelde tijd in de taaktoedeling systematiek: doe je gemiddeld 40 minuten over een tentamen en staat daar 15 minuten voor dan heb je een serieus probleem in gemiddeld 8 weekeinden per jaar indien de stapel tentamens 100 + in aantal is.
Of doe om te overleven gewoon een door de wol geverfde collega na ( echt gebeurd) een aantal steekantwoorden (stuk of 8) in een tentamen en daarop de cesuur bepalen: koste ongeveer 5 minuten per tentamen nakijkduur; deze collega kende dan ook maar 4 cijfers : 1 een 4, een 6 of een 8 ( een 10 kon nooit gehaald worden want er stond altijd wel een fout in het tentamen of er miste gewoonweg een gegeven en had men dan zelf moeten bepalen door een goede gok te doen; discussie over een cijfer ging men nooit aan – daar viel weinig mee te praten). Is later voor de vakbond gaan werken: van je vakbond collegas moet je het dus ook niet hebben.
En ga je het toch volhouden in het schoolcircus dan is een laatste tip nooit weg om aan het gewenste rendement te voldoen: laatste twee lesblokken spenderen aan tentamenoefeningen – ook het proeftentamen niet veel laten afwijken van de tentamenoefeningen en een stap verder is dan de uitwerkingen van het echte tentamen ergens achteloos laten slingeren of mee laten kopieren met het tentamen: succes verzekerd mbt het rendement. ( ook allemaal echt gebeurd). Het gaat de school uiteindelijk om het rendement en integriteit is iets van de vorige eeuw.