Studenten klagen Erasmus Universiteit aan om 60 punten-bsa
Gepubliceerd: 17 January 2018 • Leestijd: 2 minuten en 8 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Het Landelijk Studenten Rechtsbureau (LSR) sleept de Erasmus Universiteit Rotterdam voor de rechter. Haar eis dat eerstejaars alle studiepunten moeten halen is in strijd met de wet, stelt het rechtsbureau. Op instituut voor Commercieel Management (COM) van de HR geldt deze norm ook.
Vrijwel alle opleidingen in het hoger onderwijs maken gebruik van het bindend studieadvies. Dat betekent dat studenten een minimaal aantal punten moeten halen om door te kunnen naar het tweede jaar. Wie er te weinig bij elkaar weet te sprokkelen, is ongeschikt voor de opleiding, is de gedachte.
Bij de meeste instellingen moeten studenten minstens 45 van de 60 studiepunten halen. De Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR) is een uitzondering: onder de noemer ‘nominaal is normaal’ moeten eerstejaars daar alle zestig studiepunten halen voor een positief bindend studieadvies. Ze mogen daarbij wel onvoldoendes compenseren.
Sneller
Volgens de Rotterdamse universiteit verspillen studenten zo minder tijd aan herkansingen, hebben ze minder last van uitstelgedrag en werken ze harder voor hun volgende tentamens. Daardoor hebben ze hun studiepunten sneller binnen. Maar critici betwijfelen dat.
In 2016 hebben deze strikte regels er volgens het LSR toe geleid dat ruim 35 procent van de Rotterdamse studenten moest stoppen met de studie, omdat zij geen positief studieadvies hadden gehaald.
Ook 60 punten-bsa op de HR
Bij het instituut voor commercieel management (COM) van de Hogeschool Rotterdam geldt deze norm sinds september 2015 ook. Toen is bij de HR het experiment nominaal = normaal ingevoerd. Alle nieuwe eerstejaars moeten sindsdien in één jaar hun propedeuse halen. Halen ze dat niet, dan krijgen ze een bindend negatief studieadvies en moeten ze de opleiding verlaten. COM-directeur Fred Feuerstake stak na het eerste jaar voorzichtig de loftrompet over het experiment, er werden in een jaar meer propedeuses dan ooit gehaald. In plaats van het normale propedeuserendement van vijftig tot zestig procent in twee jaar, haalde nu zestig tot zeventig procent van de eerstejaars zijn of haar P in één jaar.
Feuerstake staat desgevraagd volledig achter de 60 punten-bsa omdat hij ziet dat het werkt: ‘We hebben het proces op verschillende manieren gemonitord en het is echt een succes. Er is minder uitval en we zien dat meer studenten in één jaar hun propedeuse halen.’ Daarnaast is het onderwijsconcept volgens de directeur breed gedragen: ‘Het is ingebed in onderwijskundige maatregelen, ingevoerd in goed overleg met het cvb, de cmr, de imr en de opleidingscommissies en we handelen binnen de wet en regelgeving van de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek. Daar staat in dat iedere onderwijsinstelling haar eigen bsa mag bepalen.’
Aan de haal
Volgens het Landelijk Studenten Rechtsbureau mag de 60 punten-bsa niet. Kun je wel zeggen dat studenten die een paar studiepunten missen ongeschikt zijn voor de opleiding? Met dat argument is het rechtsbureau nu naar onderwijsrechtbank CBHO gestapt. ‘Het lijkt erop dat de EUR aan de haal is gegaan met het bindend studieadvies’, aldus voorzitter Lars Klappe. ‘Wij willen graag van de rechter weten of deze strenge norm wel door de beugel kan.’
In 2015 boog de onderwijsrechtbank zich al over deze kwestie en concludeerde toen al dat het systeem van de Rotterdamse universiteit mogelijk tegen de wet indruist. Een rechtenstudent, die in eerste instantie een negatief bsa had gekregen, mocht weer aan het onderwijs deelnemen. Volgens Klappe is het in deze zaak nooit tot een einduitspraak gekomen, omdat de universiteit besloot een schikking te treffen met de student.
Tekst: HOP, Irene Schoenmacker/Profielen
Illustratie: Gina Borsje
Je zou maar een keertje ziek worden tijdens je studie. Of even een achterstandje opbouwen omdat een bepaald vak je niet helemaal ligt. Gelijk een breuk in je academische carriere en eventuele toekomstplannen naar de knoppen. Wel lekker makkelijk voor het instituut dit natuurlijk, alle last op de student schuiven.
@WTFIhateschoolnow, ik kan niet voor elke opleiding spreken, maar ga er vanuit dat je bij iets als een ziekte nog veilig zit. Als jij kan verantwoorden tegenover de examencommissie waarom je geen P hebt behaald wordt daar wel in meegewerkt.
Maar met iets als “dat vak lag me niet” kom je er alleen niet vrees ik.
En als dat vak je niet lag maakt het eigenlijk nog niet zo veel uit, als je toch kan compenseren..
Wel erg makkelijk: je haalt alles (geen bindend studieadvies) of je haalt niet alles (bindend studie advies de opleiding te verlaten). Nu is dat BSA altijd al een farce geweest bij de HR dus begrijp ik ook dat men er mee aan het spelen is geslagen. Waar was het ook al weer eigenlijk voor bedoeld? Stel een student haalt niet alle studiepunten in een jaar of mist de punten voor cruciale vakken in de opleiding waardoor doorstroming naar jaar 2 in gevaar komt dan is het beter niet naar jaar 2 te gaan, Men vergeet bij de HR wel eens waarvoor iets bedacht is, gaat er mee goochelen en dan kun je rare dingen krijgen die geen recht doen aan docenten en studenten.
@WTF, volgens mij HOORT de last bij de student te liggen. Als instituut/opleiding/docent hoor je je best te doen om de juiste omstandigheden te creëren voor de studie van al je studenten, maar het vervolgens doen, is toch echt aan de student. Jij noemt dat afschuiven, ik noem het verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leerproces.
De BSA van 60 punten houdt in dat je bepaalde onvoldoendes kan compenseren met voldoendes ergens anders. Als één vak “je niet ligt”, dan is onwaarschijnlijk dat dit je de BSA gaat opleveren. Ziekte of andere ernstige persoonlijke omstandigheden staan daarbuiten, dat is bij de huidige aanpak van minimaal 48 ects in jaar 1 ook al zo.
Ik zie het te vaak gebeuren, studenten die met de hakken over de sloot naar jaar 2 gaan. Vervolgens zitten ze met hun hoofd nog bij jaar 1 en missen ze kennis en vaardigheden om projecten te doen met de andere studenten, die hen vervolgens uit het groepje gooien of hen toch maar laten meeliften. Een aantal weet het bij te werken, maar als jij in jaar 1 maar 48 punten hebt gehaald, hoe ga je het jaar daarna er dan 72 halen? Dat gebeurt zelden, waardoor de student alles op alles zet om jaar 1 te halen, de BSA te vermijden en meestal dus jaar 2 verwaarloost. Vervolgens zie je deze studenten verworden tot de eindeloze student, die herkansing op herkansing stapelt, die na 5 jaar nog steeds in jaar 2 zit (ik overdrijf niet), die eenmaal bij de scriptie aangekomen zoveel begeleiding nodig heeft naar de eindstreep dat het ondoenlijk is. Om die specifieke groep studenten eruit te filteren, zou een BSA van 60 een goed idee zijn. De tijd die een docent nodig heeft om 5x een herkansing van 1 student na te kijken (nogmaals, ik overdrijf niet), kan toch veel beter ingezet worden voor andere studenten? Daar gaat de kwaliteit alleen maar van omhoog.
Een decaan kan bij wettelijk erkende bijzondere omstandigheden de opleiding adviseren om het BSA (nog) niet te verstrekken. Dit betekent dus niet dat een ieder automatisch een negatief BSA krijgt wanneer de norm niet gehaald wordt. Overigens ligt het laatste woord altijd bij de opleiding.
@Mulch
Ik vraag me toch altijd af waarom dit soort normen niet nodig waren toen U of de gebruikelijke boomer bestuurder nog in de schoolbanken zaten.
@WTF, ik ben 34, de laatste jaargang voor de tweede fase en had tijdens mijn studie een strengere BSA dan nu geldt: 48 ects in jaar 1 en propedeuse binnen 2 jaar. Inmiddels is bekend dat opleidingen maar één keer een BSA mogen uitdelen (minder dan 48 na jaar 1 OF geen p in 2 jaar), maar “in mijn tijd” moest je wieberen als je ofwel de 48 niet had na 1 jaar ofwel de p niet binnen 2 jaar. Je kon dus 48 hebben na 1 jaar, maar alsnog verwijderd worden als je dan niet de volle 60 had binnen 2 jaar. Ik had zelf 58 van de 60 punten binnen na 1 jaar, omdat ik geen zin had in het facultaire zelfstudievak Alfa-informatiekunde (beetje leren googlen, Excel, databases). Was er een 60 ects norm geweest, dan had me dat zeker wel gepusht om ook die laatste puntjes te halen. Overigens was er geen compensatie tussen vakken, dus met de normen als boven beschreven had ik een onvoldoende voor dat vak mogen halen. Ik begrijp dus niet zo goed waar je over praat met je verwijzing naar mijn tijd in de schoolbanken. Als je vakken kan compenseren, is een BSA-norm van 60 niet heel veel anders dan 48.
Sinds 1 juni 2016 is het zo dat een student die 48 ects heeft behaald in zijn eerste studiejaar geen BSA meer kan krijgen in het tweede jaar. De student kan zich dus richten op het behalen van de volledige P. én tweedejaarsvakken.
Persoonlijk vind ik 48 ects wel een mooie, neutrale norm. Immers, 5 x 48 ects = 240 ects en er is niet veel mis met het behalen van een HBO-diploma in vijf jaar! Ook het leenstelsel van DUO is hierop ingericht.
COM en IPO vormen op dit moment de uitzondering die de regel bevestigen (de onderwijsconcepten van deze opleidingen zijn bovendien afgestemd op de verhoogde BSA-grens).
Maar of de BSA-norm nu 48, 52 of 60 ects is – een student doet er altijd goed aan om verantwoordelijkheid te nemen voor zijn eigen studievoortgang. Dus eerlijk communiceren met de docent / SLC bij ziekte, functiebeperking, persoonlijke omstandigheden. Afspraken maken over bijspijkermogelijkheden, peercoaching, samen met klasgenoten oefenen etc.
De SLC verwijst door naar het decanaat als dat nodig is.
Laten we ons niet teveel focussen op de hoogte van de BSA-norm maar op studiesucces!
De CMR en het CvB hebben afgesproken dat deze maand een onafhankelijk commissie van start gaat onder leiding van Ellen Klatter (lector Studiesucces van het kenniscentrum Talentontwikkeling). Deze commissie gaat onderzoeken welke factoren het studiesucces verhogen. En de (hoogte van de) BSA-norm is daarbij slechts één van de factoren die onderzocht gaat worden.
Wordt vervolgd dus!
@Simone, wat het lastig maakt voor de docenten zijn de “achteroverleunstudenten”. Die halen de norm van 48 ects in jaar 1 en gaan vervolgens freewheelen. Wegsturen kan niet meer, want eenmaal een positief BSA gegeven is het schluss. Deze studenten halen jaar 1 nipt en blijven dan jarenlang in de opleiding hangen, verdwijnen, komen weer terug, hebben plots weer recht op hun zesde herkansing, mailen de dag voor de toets over de inhoud, etc. Het klinkt cru, maar ze belasten het systeem onnodig. Een BSA van 60 met compensatie zal dit niet volledig oplossen, dat begrijp ik ook, maar ik zou graag eens zien een diepgaander onderzoek willen zien naar dit type student. Ik zie altijd van die brede onderzoeken zoals je al aankondigt, veel breder dan “factoren voor studiesucces” kan je het niet hebben, wat bij voorbaat eigenlijk al betekent dat de uitkomsten weinig handvatten bieden voor de docenten en SLC’ers om mee te werken. Wat maakt een student nou tot zo’n achteroverleuner? Dat zou ik wel eens willen weten, want ik zou ze graag al aan de deur willen herkennen, zodat ik ze vanaf dag 1 bij hun nekvel kan grijpen (metaforisch, hè). Dit type student is naar mijn idee voor docent, management en administratie het meest frustrerend (en kost de HR een zak met geld door de verloren bekostiging). Een student die om legitieme redenen als ziekte of familie-omstandigheden achterstanden oploopt, daar kan iedereen begrip voor opbrengen, maar ik kan persoonlijk heel weinig met de Jantje van Leidens van deze wereld.
Volledig eens met deze norm. Lekker aan school werken in het eerste jaar laten zien dat het studentenleven niet over rozen gaat, maar als je dat kan combineren met een sociaal leven ben je wel een echte student. Er zijn altijd uitzonderingen, maar dat moet je dan maar zelf tijdig aangeven bij je SLC of zelf direct naar de decaan gaan voor een afspraak.
We zitten niet meer in de luiers, later als je werkt en je krijgt extra werk op je en dat moet binnen een bepaalde tijd af zijn kan je ook niet zeggen ja dat project ligt mij niet. Beetje volwassen worden mag wel op het hoger onderwijs en een beetje rechts misstaat niemand 😉